ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1924

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก คุณไม่เห็นหรือว่าไทสัน วูดส์ซึ่งชนะการแข่งขันห้ารอบติดต่อกันถูกขวานของยูจีน โบวี่ฟันจนพ่ายแพ้ไป?

“คุณไม่เห็นเหรอว่ายูจีนแข็งแกร่งแค่ไหน?

“จัสติน วอล์กเกอร์กำลังเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู และนั่นจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไป แล้วนี่คุณพยายามจะทำอะไร?

“คุณวางแผนที่จะหยุดเขา?

“คุณมีค่าพอหรือไง”

แองเจลิน่า จอห์นและคนอื่น ๆ จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

‘ชายผู้ไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนี้ยังกล้าท้าทายจัสตินทั้งที่ก็เห็นกับตาแล้วว่ายูจีนเข้ามาอย่างแข็งแกร่งแล้วนี่เขายังทำราวกับว่ากำลังจะขึ้นไปต่อสู้บนสังเวียนอีก’

'เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร'

'น่าขันอะไรอย่างนี้!'

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ แล้วตอบอย่างใจเย็นว่า “นายหญิงวอล์กเกอร์ ถ้าอย่างนั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ”

"หืม?"

แองเจลิน่าตัวแข็งชื่อ

“ผมสามารถทำให้ยูจีนลอยไปได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว ถ้าผมทำไม่ได้ ผมยินดีที่จะคลานออกไปจากที่นี่ในวันนี้

“แต่ถ้าผมทำได้ คนจะต้องเป็นคนคลานออกไปจากที่นี่ ฟังดูเป็นไงบ้าง”

ฮาร์วีย์พูดด้วยท่าทีไม่ยืดอ่ะราวกับว่าเขากำลังพูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเอง

"คุณ…"

แองเจลิน่าไม่รู้ว่าจะตอบฮาร์วีย์อย่างไร

“ฉันรู้ว่าคุณยังพอมีความสามารถอยู่บ้างฮาร์วีย์ แต่กังฟูง่อย ๆ ของคุณมันไม่พอให้อวดหรอกนะ!

“ฉันล่ะสับสนจริง ๆ ว่าทำไมตอนนี้ไคท์ถึงชายตาแลคุณ

“แค่เพราะพอมีความสามารถก็ทำตัวอย่างยโสโอหังซะเหลือเกิน คุณคิดว่าตัวเองเป็นพวกไร้พ่ายอะไรแบบนั้นหรอ?

“คุณจะส่งยูจีนให้ลอยไปด้วยการตบเพียงครั้งเดียวเนี่ยนะ?

“ถ้าคุณต้านการเคลื่อนไหวของยูจีนได้แม้แต่ครั้งเดียว ฉันจะยอมคุกเข่าแล้วเรียกคุณว่าคุณปู่เลยด้วยซ้ำ

“เห็นแก่ที่คุณช่วยชีวิตฉันไว้ก่อนหน้านี้ ฉันขอร้องล่ะ

“หัดเจียมตัวซะบ้าง เมื่อหยุดหาเรื่องทำให้ตัวเองต้องขายขี้หน้าชาวบ้านเขาได้แล้ว!”

แองเจลิน่าหัวเราะอย่างเย็นชา เธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าคนโง่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เช่นนี้สามารถช่วยเธอได้อย่างไร