ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1713

“นายน้อยโฮลท์! มีคนพยายามแอบเข้ามาทำร้ายคุณ!

“นายน้อยวอล์คเกอร์ก้มลง! ทำท่าหมา!

“ทามารา ตบคนทางซ้ายของคุณ! แล้วใช้หัวของคุณกระแทกหน้าเขาต่อ! สวย!”

ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กัน ทั้งบูโดกันตกอยู่ในความโกลาหล ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์เตะผู้ชายสองสามคนอย่างสบาย ๆ และเดินไปที่ทางเข้าที่ซีนเธียร์ยืนอยู่ ทั้งคู่เฝ้าดูความโกลาหลอย่างเงียบ ๆ

ไบรอันและผู้ติดตามของเขาเป็นมากกว่าเพลย์บอยผู้มั่งคั่งเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ยังมีความกล้าหาญในการต่อสู้อยู่บ้างเพื่อไม่ให้โดนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวจนเกินไป

ฮาร์วีย์ให้คำแนะนำพวกเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ไบรอันก็ยังสามารถจัดการกับเก๊บและคนอื่น ๆ ได้

ไบรอันและผู้ติดตามของเขาอยากจะบีบคอฮาร์วีย์จนตาย แต่มันสายเกินไปแล้ว

พวกเขาใช้ประโยชน์จากคำแนะนำของฮาร์วีย์และในไม่ช้าก็เริ่มพึ่งพาเขาโดยไม่รู้ตัว

“พี่เขย มันจะดูไม่แย่เหรอถ้าเราจะยืนดูเฉย ๆ?”

“เราควรไปช่วยพวกเขาไหม?” ซีนเธียร์ถามด้วยความกังวล

“เด็กบ๊องเอ๊ย”

ฮาร์วีย์ดีดหน้าผากของซีนเธียร์เบา ๆ

“ถึงไอ้พวกนี้จะโดนทุบหัว มันก็ไม่ใช่เรื่องของเรา”

“เธอไม่ได้คิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนพวกเราจริง ๆ เพียงเพราะพวกเขาเรียกฉันว่าพี่ชายใช่ไหม?”

ซีนเธียร์แลบลิ้นอย่างฉุนเฉียว เธอเกือบจะลืมเรื่องนั้นไปแล้ว ไบรอันและพรรคพวกของเขาไม่แผนร้ายอยู่แล้ว ดังนั้นทำไมพี่เขยของเธอจะต้องเหนื่อยช่วยพวกเขาด้วย?

ทั้งคู่ยืนอยู่ตรงทางเข้าและเพลิดเพลินไปกับความโกลาหลที่จบสิ้นต่อหน้าพวกเขา

ถ้าเรื่องมันบานปลาย พวกเขาจะสามารถหนีออกไปได้ง่าย ๆ

“คุณสองคน…”

เพลย์บอยผู้มั่งคั่งมักจะฝึกฝนเพียงเพื่อให้ดูเท่ห์เมื่อมีการทะเลาะวิวาท ไม่ใช่ฝึกฝนเพื่อใช้ทักษะอย่างเหมาะสม

แต่นักศิลปะการต่อสู้มืออาชีพนั้นแตกต่างออกไป ไม่ว่าเก๊บจะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญขนาดไหน การเป็นลูกศิษย์ชั้นยอดรองเรเชลก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์คุณค่าของเขา

บูม!

เก๊บพุ่งฝ่าฝูงชนพลางกำหมัดและฟาดไปทุกที่โดยไม่เลือกหน้า

ผู้ที่โชคร้ายพอที่ได้รับการโจมตีของเขาต่างส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดและปลิวว่อนไปทุกทิศทาง

การโจมตีของเก๊บทำให้แขนขาของพวกเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ

ผู้ที่ยืนอยู่ต่อหน้าไบรอันลงไปกองกับพื้นกันหมด เก๊บ ซึ่งตอนนี้มีสีหน้าที่ชั่วร้าย เดินไปหาไบรอัน

ไบรอันเหงื่อออกจนชุ่มแผ่นหลัง เขาจะสู้เก๊บได้อย่างไร?

ถ้าเขาพลาดเพียงครั้งเดียว เขาอาจถูกทำร้ายถึงตายก็ได้!