ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1848

อั่ก!

เลอบรอนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ใบหน้าของเขาเย็นชา

“ทำตัวให้สมกับเป็นลูกผู้ชายหน่อย ฮาร์วีย์ ยอร์ก! นายฆ่าฉันได้ แต่อย่ามาหยามหน้ากัน!

"ฆ่าฉันเลยสิ!

“ฉันไม่มีวันยอมบอกอะไรนายหรอก!”

"ดี"

ฮาร์วีย์พยักหน้า จากนั้นเหยียบข้อมือซ้ายของเลอบรอน

เกิดเสียงแตกดังลั่น และเลอบรอนก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับกระดาษ

เลอบรอนเป็นนักแม่นปืน และเขาอาศัยมือของเขาในการทำงาน แต่ตอนนี้ฮาร์วีย์ทำลายมันไปหนึ่งข้างแล้ว นี่ก็เท่ากับว่าเขาพิการไปครึ่งนึงแล้ว

"แล้ว? ตอนนี้พร้อมจะคุยหรือยัง?” ฮาร์วีย์ถามอย่างสบาย ๆ เขาหรี่ตาลง

“ถ้าแน่จริงก็ฆ่าฉันเลยสิ ฮาร์วีย์ การที่นายทำแบบนี้กับฉันมันน่าอายสิ้นดี นาย…!”

แกร๊ก!

ก่อนที่เลอบรอนจะพูดจบ ฮาร์วีย์ก็หักมืออีกข้างของเขา

เมื่อมองไปที่เลอบรอนซึ่งกำลังคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดฮาร์วีย์ก็เอ่ยปากสั่งกับราเชลว่า "พาเขาไปที่ห้องใต้ดิน ค่อย ๆ ถามเขาไปเรื่อย ๆ ผมแน่ใจว่าในไม่ช้าเขาจะให้ความร่วมมือกับเรา”

"มีอีกเรื่อง หาคนมาซ่อมวิลล่าที”

ฮาร์วีย์หมดคำจะพูด ในที่สุดเขาก็มีวิลล่าเป็นของตัวเอง แต่กลับมีคนมาทำลายมันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เขาจำเป็นต้องซ่อมแซมมันอยู่เสมอ

ราเชลรับคำสั่งอย่างรวดเร็ว เธอได้ไปสอบปากคำเลอบรอนแล้ว

คนของเธอกำลังทำความสะอาดสถานที่เช่นกัน ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็พาคนของเลอบรอนไปที่ห้องใต้ดินด้วย

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยฮาร์วีย์ก็ไปอาบน้ำและสั่งอาหารมากินที่บ้านอีกสองสามอย่าง

หลังจากที่เขาให้ขนมชิ้นหนึ่งกับไคท์แล้ว เขาก็คว้าซอสเปรี้ยวหวานและหันไปหาเบรนแนน “พี่เบรนแนน อยากกินอะไรสักหน่อยหรือเปล่า?”

ดวงตาของเบรนแนนกระตุกอย่างลนลาน เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงการเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์ เขารู้สึกเสียวสันหลังว่า

"ผมขอโทษ!"

ความเย่อหยิ่งของเบรนแนนในฐานะศิษย์อันดับต้น ๆ ของลีโอนาร์ดหายไปอย่างสิ้นเชิง

ในขณะนี้เขารู้สึกถ่อมตนอย่างที่สุด

“คุณยอร์ก ผมมีตาหามีแววไม่!”