ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1738

ฮาร์วีย์ ยอร์กมองไปที่สตีเว่น วอล์คเกอร์อย่างไม่แยแส “เอาล่ะ ถือว่าคุณรับปากแล้ว!”

“ฮาร์วีย์ ทำไมคุณถึงเป็นคนแบบนี้นะ?”

ใบหน้าสวยของเฮเซล มาโลนเต็มไปด้วยความผิดหวัง “ฉันผิดหวังจริง ๆ ฉันไม่ควรแนะนำคุณเลย!”

“การที่คุณมาที่นี่ เป็นเพียงความอัปยศสำหรับฉัน!”

“ฉันรู้ว่าคุณชอบกับฉัน อยากจะแสดงความสามารถของตัวเองต่อหน้าฉัน!”

“และหวังให้ฉันหันมามองคุณ!

“หวังจะเติมเต็มความปรารถนาตัวเอง แถมยังอยากไขว่คว้าในสิ่งที่ไม่คู่ควรอีก!”

“แต่อย่าทำตัวแบบนี้ได้ไหม?”

“วางศักดิ์ศรีของตัวเองลงเสียที!”

“ยิ่งคุณทำตัวแบบนี้ ก็รังแต่จะทำให้ฉันเกลียดคุณ?”

“ยิ่งกว่านั้น เมื่อวานฉันบอกคุณไปอย่างชัดเจนแล้วว่าการหมั้นหมายของเราสมัยเด็ก ก็เป็นแค่เรื่องไร้สาระ!”

“กาจะเข้าฝูงหกได้ยังไง?!”

“คุณอยากจะประสบความสำเร็จโดยอาศัยคำสัญญาบ้า ๆ บอ ๆ พวกนี้งั้นหรือ? คุณคิดว่ามันเชื่อถือได้รึไง? มันเป็นไปได้หรือ?"

ในสายตาของเฮเซล ฮาร์วีย์เป็นเพียงปลิงที่คิดแต่จะสูบเลือดสูบเนื้อคนอื่น!

ฮาร์วีย์เพิ่งกลายเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านและเพิ่งถูกไล่ออกมา ตอนนี้เขายังคิดดจะมาเกาะแกเศรษฐีนีอย่างเธอขึ้นมาอีก

ทำไมเขาไม่คิดที่จะตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองบ้าง?

คนอย่างฮาร์วี่ย์จะคู่ควรกับหญิงสาวผู้มีอันจะกินอย่างเธอได้ยังไง?

“เฮเซล ไม่เห็นต้องโกรธเลย แค่รอให้ครึ่งชั่วโมงนี้ผ่านไป เราก็จะได้เห็นอะไรสนุก ๆ กันแล้ว!”

“พอผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผมจะไล่เขาออกไปเอง!”

“คุณทำเต็มที่แล้ว คุณลุงกับคุณป้าก็คงเข้าใจ!”

สตีเว่นเดินเข้าไปปลอบเฮเซลราวกับตัวเองเป็นพี่ชายที่แสนดี

ใช้เส้นเข้ามาทำงานที่นี่ได้ ก็น่าจะทำตัวให้ดีสิ ถ้าไม่มีปัญญาทำงานพวกนี้ ก็อย่าทำตัวอวดรู้ราวกับตัวเองเป็นเจ้านายสิ

ครืน!

ทันใดนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออก จากนั้นกลุ่มหนุ่มสาวมากเสน่ห์กรูเข้ามาอย่างรวดเร็ว

สาวงามรูปร่างสมส่วนสองคนเดินนำขบวนเข้ามา พวกเธอแต่งหน้าสวย มีออร่าที่เด่นมาแต่ไกล

พวกเขาล้วนสวมใส่เสื้อผ้าแบรนด์หรูและอัญมณีราคาแพง พวกเขาดูคล้ายกับเศรษฐีจากชนชั้นสูง

แม้แต่กับเฮเซล เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขา เธอก็ยังดูด้อยกว่า

หลายคนหันเหความสนใจไปที่พวกเขาโดยไม่รู้ตัว และผู้ชายบางคนก็ดูตกตะลึงจนน้ำลายหก

ในไม่ช้าทั้งสองคนก็ผลักประตูให้เปิดออกในทันที และนั่นคือเฮลีย์ สมิธ และแอนนา วินทัวร์

“คุณยอร์กอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

“ยี่สิบเจ็ดนาทีพอดี เราไม่สายไปใช่ไหมคะ?”