ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1711

ฮาร์วีย์หรี่ตาลงขณะที่สำรวจดูห้องโถงเคนโดของชินดัน เวย์โดยสังเขป จากนั้นเขาก็หันหลังกลับ

ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องมาท้าทายพวกเขา ทว่า ไม่ใช่วันนี้

เขาเดินตามซีนเธียร์ไปที่บูโดกันของหลงเหมิน ที่นั่นมีสถาปัตยกรรมโบราณของกังนัมทั่วทุกหนแห่ง มันเป็นภาพที่สวยงามเลยทีเดียว

จากสาขาทุกสาขาของหลงเหมิน สาขามอร์ดูเป็นหนึ่งในสาขาที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขา

นอกเหนือจากไคเซ็น กรุ๊ป ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นห่านที่ออกไข่ทองคำ ยังมีบูโดกันอีกกว่าร้อยแห่งที่เป็นของหลงเหมินสาขามอร์ดูกระจายอยู่ทั่วประเทศ

บูโดกันที่อยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ในตอนนี้คือบูโดกันแห่งแรกของพวกเขา

บูโดกันเหล่านี้มักถูกใช้โดยลูกศิษย์ของหลงเหมินเพื่อขัดเกลาทักษะของพวกเขาและยังเป็นศูนย์คัดนักสู้จำนวนมากอีกด้วย

เพลย์บอยและหญิงสาวผู้มั่งคั่งชอบให้ชื่อของพวกเขาติดอยู่ที่บูโดกันเหล่านี้ หลายคนถึงขั้นยอมจ่ายหนึ่งพันห้าร้อยเหรียญต่อเดือนเพื่อเกียรติยศนั้น

ถัดจากบูโดกันของประเทศหมู่เกาะ บูโดกันเทควันโดของประเทศ J ก็ดูเหมือนจะมีเป้าหมายเดียวกัน ในความเป็นจริงบูโดกันอื่น ๆ นับไม่ถ้วนก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน

ในขณะที่หลงเหมินสาขามอร์ดูมีสาวกประมาณหนึ่งหมื่นคน แต่เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของพวกเขาไปที่นั่นเพื่อใช้เงินเท่านั้น

สาวกอีกสามหมื่นคนเป็นลูกศิษย์ลูกหาของหลงเหมินสาขามอร์ดูจริง ๆ พวกเขาจะมีส่วนร่วมในทุก ๆ เรื่องที่เกี่ยวข้องกับสาขาของพวกเขาไม่ว่าจะเป็นเรื่องภายในหรือภายนอก

เมื่อซีนเธียร์พาฮาร์วีย์ไปที่บูโดกัน ที่นั่นก็เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว ผู้คนในชุดคลุมข้างในเริ่มซ้อมกันแล้ว

จากนั้นไบรอัน ทามาราและคนอื่ นๆ ก็มาปรากฏตัวกันเมื่อพวกเขาเห็นว่าฮาร์วีย์และซีนเธียร์มาถึงแล้ว

พวกเขาต่างยิ้มกว้าง

“สวัสดีตอนบ่ายคุณยอร์ก!

“เมื่อคืนนี้เราพลาดไปแล้ว พวกเรามาที่นี่เพื่อที่จะขอโทษ!

“เพื่อแสดงความจริงใจของเรา วันนี้พวกเราจะเลี้ยงมื้อเที่ยงคุณ คุณไม่ต้องเกรงใจเลยครับ!”

“ใช่ เราเจอเพชรนั้นแล้ว ฉันลืมมันไว้ในรถจริง ๆ ฉันต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ!”

“คุณยอร์ก ได้โปรดใจกว้างและให้โอกาสเราแก้ตัวนะครับ”

ตาของซีนเธียร์กระตุก เธอไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์กำลังยิ้มอย่างอบอุ่นให้ทุก ๆคน เขาไม่แยแสความไม่ชอบมาพากลของพวกเขา

“สวัสดีทุกคน”

“ถ้าพวกคุณมาที่นี่เพียงเพื่อตั้งชื่อให้ผม เราพอกันเท่านี้เถอะ ผมมีเรื่องที่ต้องทำ เพราะฉะนั้นขอตัวก่อนนะครับ”

ฮาร์วีย์หมุนส้นเท้าพร้อมที่จะเดินออกไป

ไบรอันรีบดำเนินการ เขาและกองพลของเขาไม่ได้มาที่นี่เพียงเพื่อเรียกใครว่า “พี่ชาย” และขายหน้าตัวเอง พวกเขามาที่นี่ด้วยเหตุผลที่ดี

ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดอะไรได้ ชายหนุ่มหล่อร่างสูงก็เดินออกมาจากลานชั้นในของบูโดกัน เขายิ้มอ่อน ๆ

“หึ.. นายน้อยโฮลท์ ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าหากคุณไม่อยากตาย คุณสามารถกลับมาที่นี่และท้าทายบูโดกันของเราได้เสมอ

“คุณแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินที่ผมพูดอย่างนั้นเหรอ?”