ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1714

“ตายซะ!”

เก๊บไม่เคยแพ้มาก่อน ดวงตาของเขาแดงก่ำในขณะที่เขาทำลายทุกคนที่ขวางทาง เขากระโจนไปข้างหน้าด้วยความโกรธขณะที่ปล่อยหมัด

จิตสังหารไหลออกมาจากทุกขุมขนของเขา ไบรอันต้องการที่จะหนี แต่ฮาร์วีย์ให้คำแนะนำเขาอย่างใจเย็น “ขยับไปทางซ้ายครึ่งก้าวแล้วชกหมัดขวาไปข้างหน้าตรง ๆ”

คำแนะนำของฮาร์วีย์นั้นง่ายมาก ไบรอันที่กลัวจนเกือบขะเสียสติยึดมั่นในคำแนะนำของฮาร์วีย์ราวกับว่ามันเป็นหนทางเดียวที่เขาจะเอาชีวิตรอด ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวตามคำสั่งของฮาร์วีย์โดยไม่รู้ตัว

ปัง!

ไบรอันก้าวไปด้านข้าง เพียงพอที่จะหลบการโจมตีของเก๊บพอดี จากนั้นเขาก็ปล่อยหมัดขวาออกไป มันกระแทกหน้าอกของเก๊บโดยตรง

พรวด!

เก๊บสะดุดถอยหลังขณะที่พ่นเลือดที่เต็มปากออกมา เขาตกใจอย่างมาก

สตีเว่นและคนอื่น ๆ ต่างตกใจพอ ๆ กัน ไม่มีใครคาดคิดว่าไบรอันจะทำให้เก๊บกระอักเลือดได้ด้วยการชกเพียงครั้งเดียว

ด้วยความตกตะลึง พวกเขาจึงหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่และเฝ้าดูด้วยกรามที่หย่อนยาน

นี่มันน่ากลัวจนเกินไป!

สตีเว่นและคนอื่น ๆ ต่างตกใจจนพูดไม่ออก

ตามแผนของพวกเขาแล้วฮาร์วีย์ควรจะสู้กับเก๊บจนตาย

แต่ทำไมตอนนี้ถึงเป็นไบรอันที่สู้กับเก๊บล่ะ?

มีบางไม่ชอบมาพากล!

แต่ไม่ว่าทุกอย่างจะผิดพลาดอย่างไรก็ไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้ว ไบรอันจะต้องสู้ต่อไป!

ถ้าไบรอันต้องการที่จะหนี...

ดวงตาของเก๊บแดงก่ำ เขาไม่มีวันที่จะปล่อยให้ไบรอันหนีไปได้ แม้ว่าฮาร์วีย์จะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม

“ไบรอัน โฮลท์ คุณกำลังรนหาที่ตายแล้ว!”

เก๊บซึ่งปากเต็มไปด้วยเลือด ดูน่าสมเพชอย่างยิ่ง

เขาและไบรอันต่อสู้กันมาแล้วอย่างน้อยสองสามครั้ง ทุก ๆ ครั้งไบรอันมักจะเป็นฝ่ายที่พ่ายแพ้เสมอ

“ไปลงนรกซะ!”

เก๊บกัดฟันและพยายามกระโจนใส่ไบรอันอีกครั้งขณะที่ทามาร่าและคนอื่น ๆ ยังคงตกตะลึงกับเหตุการณ์พลิกผันที่คาดไม่ถึง

ฮาร์วีย์ออกคำสั่งอีกครั้งด้วยความสงบและไม่แยแสเช่นเคย “อย่าขยับ เหวี่ยงแขนซ้ายไปด้านข้างแล้วชกหมัดขวาตรงไปข้างหน้า”

ไบรอันทำตามคำแนะนำของฮาร์วีย์ต่อไปโดยบ่นแม้แต่คำเดียว

เขาเหวี่ยงหมัดใส่ซี่โครงของเก๊บอย่างแรง เสียงดังที่คมชัดตามมาติด ๆ

แคว้ก!

เสียงกระดูกที่หักดังก้องไปทั่วบูโดกัน

“อ๊าาาาาา!”

เก๊บลอยขึ้นและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อเขาตกลงมาที่พื้น ใบหน้าของเขาก็ถอดสีจนหมด

หมัดง่าย ๆ ของไบรอันทำให้ซี่โครงของเก๊บหักและทำลายศักดิ์ศรีของเขาในเวลาเดียวกัน เก๊บเดือดดาลและไม่อยากจะเชื่อตัวเอง