ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1915

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ ยอร์กตบชายในชุดสูทด้วยหลังมือและทำให้เขากระเด็นออกไปทันที

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!

เสียงร้องดังขึ้น ผู้ชายในชุดสูททั้งหมดเป็นเหมือนปืนใหญ่ที่ถูกฮาร์วีย์ส่งลอยออกไป

เมื่อตกลงมาบางคนที่โชคดีอาจนอนหมดสติอยู่กับที แต่บางคนที่โชคร้ายจะคอหักไปสามร้อยหกสิบองศา

มีชายในชุดสูทหลายสิบคน แต่ก็ไม่มีใครสามารถหยุดฮาร์วีย์ได้

ความได้เปรียบที่ลูคัส ฌองคิดว่าเขามีในตอนแรกนั้นไร้ประโยชน์กับฮาร์วีย์

สิ่งสำคัญที่สุดคือผู้คนจากตระกูลวอล์คเกอร์ได้ออกไปเพราะพวกเขามีบางสิ่งที่ต้องสะสาง ไม่อย่างนั้นเขาอาจพยายามขอความช่วยเหลือจากพวกเขาได้

ในขณะนี้ ลูคัสอยู่ในสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถขอความช่วยเหลือใครได้เลย

เมซี่ ฮาเวิร์ดอดทนต่อความเจ็บปวดและรีบไปหาลูคัส เธอพูดเบา ๆ ว่า “เจ้าชาย รีบออกไปเร็ว ฉันจะจัดการที่เหลือเอง!”

ลูคัสจ้องฮาร์วีย์อย่างเคร่งขรึมในขณะที่เปลือกตาของเขากระตุกไม่หยุด

แม้ว่าเขาจะนับถือฮาร์วีย์ เขาไม่คิดเลยว่าฮาร์วีย์จะอยู่ในระดับเทพเจ้าแห่งสงครามจริง ๆ

ผู้เชี่ยวชาญในระดับนั้นแทบจะอยู่ยงคงกระพันในโลกภายนอก

เว้นแต่ว่าเขาจะสามารถเชิญเทพเจ้าแห่งสงครามของกองทหารมาได้ เขาก็จะไม่มีทางหยุดฮาร์วีย์ได้

“หยุดเขา!”

ลูคัสออกคำสั่งด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด จากนั้นปรมาจารย์หลายสิบคนที่กระจัดกระจายอยู่นอกห้องโถงก็เริ่มเข้ามาทันที

ปรมาจารย์หลายสิบคนออกตัวทันที ฮาร์วีย์ยังคงตบอย่างไม่แยแส

หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็ลอยออกไป

อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ

“ฮาร์วีย์!”

เมซี่รีบวิ่งมาทางด้านหลัง ฮาร์วีย์หันไปเตะเธอก่อนที่เธอจะทันได้เข้าใกล้เขา

“ไหนบอกผมสิ ชาวเกาะมีจุดประสงค์อะไรถึงได้ทำหลายสิ่งหลายอย่างในมอร์ดู? หลังจากนั้นผมจะพิจารณาที่จะปล่อยคุณไป”

ฮาร์วีย์สงสัยจริง ๆ นี่เป็นเพราะเขาพบร่องรอยของชาวเกาะมากเกินไปตลอดการเดินทางจากบัควูดมายังมอร์ดู

เขาสงสัยมากว่าชาวเกาะกำลังจะทำอะไรกันแน่

สำหรับศัตรูที่พ่ายแพ้อย่างลูคัส ฮาร์วีย์อาจพิจารณาที่จะไว้ชีวิตของเขาตราบใดที่เขายอมสารภาพ

ท้ายที่สุดเขาจะรู้สึกอึดอัดยิ่งกว่าการตายหากอำนาจในมือของเขาถูกกีดกัน

“คุณคิดว่าผมจะบอกคุณเรื่องเหล่านั้นจริง ๆ เหรอ?”

ลูคัสดูเย็นชา

“แม้ว่าความพยายามและพรสวรรค์ของผมจะไม่เพียงพอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่มีศักดิ์ศรี”

ฮาร์วีย์ยิ้ม “เลอบรอนก็พูดอะไรทำนองนี้เหมือนกัน แต่สุดท้ายเขาก็ยอมคุกเข่าอยู่ดี”

ลูคัสรู้ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรฮาร์วีย์ได้แม้ว่าเขาจะมีปืนก็ตาม ดังนั้นเขาจึงปลดไกปืนและชี้ไปที่ขมับของตนเอง จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณจะไม่มีโอกาสได้ทรมานผมหรอก”