ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1917

“เจ้าชายฌอง ผมต้องยอมรับจริง ๆ ว่าโชคของคุณค่อนข้างดี”

ฮาร์วีย์ ยอร์กหยิบปืนพกขึ้นมาและหัวเราะเบา ๆ จากนั้นเขาก็ยิงอีกนัดที่ขมับด้วยมือขวา

ว่างเปล่า

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของลูคัส ฌองเปลี่ยนไปอีกครั้ง

ฮาร์วีย์พ่นใส่ปืนพก จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ดูเหมือนว่าโชคของผมก็ดีมากเช่นกัน”

รูม่านตาของลูคัสหดตัวเมื่อฮาร์วีย์ส่งปืนพกให้เขาในครั้งนี้

มือที่เขาใช้หยิบปืนพกอีกครั้งสั่นเล็กน้อย

คนที่คิดค้นปืนลูกโม่ในตอนนั้นอาจไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีใครบางคนใช้มันเพื่อเล่นเกมที่น่ากลัวเช่นนี้

เกมดังกล่าวเป็นการทดสอบความมั่นใจในตนเอง ความอดทน และลักษณะนิสัยของบุคคลอย่างแท้จริง

มีเพียงคนที่กล้าหาญเท่านั้นที่จะกล้าเหนี่ยวไกอย่างเฉยเมย

อย่างน้อย จากมุมมองของลูคัส เขาได้แพ้ฮาร์วีย์ในเรื่องนี้อย่างแน่นอน

ฮาร์วีย์สามารถกดยิงได้อย่างง่ายดาย ยิ่งกว่านั้นเขายังกล้าเหนี่ยวไกถึงสองครั้ง อย่างที่ลูคัสไม่สามารถทำได้

เขาไม่กล้าทำแบบนั้นแน่นอน นี่อาจเป็นความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างเขากับฮาร์วีย์

ความกล้าหาญและความเยือกเย็นที่ระบุตัวตนของลูคัสกลายเป็นเรื่องไร้ความหมายทันทีที่ต้องเผชิญกับความตาย

ลูคัสถือปืนลูกโม่ด้วยมือขวา ในขณะนี้มือขวาของเขาไม่สามารถหยุดสั่นได้ เขาจะเหนี่ยวไกหลายครั้งแต่ก็กลับหมดความกล้าในนาทีสุดท้าย

ฮาร์วีย์มองดูเขาอย่างสนุกสนานและพูดว่า “เจ้าชายฌอง ถ้าคุณกลัวก็คุกเข่าขอร้องผมซะ แล้วผมจะพิจารณาที่จะปล่อยคุณไปก็ได้”

แกร๊ก!

คำพูดของฮาร์วีย์จุดประกายความโกรธที่เหลืออยู่ในใจของเขา ในที่สุดเขาก็เหนี่ยวไกอย่างดุเดือดในวินาทีต่อมา

เม็ดเหงื่อบนหน้าผากของลูคัสหยดลงมาด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าพร้อมกับเสียงของความว่างเปล่า

เขายังมีชีวิตอยู่!