ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1853

เมื่อได้ยินคำว่า “ผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรอง” จัสติน วอล์คเกอร์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ผมได้ยินมาว่าผู้อาวุโสอาร์มสตรองจะไม่ยอมจากโวลซิงง่าย ๆ คุณแน่ใจเรื่องนี้เหรอคุณหมอฟรอสต์?”

“ครับ ผมเป็นเพื่อนกับเขามานานหลายปีแล้ว ผมน่าจะเชิญเขามาได้ถ้าผมยอมก้มหัวและขอร้องเขาขนาดนี้แล้ว”

สีหน้าของนายแพทย์ฟรอสต์แย่ลงเล็กน้อย

“เพียงแต่ว่า…”

“แต่อะไร?” สีหน้าของจัสตินมืดลงอีกครั้ง

“ผมเพิ่งติดต่อผู้ช่วยของเขาเมื่อไม่นานมานี้ ผู้ช่วยเขาบอกว่าผู้อาวุโสอาร์มสตรองกำลังทำการผ่าตัดครั้งใหญ่และไม่รู้ว่าเขาจะเสร็จเมื่อไหร่

“และเขายังห้ามไม่ให้ใครขัดขวางในขณะที่เขากำลังผ่าตัด

“ดังนั้น ถึงแม้ว่าผมจะมั่นใจว่าสามารถทำให้ผู้อาวุโสอาร์มสตรองมาที่นี่ได้ เราก็ต้องรอจนกว่าเขาจะผ่าตัดเสร็จก่อน นอกจากนี้เขาจะยังต้องบินมาที่นี่อีก หากทุกอย่างเป็นไปได้ดี เร็วที่สุดที่เขาจะมาถึงที่นี่ได้ก็คือ ยี่สิบสี่ชั่วโมง

“แต่นายหญิงวอล์คเกอร์อาจอยู่ได้ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ”

สีหน้าของนายแพทย์ฟรอสต์แย่มาก

หากเป็นคนอื่นเขายังสามารถสั่งให้อีกฝ่ายมาที่นี่โดยเร็วที่สุด

อย่างไรก็ตาม คนที่เขากำลังพูดถึงอยู่ในตอนนี้คือแพทย์ประจำประเทศ ออสการ์ อาร์มสตรอง แม้แต่เจ้าชายแห่งโวลซิงก็ไม่อาจเชิญเขาได้ตามใจชอบ นับประสาอะไรกับนายแพทย์ฟรอสต์

นอกจากนี้ เขากำลังอยู่ในระหว่างการผ่าตัดด้วย

หากการผ่าตัดของออสการ์ อาร์มสตรองถูกขัดขวางก็จะไม่มีผู้ใดสามารถรับมือกับผลที่ตามมาได้

สีหน้าของจัสตินมืดลงทันที

เขาอาจมีอำนาจในมอร์ดู แต่มันไร้ประโยชน์ในโวลซิง

นายแพทย์ฟรอสต์ไม่สามารถบังคับให้ออสการ์ อาร์มสตรองมาที่มอร์ดูได้ แม้แต่จัสตินก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้

ตอนนี้จัสตินทำได้เพียงระงับความโกรธของตัวเองและพูดช้า ๆ ว่า “คุณหมอฟรอสต์ ผมหวังจริง ๆ ว่าคุณจะช่วยได้

“หนึ่ง เชิญผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองมาที่นี่

“สอง ช่วยบรรเทาอาการของภรรยาผมด้วย

“จะใช้ยาอะไรก็ได้ ผมจะไม่คัดค้านทั้งสิ้น”

จัสตินกัดฟันเมื่อพูดจบ

“คุณหญิงวอล์คเกอร์ ใจเย็น ๆ ครับ!

“ฤทธิ์ของยาจะอยู่ได้ไม่กี่ชั่วโมง แต่ถ้าคุณตื่นตัวเกินไป มันจะอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง!

“ยาตัวนี้จะทำให้ดื้อยา

“พวกเราจะต้องเพิ่มปริมาณยาทุก ๆ ครั้ง!

“ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้ต่อไป ผมเกรงว่าคุณคงจะรอดจนกว่าผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองจะมาที่นี่ไม่ได้!

“เพราะฉะนั้นคุณจะต้องสงบ ๆ เอาไว้นะครับ!”

นายแพทย์ฟรอสต์เดินหน้าห้ามปรามเธอ สีหน้าของเขาดูแย่มาก

“ให้ผมพยายามเกลี้ยกล่อมเธอแทนดีกว่า”

จัสตินถอนหายใจพลางบอกให้นายแพทย์ฟรอสต์และคนอื่น ๆ ออกไป

เหล่าบรรดาอาจารย์และแพทย์ต่างพากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก พวกเขารีบออกไปเพราะกลัวว่าจัสตินจะระเบิดความโกรธใส่พวกเขาหากพวกเขาออกไปช้าเกินไป