ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1825

"แน่นอน" สีหน้าของโยนายังคงไม่เปลี่ยนแปลง

เอลีซาพูดด้วยรอยยิ้มแกนอีกหน “ทำร้ายเฟร็ดถึงขนาดนี้ แถมยังทำให้คุณแชมเบอร์สต้องประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ และถึงกับทำลายป้ายสัญลักษณ์ของเจ้าชายพาเทลอีกต่างหาก…”

“โยนา ฉันเกรงว่าฉันเกรงว่าแค่ชื่อของคุณคงจะปกป้องเขาไม่ได้หรอก”

“ถ้าอย่างนั้นจะใส่ชื่อของฉัน เบนจามิน ลินซ์เข้าไปด้วยเป็นยังไง มันเพียงพอแล้วหรือยังเอลีซา?”

ทันใดนั้นเสียงที่สง่าผ่าเผยก็ดังขึ้นกลางอากาศ

เบนจามินเดินเข้ามาพร้อมกับเลขาฯ และผู้คุ้มกันของเขา

เบนจามิน ลินช์?!

ใบหน้าของเอลีซาซีดลงทันทีที่เห็นเขา

สำหรับแลรี่และคนอื่น ๆ สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาครั้งแล้วครั้งเล่า

กับโยนา เอลีซายังกล้าที่จะทำตัวจองหองและเจ้าเล่ห์ หรือแม้กระทั่งเหยียดหยามอีกฝ่ายได้

แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่เหนือกว่ายังเบนจามิน เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจออกมาด้วยซ้ำ

เบนจามินเดินไปหาเอลีซาและพูดอย่างเฉยเมยว่า “น้องยอร์กเป็นแขกของฉัน และเขาก็เป็นผู้ที่ช่วยชีวิตของฉันไว้ด้วย”

“แต่ฉันเคารพกฎหมาย หากคนมีหลักฐานว่าน้องยอร์กละเมิดกฎหมาย ฉันก็จะยอมยืนดูอยู่เฉย ๆ”

“แต่ถ้าคนไม่มีหลักฐาน และกุเรื่องขึ้นเพียงเพราะต้องการที่จะเหยียบย่ำเขา…”

“นี่พวกคุณเห็นหัวฉันบ้างไหม?”

“วันนี้ฉันจะปกป้องน้องยอร์ก ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเห็นด้วยหรือไม่หรอกนะรองผู้อำนวยการฌอง”

เบนจามินจงใจเน้นย้ำคำว่า “รองผู้อำนวยการ” และสีหน้าของเอลีซาก็เปลี่ยนไปนายตัวหลายครั้ง

ขณะนี้ยังไม่มีผู้รับผิดชอบสูงสุดในสถานีตำรวจมอร์ดู และเธอคือผู้ที่มีโอกาสมากที่สุดที่จะได้ทำหน้าที่นั้น

แต่หากเธอทำให้เบนจามินขุ่นเคืองใจในตอนนี้ ตำแหน่งนี้ก็คงหลุดลอยไปไกลเกินเอื้อม

เอลีซามัวแต่วุ่นอยู่กับการชั่งน้ำหนักระหว่างผลได้กับผลเสีย ในตอนที่ถูกเบนจามินขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไหนล่ะหลักฐาน? ฉันกำลังถามเธออยู่นะว่าหลักฐานอยู่ที่ไหน?!”

“ไม่ ไม่มีหลักฐาน แต่มีเหยื่อหนึ่งคน…” เอลีซากัดฟันพูด

เธอเลือกที่จะอยู่ข้างอีเลียส พาเทลแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่เธอจะต้องประจบเบนจามิน..

“เชื่อหรือเปล่าว่าต่อให้ฉันทำลายคุณทิ้งซะตอนนี้ ตระกูลฌองแห่งมอร์ดูก็จะไม่กล้าเปิดปากด้วยซ้ำ !”

เบนจามินไม่เปิดโอกาสให้เอลีซาตอบโต้เลยสักนิด.. เขาใช้ทั้งหน้ามือและหลังมือตบหน้าเธออย่างรุนแรง

เอลีซากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและกระเด็นออกไปในทันที ใบหน้างดงามของเธอเต็มไปด้วยรอยแดงน่าเกลียด จมูกที่ทำโบท็อกซ์ของเธอหักงุ้ม และฟันก็หายไปหลายซี่

หากไม่ใช่เพราะแลรี่มาคว้าเธอเอาไว้ได้ทัน เธอคงล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว

ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอต่างเอ่ยปากร้องโดยพร้อมเพรียงกัน “ผู้อำนวยการฌอง!”

ดาราสาวอุทานอย่างโกรธจัด “โอหัง! คุณเป็นใคร? แกกล้าดียังไงมาตบผู้อำนวยการฌอง!

“คุณไม่รู้จักตัวตนของผู้อำนวยการฌองเหรอ?”

ดาราหญิงเหล่านี้ไม่รู้ว่าตัวตนของเบนจามินเป็นอย่างไร พวกเธอกำลังชี้หน้าเขาอย่างโกรธเกรี้ยวขณะที่สาปแช่งเขาไปด้วย

จิตใจที่ตื้นเขินของพวกเธอมองว่าเอลีซาเป็นผู้หญิงผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถทำทุกอย่างที่เธอต้องการได้ในมอร์ดู

ชายวัยกลางคนหน้าตาบ้าน ๆ อย่างเขากล้าดีอย่างไรถึงมาทำร้ายคนที่มีชื่อเสียงเช่นเธอ?

เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ!