ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1737

สตีเว่น วอล์คเกอร์ตัวสั่นด้วยความโกรธ

เขาเป็นญาติห่าง ๆ ของจัสติน วอล์คเกอร์ ยิ่งไปกว่านั้นเขาทั้งสูง หล่อเหลา และถือว่าเป็นหนุ่มอนาคตไกล

แต่คนอย่างเขาก็ยังไม่สามารถสร้างความประทับใจให้กับเฮลีย์ สมิธ และแอนนา วินทัวร์จนทำให้พวกเธอเซ็นสัญญาได้สำเร็จเลย

แล้วกับฮาร์วีย์ ยอร์กที่เพิ่งทำงานได้แค่สิบนาที และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบริษัทนี้ดำเนินธุรกิจประเภทใด ในตอนนี้กลับมาบอกว่าเขาสามารถจัดการทุกอย่างได้ด้วยการโทรออกเพียงครั้งเดียว?”

ล้อกันเล่นรึไง?!

พนักงานสาวสวยคนหนึ่งเย้ยหยันและพูดขึ้นว่า “นายน้อยวอล์คเกอร์ เด็กเส้นนี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบริษัทของเราทำธุรกิจอะไร แต่ก็ยังทำโอ้อวดถือดีอยู่ได้ หน้าหนาอะไรอย่างนี้!”

พนักงานหญิงอีกคนก็เอ่ยเสริมอย่างเย้ยหยันว่า “โทรแค่กริ๊งเดียวก็ทำให้เฮลีย์กับแอนนามาถึงที่นี่ได้แล้วเหรอ? เขาคิดว่าตัวเองเป็นนายน้อยของตระกูลสิบอันดับแรกหรือไง?!”

พนักงานหญิงอีกคนเม้มปากแล้วพูดขึ้นว่า “เลิกเสแสร้งสักทีเถอะ! ยิ่งตอนนี้คุณเสแสร้งมากเท่าไหร่ ต่อไปคุณก็จะยิ่งอับอายมากเท่านั้น!”

ฮาร์วีย์ชงกาแฟและจิบมันเล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างวางเฉยว่า “รออีกครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวก็รู้”

“ฮาร์วีย์ ทำไมคุณถึงเป็นคนแบบนี้?”

“คุณยังมีหน้ามาทำแบบนี้อีกงั้นเหรอ?”

“คิดว่ามันตลกมากนักรึยังไง?”

ในขณะนี้ เฮเซล มาโลนที่นิ่งเงียบมาตั้งแต่ต้น ไม่อาจทนได้อีกต่อไป เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “พอแล้ว คุณยาจกที่ไม่มีเงินจะกินด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันหางานนี้มาให้คุณ คุณก็เป็นได้แค่รปภ.กับเด็กส่งอาหารก็เท่านั้น!”

“คุณจะได้สัญญาสองฉบับนั้นมาได้ยังไง?”

“ยิ่งกว่านั้น ทุกคนพูดถูก คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบริษัทเราขายอะไร แล้วยังทำตัวแบบนี้อีกเหรอ?”

“คุณควรหาข้อมูลก่อนที่จะทำตัวแบบนี้!”

“ด้วยพฤติกรรมน่ารังเกียจของคุณ คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณเหรอ?”

เฮเซลโกรธจัด "ครึ่งชั่วโมงงั้นเหรอ?!”

“ต่อให้ครึ่งสัปดาห์ ครึ่งเดือน ครึ่งปี หรือครึ่งชาติ คุณก็จัดการสัญญาสองฉบับนี้ไม่ได้!”

“ขอโทษนายน้อยวอล์คเกอร์และทุกคนเดี๋ยวนี้เลย!”

น่าขำ!

ในขณะนี้ เฮเซลกำลังคิดที่จะให้พ่อของเธอส่งฮาร์วีย์กลับไปยังบัควู้ด

คนแบบเขาขุดไม่ขึ้นเข็ญไม่ไปและไร้ความสามารถ!

หากเขายังอยู่ในมอร์ดูต่อไป ก็รังแต่จะทำลายชื่อเสียงของตระกูลมาโลน

“ผมจะไม่ขอโทษ และไม่จำเป็นต้องขอโทดด้วยษ เพราะสัญญาทั้งสองฉบับจะต้องลุล่วงไปด้วยดี…”

ฮาร์วีย์ดึงเก้าอี้และนั่งลงอย่างเมินเฉย “รอสักหน่อยสิ อีกเดี๋ยวพวกเธอก็จะมาแล้ว!”

“นายน้อยวอล์คเกอร์ อย่าลืมบรรจุผมเป็นพนักงานประจำและให้ค่าคอมมิชชั่น 20 เปอร์เซ็นต์กับผมด้วยล่ะ!”

“อีกอย่าง ผมใช้เวลาไม่ถึงสามวัน เพราะงั้นผมขอลาหยุดได้ไหม?”

“ตกลง ผมรับปาก ผมไม่มีข้อโต้แย้ง!" สตีเว่นเย้ยหยัน “ถ้าคุณทำได้ ผมจะรักษาคำพูด!”

“แต่ถ้าคุณทำไม่ได้ก็ออกไปจากที่นี่เสีย! เดี๋ยวนี้เลย!"