ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1793

ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มอย่างเมินเฉย “ใช่ คุณเดาถูกแล้ว”

เซธ คีตันผงะไปชั่วขณะ เขาไม่เคยคาดคิดว่าฮาร์วีย์จะยอมรับออกมาตรง ๆ เช่นนี้ เขาพูดอย่างไม่อ้อมค้อมด้วยความมุ่งมั่นอย่างสูง “ไอ้ส*รเลว นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร?

“นายเป็นคนของตระกูลฌอง? ลินช์? สมิธหรือพาเทลกันล่ะ?

“ถ้าที่ว่ามาไม่ใช่นามสกุลของนาย นายก็แค่กบในกะลาครอบ มีสิทธิ์อะไรมาทำตัวอวดรู้ต่อหน้าฉัน?

“น่าคิดว่าคิดว่าฉันเซธ คีตันจะถูกต้อนได้ง่าย ๆ หลังจากที่ผงาดอยู่ในมอร์ดูมาหลายปีดีดักงั้นเหรอ?

“นายคิดว่าไม่ว่าใครก็จะเอาฉันลงได้เหรอ?

“นี่นายตั้งใจจะรอฉันเล่นจริง ๆ ใช่ไหม?

“นายรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้กำลังเล่นอยู่กับใคร?”

เซธมองไปรอบ ๆ สถานที่ด้วยท่าทางเย็นชา จากนั้นเขาก็พูดเบา ๆ ว่า “ในเมื่อนายไม่รู้ ฉันก็จะช่วยสงเคราะห์ให้

“นี่คือผู้บังคับบัญชาลำดับที่สองในระบบภาษีของมอร์ดู!

“นี่คือรองประธานของธนาคารแห่งมอร์ดู!

“นี่คือผู้บัญชาการของท่าเรือมอร์ดู!

“นี่คือสารวัตรหน่วยตำรวจเฉพาะกิจ!”

ในขณะที่เซธเรียกชื่อพวกเขาทีละคน บุคคลที่มีชื่อเสียงมากกว่าโหลก็ยืนขึ้นพร้อมกับมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

เซธนำคนกลุ่มนี้เดินไปและยืนอยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์เกือบจะกดขี่เขาด้วยการข่มขู่

“ไอ้ส*รเลว คนที่มาที่นี่แค่ขยับนิ้วเล่น ๆ แค่ทีสองที ก็เรียกใช้พลังอำนาจได้มากมายเหนือจินตนาการแล้ว

“คิดจะเล่นกับเรางั้นเหรอ? นายมีค่าพอหรือไง”

หลังจากที่เซธพูดจบ คนพวกนั้นก็กอดอกมองฮาร์วีย์ บางคนเยาะเย้ย บางคนร้ายกาจ บางคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

เห็นได้ชัดว่าในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์เป็นเพียงไอ้บ้านนอกที่รนหาที่ตาย!

แค่จะกระทืบไอ้หมอนี่ให้ตายต้องใช้คนมากมายขนาดนี้เชียวหรอ?

มันเหมือนกับการขี่ช้างจับตั๊กแตนอย่างไรอย่างนั้น!