ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1846

แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง!

การเคลื่อนไหวของราเชลรวดเร็วราวกับสายฟ้า

ในการต่อสู้ระยะประชิด เลอบรอนก็ทำได้ดีเช่นกัน ปืนสองกระบอกที่เขาถืออยู่ถูกใช้เป็นอาวุธระยะใกล้เพื่อปัดป้องการโจมตีของราเชล

เสียงของอาวุธที่ปะทะกันดังก้องไปทั่ว มีประกายไฟพุ่งออกมาเป็นครั้งคราว มันเป็นภาพที่น่าทึ่งจริง ๆ

พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าสองคนนี้เป็นนักสู้ที่ไม่ธรรมดา เป็นคนใหญ่คนโตที่เป็นที่รู้จักกันดีในมอร์ดู

"ฆ่าพวกเขา!"

การโจมตีของราเชลได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไม่ได้ผล เธอเขย่าแขนเสื้อซ้าย ก่อนเผยให้เห็นใบมีดอีกอันที่ซ่อนอยู่ เธอกระโจนไปข้างหน้า

ใบมีดทั้งสองโจมตีเป็นหนึ่งเดียว มันเป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง

เลอบรอนเดินหน้าต่อไป ก่อนเหนี่ยวไกปืนในระยะประชิด

ปัง ปัง ปัง!

สีหน้าของราเชลเปลี่ยนไปอีกครั้ง เมื่อกระสุนกระแทกหลังเธอ แม้ว่าเธอจะป้องกันพวกมันแทบไม่ได้ แต่มันก็บีบบังคับให้เธอโยกตัวไปทางซ้ายและขวา

ขณะที่ฮาร์วีย์ดูการต่อสู้ของราเชล เขากอดอกอย่างเมินเฉย โดยไม่ได้กังวลว่าราเชลจะแพ้แม้แต่น้อย

ท่าทางที่ไม่ยี่หระของเขายิ่งทำให้เบรนแนนโกรธ

'ไร้มโนธรรมสิ้นดี! เขาไม่สนใจผู้หญิงของตัวเองเลยสักนิด!'

ปัง ปัง ปัง!

เลอบรอนได้ระยะในการยิงปืนอีกครั้ง เขาฉลาดพอที่จะไม่กระหน่ำยิงราเชลไปอย่างมั่ว ๆ ด้วยการตวัดอาวุธปืนทุก ๆ ครั้ง เขาจะยิงไปในมุมที่ต่างกัน โดยเล็งไปที่จุดอ่อนของราเชล

ปัง ปัง ปัง!

เลอบรอนรีบบรรจุกระสุนปืนของเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อผ่านไปสักพัก เขาก็สลับปืนสองกระบอกไปมาไม่หยุด

ราเชลเองก็ออกไปข้างนอก เธอป้องกันกระสุนส่วนใหญ่ของเลอบรอนได้ แต่ก็ยังมีบางจุดเที่ยงเล็ดลอดไปได้ ไหล่ของเธอถูกกระสุนถากเบา ๆ และมีเลือดไหลออกมาจากบาดแผล

เบรนแนนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“มันจบแล้วราเชล!”

ทุกอย่างเป็นไปตามที่เบรนแนนคาดไว้ ไม่มีทางที่ราเชลจะสู้กับเลอบรอนได้

ใบหน้าของราเชลซีดราวกับกระดาษ ก่อนที่เธอจะเคลื่อนไหวอีกครั้ง จู่ ๆ ฮาร์วีย์ก็เอ่ยปากพูดกับเธอ

“ตอนนี้คุณฟื้นตัวได้ค่อนข้างมากแล้ว น่าจะฟื้นตัวได้ประมาณประมาณเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์”

“ทีนี้เข้าใจหรือยัง?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น

ราเชลครุ่นคิด

“คุณยอร์ก คุณทำเร็วเกินไป ฉันยังไม่ทันเห็นอะไรเลย”

“ได้ ผมจะทำให้ดูอีกรอบ”

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหนัง ขณะที่เลอบรอนคลานกลับขึ้นมาฮาร์วีย์ก็ตบหน้าเขาอีกครั้ง

เพี๊ยะ!

เลอบรอนถูกส่งให้ลอยตรงไปยังตู้ปลาในห้องโถง มีเสียงแตกดังขึ้นและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยเศษแก้ว

“ตอนนี้เข้าใจหรือยัง?”

ฮาร์วีย์ยังคงนิ่งเฉย

“ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้ว แต่ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ คุณยอร์ก คุณพึ่งแค่ความเร็วของคุณเท่านั้นและฉันไม่เห็นความต่างอะไรเลย มันจะใช้งานได้จริงเหรอ?”

ราเชลต้องการเรียนรู้การเคลื่อนไหวที่ฮาร์วีย์สอนเธอจริง ๆ

“ถ้าอย่างนั้นก็มาลองกันอีกที”