ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1942

ใช้หัวร้อนร่างใหญ่ดูไม่แยแสขณะที่เขาพูด

ถึงอย่างนั้นก็เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นพวกนักเลงที่มีอำนาจบนท้องถนน น้ำเสียงของเขามีความคมคายอย่างไม่อาจปฏิเสธได้

เหล่าผู้ทรงอิทธิพลบนโลกออนไลน์ในขณะนี้เริ่มเข้าใจอะไร ๆ พวกเขาสบตากันด้วยความหวาดกลัว ไม่ปริปาก

หัวใจของเฮเซลสั่นสะท้าน เธอรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเธอเดินจากไปพร้อมกับชายหัวโล้นคนนี้

เฮเซลขมวดคิ้วและพูดทันทีว่า “คุณคะ ฉันแทบไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ

“แต่ถึงเราจะรู้จักกัน การที่คุณจะไปทานอาหารกับฉันก็ต้องนัดก่อนไม่ใช่เหรอ?

“คุณไปบอกผู้ช่วยของฉัน คุณมัลลินส์ เพื่อนัดหมายและให้เธอตรวจสอบตารางเวลาของฉันได้เลย เธออาจจัดเวลาให้เราไปทานอาหารด้วยกันในอีกสองสามวันข้างหน้า

“วันนี้ฉันมีแขกผู้มีเกียรติอยู่ด้วย ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจสถานการณ์ของฉันบ้าง

“ครั้งหน้าฉันจะเชิญคุณไปทานอาหารดี ๆ ด้วยกันอย่างแน่นอน”

เฮเซลแสดงท่าทีเข้าใจ ความจริงแล้วเธอรู้ดีว่าข้ออ้างของเธอเป็นเพียงการถ่วงเวลา

แม้ว่าจะโชคไม่ดีที่เธอได้พบกับชายหัวโล้นในวันนี้ แต่ทุกอย่างจะเรียบร้อยดีตราบใดที่เธอสามารถโน้มน้าวให้เขาฟังเธอได้

ไม่กี่วันข้างหน้า? ต่อให้เธอจะไม่มีตารางงาน แต่เธอก็จะไม่มีวันไปกับเขา

กระนั้นเขาก็เย้ยหยันขึ้น “สาวน้อย คุณคิดว่าผมเป็นเด็กสามขวบเหรอ? ผมจะหลงกลคุณได้ยังไง

"หนูขอเตือนไว้เลยนะ ไม่ว่าวันนี้คุณจะมากับผมแต่โดยดี หรือจะให้ผมต้องจัดการคุณ

“แต่ถ้าผมเริ่มลงมือแล้วล่ะก็ มันจะไม่ใช่แค่คุณ ผมเกรงว่าสหายตัวน้อยของคุณก็จะต้องมากับผมด้วย!”

หลังจากที่เขาประกาศเรื่องนี้ ใช้หัวโล้นร่างใหญ่ก็ชี้ไปที่ผู้หญิงทุกคนในห้อง เมื่อเขาจ้องมองที่อีวอนน์ เขาก็ตกตะลึง

เขาเคยเห็นผู้หญิงที่สวยทั้งที่ไม่ได้แต่งหน้ามาก่อน แต่การได้เห็นคนที่สวยขนาดนี้ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตเขาไม่ผิดแน่

ใบหน้าสวยของเฮเซลมืดลง เธอตะคอกออกไป “คุณผู้ชายคะ ฉันพูดกับคุณดี ๆ เพราะฉันไม่อยากสร้างปัญหา!

“คิดว่าฉันกลัวคุณเหรอ?

“ฉันมาที่นี่พร้อมกับผู้คุ้มกันของฉัน!

“ผู้สนับสนุนของไคเซ็น กรุ๊ปคือสาขาของหลงเหมิน!”

“จัสติน วอล์กเกอร์ รองหัวหน้าสาขาหลงเหมินคืออาของสตีเว่น วอล์กเกอร์ เพื่อนของฉัน!”

“คุณควรคิดให้รอบคอบนะ การมาหาเรื่องฉันก็ไม่ต่างอะไรกับการหาเรื่องหลงเหมิน! คุณกล้าทำแบบนั้นหรือไง?”

“อุ๊ยตาย! สาขาหลงเหมิน?! ช่างยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้! ชั่วร้ายจริง ๆ!”

ชายร่างใหญ่หัวโล้นยิ้ม

“คุณมาโลน ผมลืมบอกอะไรไปอย่างนึงนะ ผมเป็นศิษย์ภายนอกของสาขาหลงเหมิน”

“วันนี้ผมมาที่นี่เพราะรองหัวหน้าสาขาวอล์กเกอร์มาที่นี่เพื่อทานอาหารกับหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ ผมถูกเขาส่งมาที่นี่ด้วยซ้ำ!”

“แล้วคุณมาใช้ชื่อเขาขู่ผมเนี่ยนะ? ทำได้ดีจริง ๆ!”

“คุณอยากให้ผมเชิญผู้อาวุโสคนนั้นออกมาและแจกลายเซ็นให้คุณด้วยหรือเปล่าล่ะ?”