ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1854

จัสติน วอล์คเกอร์เดินเข้าไปหาแองเจลีน่าหลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว เขาจับมือเธอแล้วพูดช้า ๆ ว่า “คุณหมอฟรอสต์ขอให้ผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองมาที่นี่แล้ว

“เขาจะมาทันทีที่เขาผ่าตัดเสร็จ

“เพราะฉะนั้นเธอจะต้องอดทนไว้นะ!”

สีหน้าของแองเจลิน่าซีดลง จากนั้นเธอก็ตอบอย่างอ่อนแรงว่า “ฉันได้ยินที่คุณพูดเมื่อกี้แล้ว

“แล้วถ้าการผ่าตัดของออสการ์ อาร์มสตรองนานถึงสามวันสามคืนล่ะ? ถ้าคนไข้ของเขาอาการไม่ดีหลังจากที่ผ่าตัดเสร็จแล้ว เขาจะมาได้เหรอ?

“หรือต่อให้เขามา แต่พอมาถึง ฉันกลายเป็นผักไปแล้วล่ะ?

“เฒ่าแก่วอล์คเกอร์ เรารอไม่ได้หรอก! คุณต้องช่วยฉัน!”

ตาของจัสตินกระตุกเล็กน้อย เขาจะไม่เข้าใจสิ่งที่แองเจลิน่าพูดได้อย่างไร? ไม่เพียงแต่มันอาจเกิดขึ้นได้เท่านั้น แต่มันยังมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นมากอีกด้วย

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ปลอบเธอและพูดว่า “อย่ากังวลไปเลย ผู้อาวุโสอาร์มสตรองจะต้องมาทันเวลาแน่นอน”

แองเจลีน่ายิ้มอย่างขมขื่น

“แล้วถ้าเขาไม่มาล่ะ?

“เราใช้เส้นสายมากมายเพื่อติดต่อให้เขามารักษาอาการป่วยของฉันแล้ว แต่คำตอบของเขายังคงเหมือนเดิมเสมอ ยังไงเราก็ต้องรอคิว เพราะคนไข้ทุกคนต่างก็ต้องการความช่วยเหลือจากเขา!

“คิวของเขายาวไปถึงห้าปี เรามีเวลามากพอที่จะรอถึงห้าปีหรือไง?

“ต่อให้เรารอได้นานขนาดนั้น คุณรับประกันได้ไหมว่าออสการ์ อาร์มสตรองจะรักษาฉันได้?

“ถ้าเขาทำไม่ได้ ฉันควรจะทำอย่างไร? ยอมนอนเป็นผักเหรอ? นั่นเลวร้ายยิ่งกว่าความตายอีกนะ!”

แองเจลิน่าตัวสั่นเมื่อคิดเรื่องนี้

เธอเยาะเย้ยชีวิตของแม่ของไคท์อยู่ตลอดเวลา ซึ่งเหมือนกับการตกนรกทั้งเป็น

เธอไม่เคยคาดคิดว่าตัวเองจะต้องจบลงแบบเดียวกัน

ทั้งหมดนี้คงจะเป็นเวรกรรม!

“ถ้าออสการ์ อาร์มสตรองไม่สามารถช่วยเธอได้ เราก็จะหาผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ต่อไป!”

จัสตินพูดโดยเน้นย้ำทุก ๆ คำ

“ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะหาหมอเก่ง ๆ ในโลกใบใหญ่ใบนี้ไม่ได้”

จัสตินตอบเบา ๆ

“ถ้าผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองมาภายในคืนนี้ไม่ได้จริง ๆ เราค่อยตามหาเขา…”

ปัง!

ในขณะนี้ ประตูของวอร์ดก็ถูกผลักเปิดออก สีหน้าของนายแพทย์ฟรอสต์แย่มาก “ซีอีโอวอล์คเกอร์ เราได้รับข่าวจากโวลซิ่ง

“แม้ว่าผู้อาวุโสอาร์มสตรองจะผ่าตัดเสร็จแล้ว แต่ชายชราจากตระกูลสิบอันดับแรกมีอาการเลือดออกในสมองอย่างกะทันหัน ดังนั้นเขาจึงต้องเข้าห้องผ่าตัดอีกครั้ง… ผมเกรงว่าคงจะต้องใช้เวลาอีกสักพักใหญ่ ๆ…”

ฟุ้บ!

จัสตินเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ใบหน้าของเขาซีดเซียว

แองเจลิน่าพูดอย่างอ่อนแรง “โทรหาฮาร์วีย์เลย!

“ให้เขามา!

“ฉันไม่อยากเปื่อยเป็นผัก!”