ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1847

คราวนี้ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง เขาลดความเร็วลงเล็กน้อย

เลอบรอนพยายามลุกขึ้นยืน ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด เขาตวาดอย่างโมโห “ฮาร์วีย์ ยอร์ก แก…!”

เพี๊ยะ!

เลอบรอนถูกส่งให้ลอยขึ้นไปเป็นครั้งที่สามในวันนั้น ศีรษะของเขากระแทกเข้ากับกำแพงอีกด้านในทันที และแรงกระแทกดังกล่าวทำให้เกิดรูบนผนัง ร่างกายของเขากระตุกด้วยความเจ็บปวด

ดวงตาของราเชลเป็นประกาย และเธอเริ่มพยักหน้าอย่าเอาเป็นเอาตาย

“ฉันเข้าใจแล้ว คุณยอร์ก! ฉันเข้าใจแล้ว!”

‘อะไร…’

'อะไรกัน?!'

เบรนแนนซึ่งนอนอยู่บนพื้นรู้สึกอึ้งเมื่อเห็นภาพอันน่าอัศจรรย์ตรงหน้า

"ที่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!

“ฮาร์วีย์เร็วขนาดนั้นได้ยังไง?!

“เขาส่งเลอบรอนให้บินไปด้วยการตบเพียงครั้งเดียว?!

“แถมเลอบรอนก็หลบไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียวด้วย!”

เบรนแนนอดไม่ได้ที่จะขยี้ตาด้วยความไม่เชื่อ

หากเลอบรอนถูกส่งให้ลอยออกไปเพียงครั้งเดียว ก็อาจพอมองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องบังเอิญได้ แต่เมื่อเขาถูกส่งให้บินออกไปถึงสามครั้ง มันย่อมไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน

คนของเลอบรอนซึ่งนอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้นก็ตกใจอย่างมากเช่นกัน

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่านักฆ่าที่มีชื่อเสียงมานานหลายปี จะไม่สามารถแตะต้องฮาร์วีย์ได้แม้แต่ปลายเล็บ

ไคท์ซึ่งก่อนหน้านี้กังวลจนแทบบ้า มองทุกอย่างด้วยท่าทางงุนงง

ความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์นั้นเหนือความคาดหมายของทุกคน

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

เลอบรอนแทบจะไม่สามารถดึงตัวเองออกมาจากกำแพงได้ เขาจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเหยียดหยาม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นและความโกรธเกรี้ยว

“แกตบหน้าฉันหรอ?

“แกกล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน?!

“ฉันจะฉีกแกให้เป็นชิ้น ๆ เลยคอยดู!”

เลอบรอนสูญเสียสติสัมปชัญญะทั้งหมด และกระโจนเข้าใส่ฮาร์วีย์อย่างสุดกำลัง

ฮาร์วีย์ไม่ขยับเขยื้อน แต่เหลือบมองราเชลแทน

“ในเมื่อเข้าใจแล้ว คราวนี้ก็ลองดูหน่อยสิ”