ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1797

ฮาร์วีย์ ยอร์กออกจากศูนย์กลางแห่งมอร์ดูเพียงลำพัง

เขาไม่สนใจนักว่าเซธ คีตันจะลงเอยอย่างไร เขาเชื่อว่าไอเดน บาวเออร์จะจัดการกับเซธได้อย่างเหมาะสม เพราะรู้ถึงรูปแบบในการจัดการเรื่องต่าง ๆ ของเขา

สำหรับทิโมธี เฟจก็ถูกเขาจัดการไปแล้ว ถ้าเขายังกล้าเข้ามายุ่งย่าม ฮาร์วีย์จะทำลายเขาในไม่กี่นาที

ติ๊ด…

มีสายที่ไม่คุ้นเคยโทรเข้ามาขณะที่ฮาร์วีย์กำลังเดินออกจากศูนย์กลางแห่งมอร์ดู

ฮาร์วีย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดรับสาย ไม่นานเสียงที่สง่างามก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “สวัสดีฮาร์วีย์ ฉันจัสติน วอล์กเกอร์”

“สวัสดีตอนบ่าย รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์ โทรหาผมในเวลานี้มีอะไรให้ช่วยงั้นเหรอ?”

“คิดจะชวนผมไปเลี้ยงอาหารค่ำหรือไง?”

เสียงของจัสตินฟังดูเย็นชาเขาก็พูดอย่างเฉยเมยว่า “มาพบฉันที่มอร์ดูบรอดเวย์ในอีกครึ่งชั่วโมง ฉันจะเลี้ยงอาหารค่ำคุณ

"ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ"

ฮาร์วีย์ดูซาบซึ้งและพูดว่า “รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์ ผมต้องยอมรับว่าถึงแม้คุณรอที่จะได้ฆ่าผมไม่หวาดไม่ไหว แต่ถึงกระนั้นคุณก็ยังมีแก่ใจชวนผมไปทานอาหารค่ำ”

“แม้ว่าผมจะไม่ได้ตื่นเต้นกับมื้อค่ำในวันนี้มากนัก…”

“แต่ผมก็ไม่รังเกียจที่จะคุยกับคุณเพราะเห็นแก่ความหน้าด้านของคุณ”

ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ จัสตินกำลังโกรธ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮาร์วีย์รอให้รถของไคท์ วอล์คเกอร์มารับจากนั้นทั้งคู่ก็ไปที่มอร์ดู บรอดเวย์ด้วยกัน

มอร์ดู บรอดเวย์เป็นทรัพย์สินของตระกูลวอล์คเกอร์ เขาเหมาทั้งร้านตั้งแต่เที่ยงของวันนี้ ทั้งห้องโถงนี้จะไม่มีพนักงานมาเดินเสิร์ฟให้เห็น

เมื่อมาถึงฮาร์วีย์ก็เห็นจัสตินและคอนนี่ บรีผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทันที

มีขนมอบชิ้นสวยงามอยู่ตรงหน้าจัสติน ขนมอบทั้งหมดเป็นมังสวิรัติ และแต่ละชิ้นก็ถูกทำโดยเชฟมิชลินโดยเฉพาะ

“ถ้าผมเผลอตบคุณเข้าก็อย่ามาโทษผมแล้วกัน”

ฮาร์วีย์วางตะเกียบลงขณะพูดและจ้องไปที่แก้มซ้ายของจัสติน ชัดเจนแจ่มแจ้งว่าเขานึกอยากจะตบหน้าอีกฝ่ายขึ้นมาอีกแล้ว

คอนนี่และคนอื่น ๆ หางตากระตุกอย่างรุนแรง พวกเขาล้วนมองไปที่ฮาร์วีย์ราวกับว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลัง

ถ้าฮาร์วีย์ตบหน้าจัสตินต่อหน้าทุกคนอีกครั้งล่ะก็เสร็จแน่!

ชื่อเสียงของสาขาหลงเหมินจะได้รับผลกระทบมากมาย

“ส*รเลว ความคึกคะนองประเดี๋ยวประด๋าวของคุณน่ะไม่มีค่าอะไรหรอก ไม่เหนื่อยก็ทำต่อไปเถอะ”

จัสตินดื่มชาของเขาและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันจะปล่อยคุณไป และฉันก็ไม่อยากเถียงกับคุณด้วย แต่ฉันอยากจะบอกคุณเพราะเห็นแก่ลูกสาวของฉันว่าหากคุณยังทำตัวแบบนี้ต่อไป คุณก็คงจะต้องพบกับความล้มเหลว”

ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “คุณนี่มีเมตตาจริง ๆ รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์ ไม่แปลกใจเลยที่คุณยังคงได้ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าสาขาได้อย่างมั่นคงตราบนานเท่านานเช่นนี้…

“ผมกล้าหาญและอดทนไม่เก่งเท่าคุณหรอก”