ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 192

"ท่านรองประธาน อย่า ได้โปรดอย่า…”

เอลล่ามีชีวิตที่เรียบง่ายมาโดยตลอด เธอไม่เคยเจอมนุษย์ที่น่าสมเพชเช่นนี้มาเลยในชีวิต ในตอนนี้เธอต้องสู้กับความมือไวของยูเลียน แต่เมื่อเทียบกับการบีบจับที่แข็งแกร่งของเขา ร่างทั้งร่างของเธอก็แข็งทื่อ เธอหมดหนทาง

ยูเลียนได้แสดงสีหน้าที่แท้จริงของเขาออกมา เขาผลักเอลล่าลงกับพื้นโดยไม่สนใจว่าเอลล่าจะกรีดร้องและเริ่มดึงขาเรียวของเธอ

“อย่า! ท่านรองประธาน ได้โปรด ปล่อยฉันไป! ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว!”

เอลล่ากำลังดิ้นรนฮึดสู้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาบนใบหน้าของเธอ

น่าเสียดายที่ยูเลียนเลือกห้องทำงานส่วนตัวให้เธออตั้งแต่แรกแล้ว มันอยู่ห่างไกลจากคนอื่น ๆ ไม่มีใครได้ยินเธอแม้ว่าเธอจะกรีดร้องจนสุดเสียงก็ตาม

ยูเลียนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาจับขาด้วยมือข้างหนึ่งเอื้อมไปหายาเม็ดสีน้ำเงินขนาดเล็กแล้วยัดมันเข้าปากพร้อมด้วยมืออีกข้างหนึ่ง หากไม่มียาเม็ดสีน้ำเงินนั่นเขาจะไม่มีเรี่ยวแรงที่จะดำเนินการต่อแม้จะมีความปรารถนาอันแรงกล้าก็ตาม

ปัง!

ทันทีที่ยูเลียนกลืนยาเม็ดสีน้ำเงินนั้น ประตูห้องทำงานส่วนตัวถูกเตะเปิดออกเผยให้เห็นฮาร์วีย์ เขาหัวเราะเบา ๆ ขณะเดินไปหาพวกเขา

ฮาร์วีย์ต้องการเพียงเบอร์ติดต่อของเอลล่า แต่ได้ยินเสียงใครบางคนกำลังร้องขอความช่วยเหลือจากข้างในห้องทำงานส่วนตัวเมื่อเขาอยู่ที่หน้าประตู

"เป็นคุณนั่นเอง?"

ยูเลียนประหลาดใจเมื่อจู่ ๆ ฮาร์วีย์ก็เข้ามา

“ใครให้คุณมาที่นี่?! ออกไป!” ยูเลียนสั่งอย่างโกรธเกรี้ยว

ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติยูเลียนคงจะกลัวอย่างมากเพราะเขาไม่คิดที่จะยุ่งกับคนที่มีบัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ด

แต่ยาเม็ดสีน้ำเงินที่เขากลืนเข้าไปทำให้เขาหิวกระหายในความปรารถนา เขาไม่สามารถสงบลงได้

“สนุกกับตัวเองอยู่หรือท่านรองประธานยูเลียน? ถ้าไม่ใช่เสื้อคลุมสีขาวผมคงเข้าใจผิดว่าคุณเป็นคนอื่น”

ฮาร์วีย์เริ่มหัวเราะแล้วเตะเก้าอี้

เก้าอี้คว่ำลงบนหลังของยูเลียน ทำให้เขาเซ

เอลล่าใช้โอกาสนี้เพื่อหลุดพ้นจากปีศาจร้าย กลัวและกังวลมากถ้ามีคนเห็นเอลล่าแบบนี้ พวกเขาจะไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวเพื่อมอบอ้อมกอดที่อบอุ่นและปกป้องเธอ

ในตอนนี้เอลล่ารู้สึกหวาดกลัว แต่ก็โล่งใจและประหลาดใจเล็กน้อย

‘เขามาที่นี่ทำไม? ถ้าไม่ใช่เพราะเขาฉันจะต้องแปดเปื้อนเพราะผู้ชายคนนี้แน่ แต่เป็นเพราะเขาเองที่ทำให้ยูเลียนหาข้ออ้างในเรื่องนี้'