ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1826

“ผู้อำนวยการฌอง?”

เบนจามินไม่แยแส

“เธอไม่ได้เป็นผู้อำนวยการเสียหน่อย และต่อไปก็จะไม่ได้เป็นด้วย”

“จากนี้ไป เธอไม่ใช่รองผู้อำนวยการอีกต่อไป”

เบนจามินต้องพูดให้ชัดในประโยคเดียวเพื่อกำจัดคนชั่วร้ายอย่างเอลีซา

"สวะ!"

ดาราสาวที่เพิ่งพูดรู้สึกไม่พอใจ “ผู้กำกับฌองไม่ใช่แค่รองผู้อำนวยการสถานีตำรวจมอร์ดูเสียหน่อย!

“เธอยังเป็นสมาชิกของตระกูลฌองแห่งมอร์ดูด้วย!

“คุณคิดว่าคุณจะทำอะไรเธอได้อย่างนั้นเหรอ?”

ดาราหญิงคนนี้เพิ่งได้รับความนิยมเมื่อไม่นานมานี้ สถานะของเธอในวงการบันเทิงก็ไล่เลี่ยกับเฟร็ด

เมื่อเห็นเอลีซา บุคคลผู้เป็นต้นแบบองเธอถูกอีกฝ่ายทำร้ายและขู่ว่าจะต้องลงจากตำแหน่ง ดาราสาวคนนี้ก็ไม่พอใจอย่างยิ่ง

เบนจามินหยิบผ้าเช็ดหน้าที่เลขาของเขายื่นให้ ก่อนที่เขาจะค่อยๆเช็ดเกลียวนิ้วของตัวเอง ในเวลาเดียวกัน เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “ถ้างั้นคุณก็ลองไปถามเอลีซาดูว่าตระกูลฌองจะปกป้องเธอได้หรือเปล่า?”

"หุบปาก!"

เอลีซารีบลุกขึ้นยืนและตบดาราสาวคนนั้น

“ดาราสาวชั้นต่ำอย่างเธอกล้าดียังไงไปพูดจาหยาบคายกับนายท่านลินช์แบบนั้น!”

ดาราสาวคนดังกล่าวขอบคุณใบหน้าด้วยแววตาไม่เชื่อ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเอลีซาจะตบเธอ

แต่เธอไม่มีสิทธิ์ตอบโต้ เพราะเธอเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างสถานะของเธอกับสถานะของเอลีซาดี

ถ้าเอลีซาไม่สามารถทำร้ายชายตรงหน้าเธอได้...

ก็หมายความว่าเธอเองก็ไม่สามารถทำให้เขาขุ่นเคืองไปมากกว่านี้ได้อย่างแน่นอน

เธอไม่กล้าที่จะไม่พอใจเอลีซาและเบนจามินด้วยซ้ำ เธอได้แต่จ้องไปที่ฮาร์วีย์

ในความคิดของเธอ เหตุผลที่เธอถูกดูแคลนเช่นนี้ล้วนเป็นเพราะฮาร์วีย์

ถ้าฮาร์วีย์ยอมคุกเข่าอย่างเชื่อฟังและไม่ปล่อยให้เรื่องลุกลามมาถึงจุดนี้ เอลีซาจะตบเธอได้ยังไง

ฮาร์วีย์ไม่แยแสกับสายตาอาฆาตแค้นของเธอ เขาจ้องมองไปที่เอลีซาด้วยความสนใจให้รู้ไม่น้อย เขาอยากรู้ว่ารองผู้อำนวยการจะยุติความยุ่งเหยิงนี้ได้อย่างไร

“นายท่านลินช์ ฉันต้องขออภัย ได้โปรดยกโทษให้กับความโง่เขลาของฉันในวันนี้ด้วย!

“เอลีซา คนนี้มันวอนหาเรื่องจริง ๆ!

“สำหรับเหตุการณ์เกี่ยวกับเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอ ฉันได้ตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้ว

“ซีนเธียร์เป็นผู้บริสุทธิ์ แต่คุณทำให้ชื่อเสียงของเธอป่นปี้และปล่อยให้คนอื่นทำร้ายเธอได้ตามต้องการ!

“คุณเฝ้ารอการตอบโต้ของฮาร์วีย์!

“คุณทำผิดมากมาย แต่คุณไม่คิดที่จะสำนึก คุณเอาแต่มายุ่งย่างกับฮาร์วีย์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

“ยิ่งไปกว่านั้น คุณยังมาทำเรื่องแบบนี้ในสถานที่อย่างโรงพยาบาลอีก!

“คุณไม่ให้ความเคารพต่อรัฐบาลเลยสักนิด!

“แถมคุณยังไม่เคารพกฎหมายอีกด้วย!

“คนเคยเห็นแก่หน้าฉันบ้างหรือเปล่า?

“สี่พันเจ็ดร้อยล้านดอลลาร์? อ้อนวอนสามครั้ง? หักนิ้วสามนิ้ว?

“นี่คือสิ่งที่รองผู้อำนวยการควรพูดออกมาหรือไง?

“ลาออกไปตั้งแต่วันนี้เลยจะดีกว่า! ไม่อย่างนั้นคนก็อยู่รอรับความเสี่ยงด้วยตัวเองได้เลย!”