ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1746

อีวอนน์ ซาเวียร์ยืนอยู่บนพื้นโดยไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสบายใจหลังจากเห็นภาพนั้น

‘ซีอีโอยอร์กยังเป็นอย่างที่คิด ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายแค่ไหน เขาก็ยังสามารถรับมือกับมันได้อย่างมีประสิทธิภาพ’

'เมื่อมีเขาอยู่ใกล้ ๆ แม้แต่ทวยเทพก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้'

“คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ?”

ฮาร์วีย์ ยอร์กหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดมืออย่างใจเย็น

เขากำลังเดินไปข้างหน้าในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ

“หรือคุณไม่เข้าใจที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้?”

"แก…"

เฟลทเชอร์ อีแวนส์ยังคงกระตุกในขณะที่ถือปืนอยู่ในมือ มีคนมองว่าเขาโหดเหี้ยม แต่เขารู้สึกว่าเขาไม่มีอะไรเทียบได้กับชายตรงหน้าได้เลยด้วยซ้ำ

“เจ้าหนู แกรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร?”

“ฉันเป็นพ่อบ้านของตระกูลสมิธ ซึ่งเป็นตระกูลสิบอันดับแรกของประเทศ H เฟล็ทเชอร์ อีแวนส์!”

“ถ้าแกทำอะไรกับฉัน แกจะทำให้ตระกูลสมิธขุ่นเคืองด้วย! นั่นหมายความว่าแกกำลังทำให้เจ้าชายสมิธ ขุ่นเคือง! แกจะรับผลที่ตามมาได้เหรอ?!”

“ฉันจะบอกนายเอาไว้เลย แม้แต่อีวอนน์ก็ยังกลัวฉัน!”

“หากแกไม่มีภูมิหลังหรือความแข็งแกร่งอะไร ก็อย่าแกว่งเท้าหาเสี้ยนแบบนี้จะดีกว่า!”

“ในยุคนี้อำนาจไม่ใช่ทุกสิ่งอีกต่อไป! ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะส่งแกเข้าคุกตลอดชีวิตด้วยการโทรเพียงแค่ครั้งเดียว!”

“และแม้ว่าเราจะเทียบพลังกัน ตระกูลสมิธก็มีชนชั้นสูงหลายพันคนและทรัพย์สินจำนวนมากมายไม่สิ้นสุดที่จะจ้างทหารรับจ้างมา!”

“เราสามารถหานักสู้ที่เก่งพอ ๆ กับเทพสงครามได้อย่างแน่นอน!”

“คนแบบนั้นสามารถเหยียบย่ำแกได้อย่างง่ายดายในพริบตาเดียว!”

“อย่าคิดจะมาอวดเก่งต่อหน้าคนอื่นเพียงเพราะแกมีวิชากังฟูง่อย ๆ นั่น เจ้าหนุ่ม!”

“แกยังเด็กอยู่ ยังมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า อย่าให้ความเอาแต่ใจของแกมาทำร้ายมัน!”

“ออกไปเดี๋ยวนี้ แล้วฉันจะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”

“ไม่อย่างนั้น ฉันจะโกรธแล้วนะ!”

แม้ว่าเฟลทเชอร์จะตะโกนเสียงดังแค่ไหน แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็ยังค่อนข้างหวาดกลัวฮาร์วีย์