ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1941

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ค่อนข้างหยิ่งยโสของฮาร์วีย์ อีวอนน์ก็รีบพูดแทรกขึ้นมาว่า “นายน้อยดันเคน นายน้อยยอร์ก อย่าทำอย่างนี้ หยุดสู้กันเพราะฉันสักที”

ฮาร์วีย์ยิ้มพร้อมที่จะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป

ขณะเดียวกันแกรี่ก็ยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของอีวอนน์ ซาเวียร์ “คุณซาเวียร์ ในเมื่อนายน้อยยอร์กบอกว่าเขาสามารถปกป้องคุณได้ เขาจะต้องแสดงให้ผมเห็น เพื่อที่จะได้รู้ว่าไว้ใจเขาได้แค่ไหน

“เจ้าหมาน้อยที่กล้าทำตัวอวดรู้ต่อหน้าผมจะต้องสร้างปัญหามากมายแน่นอน ฉันอาจจะต้องมาคอยทำความสะอาดความยุ่งเหยิงที่เขาทิ้งไว้ให้

“และผม แกรี่ ดันเคน ไม่ใช่คนที่ทำแบบนั้น!”

แกรี่ที่ยิ้มแย้มเขาออกแรงมากขึ้นในขณะที่เขาพูด

ก่อนหน้านี้เขาแค่ต้องการทำให้ฮาร์วีย์อับอาย ตอนนี้เขาต้องการทำลายฮาร์วีย์ให้สิ้นซาก

ก็ช่วยไม่ได้ ฮาร์วีย์ ยอร์กดันได้รับความสนใจจากเทพธิดาของเขามากมายถึงเพียงนี้

สำหรับแกรี่ ใครก็ตามที่เข้าใกล้อีวอนน์ ซาเวียร์โดยพลการ ล้วนต้องถูกสาปแช่ง!

แต่ถึงอย่างนั้นฮาร์วีย์ก็ยังคงเฉยเมย ราวกับว่าเขาไม่รู้สึกอะไรเลย แม้ว่าแกรี่จะเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาเข้าไปก็ตาม

แกรี่รู้สึกราวกับว่าเขากำลังออกแรงทั้งหมดบนฟองน้ำ เขาไม่ได้รับการตอบสนองจากฮาร์วีย์เลย

หญิงสาวผู้มีชื่อเสียงหลายคนที่กำลังจะหัวเราะเยาะฮาร์วีย์ได้แต่ขมวดคิ้วอยู่ในขณะนี้ พวกเธอดูงงงวย

รอยยิ้มเย้ยหยันของพวกเธอถูกเตรียมไว้พร้อมแล้ว แต่พวกเธอกลับไม่มีโอกาสได้เยาะเย้ยฮาร์วีย์ มันไม่เสียเปล่าเหรอ?

ไม่ใช่แค่พวกเธอที่ขมวดคิ้วอยู่ฝ่ายเดียว แม้แต่แกรี่ก็ยังแอบขมวดคิ้วไปด้วย

เขาใช้พละกำลังไปแล้วถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ฮาร์วีย์ก็ยังทนได้ อาจกล่าวได้ว่าฮาร์วีย์คล้ายจะมีความสามารถบางอย่าง

ขณะที่แกรี่กำลังจะเพิ่มความแรง เขาก็ได้ยินเสียงดังโครมคราม และประตูห้องก็ถูกเปิดออก

ฝูงชนทั้งหมดมองตามเสียงไปโดยอัตโนมัติ แกรี่ขมวดคิ้วมุ่นและมองตามพวกเธอไป

“ทำไมถึงไม่หยาบคายแบบนี้? ไม่รู้เหรอว่านี่คือห้องอาหารของเรา?”

ชายหนุ่มผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าอย่างถ่อมตน เขามองไปที่ชายหัวโล้น ปลายจมูกเชิดขึ้นไปบนอากาศ

ผู้ทรงอิทธิพลอย่างเขามักมีอิทธิพลกับคนที่ต่ำต้อยกว่า ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงรู้สึกราวกับตัวเองเป็นดาราที่มีชื่อเสียงซึ่งไม่ว่าไปที่ไหนก็จะได้ทุกสิ่งดั่งใจหวัง

เมื่อประตูห้องถูกเปิดออก พวกเขาต่างก็ตื่นตระหนก

ชายหัวโล้นร่างใหญ่มองไปรอบ ๆ ห้องอย่างไม่แยแส สายตาจับจ้องไปที่เฮเซลและพูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาคุณมาโลนเท่านั้นอย่ามัวแต่พูดพร่ำทำเพลงอะไรอยู่เลย

“ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันที่ลงมือกับนาย

“คุณมาโลน ตอนที่เราทานอาหารด้วยกันครั้งล่าสุด ทำไมคุณถึงออกไปกลางคันล่ะ?

“วันนี้ผมจะให้คุณไปทานอาหารกับผมดี ๆ ที่ห้องถัดไป!”