ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1965

หลังจากที่เข้าไปในห้องโถง ฮาร์วีย์ก็สำรวจสภาพแวดล้อม เขาตระหนักว่าห้องโถงไม่ได้ถูกจองทั้งหมดอย่างที่เฮเซลกล่าวไว้ ดูเหมือนว่าเฮเซลจะจองเพียงบูธเล็ก ๆ ไว้เท่านั้น

ธุรกิจที่นี่ยอดเยี่ยมมาก ดนตรีที่ทำให้เคลิบเคลิ้มดังไปทั่ว แม้จะยังไม่เที่ยงคืนก็ห้ามให้ใครปาร์ตี้ให้หนำใจไม่ได้

กลิ่นควันบุหรี่และแป้งแต่งหน้าคลุ้งในอากาศ พวกมันรวมกันเป็นกลิ่นเหม็น แต่ผู้ที่แวะเวียนมาที่ร้านบ่อย ๆ จะชอบมันมากขึ้นเรื่อย ๆ

เฮเซลและลูกน้องของเธอหยุดอยู่ที่บูธซึ่งมีชายหนุ่มรูปงามและสาวสวยนั่งอยู่ข้างใน

ขณะที่พวกเขาและฮาร์วีย์เดินเข้าไปข้างใน ชาวหมู่เกาะคนหนึ่งในชุดคลุมอาบน้ำก็กลิ้งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้และลงจอดตรงหน้าพวกเขา สีหน้าของเขาชั่วร้าย

แต่ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้ตอบสนองใด ๆ ชายหนุ่มสองสามคนก็เข้ามาในบูธและเริ่มกระทืบชาวหมู่เกาะ

ผู้นำของเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสตีเว่น วอล์คเกอร์เอง เขาถือขวดเบียร์ซึ่งต่อมาเขาใช้ทุบหัวชาวเกาะ

มีเสียงดังแกร๊งและศีรษะของชาวเกาะก็เลือดไหล

สตีเว่นปรบมือและหัวเราะอย่างเย็นชา

“กล้าจีบผู้หญิงของฉันได้ยังไงไอ้ชาวเกาะ? คิดว่าฉันจะไม่กล้าฆ่าแกตอนนี้เหรอ?”

สตีเว่นเทเบียร์ที่เหลือทั่วร่างกายของชาวเกาะเพื่อแสดงอำนาจของเขา

ชาวเกาะพยายามดิ้นรนลุกกลับขึ้นมา เขากุมหน้าที่เปื้อนเลือดของเขาและคำรามว่า “ไอ้สารเลว!”

“กล้าดียังไงถึงเอานิ้วสกปรกมาแตะต้องฉัน คุโบมูระ อากาเนะ?! แกเจอดีแน่!”

สตีเว่นเตะเข้าท้องของคุโบมูระ เมื่อเขาเห็นเฮเซลและลูกน้องของเธอดวงตาของสตีเว่นก็เป็นประกาย

“มาแล้วเหรอเฮซี่?

“ผมจองบูธระดับจักรพรรดิไว้ให้คุณโดยเฉพาะเลย! สวยงามใช่ไหม?”

สตีเว่นเดินเข้าหาแกรี่อย่างเฉยเมยและจับมือเขาด้วยความมุ่งมั่น