ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1966

เมื่อทุกคนนั่งลงแล้ว บางอย่างที่น่าอึดอัดใจก็เกิดขึ้น

ที่นั่งเต็มหมดแล้ว แต่ไม่เหลือที่นั่งให้ฮาร์วีย์

“โอ้ นี่ฮาร์วีย์ ยอร์กนี้! ฮีโร่ที่สร้างความสำเร็จให้กับบริษัท!

“ผมไม่เห็นคุณด้วยซ้ำถ้าคุณไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น!”

สตีเว่นหัวเราะเบา ๆ โดยไม่ขยับเขยื้อน

“แต่คุณควรจะอยู่ที่นี่เหรอฮาร์วีย์? ผมไม่คิดว่าพวกเราได้เชิญคุณนะ เราไม่ได้เผื่อที่นั่งไว้ให้คุณด้วย

“ทำไมคุณไม่ออกไปจากที่นี่และหยุดรบกวนทุกคนก่อน?”

สาวงามที่มีชื่อเสียงทางอินเทอร์เน็ตยิ้มอย่างเย็นชาต่อคำพูดของสตีเว่น

'บอดี้การ์ดคนนี้ไม่รู้ที่ของตัวเองเลยเหรอ?'

'เขาไม่ควรจะอยู่ในสถานที่ชั้นสูงเช่นพาราเมาท์ด้วยซ้ำ'

'เขาไม่รู้ว่าควรจะออกไปเมื่อไหร่ด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าไม่มีที่นั่งเหลือให้ตัวเองแล้ว เขายืนอยู่ตรงนั้นทำไม? คิดว่าตัวเองเป็นนายแบบหรือยังไง?’

อีวอนน์ขมวดคิ้วและตอบว่า “นายน้อยวอล์คเกอร์ใช่ไหม? ฮาร์วีย์มาที่นี่เพื่อปกป้องฉัน ถ้าไม่มีที่นั่งให้เขา ฉันก็ขอตัวกลับก่อน”

“โอ้? คุณเป็นบอดี้การ์ดของคุณซาเวียร์อย่างนั้นเหรอ? พนักงานออฟฟิศมีความสามารถพอที่จะทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ? ช่างมีพรสวรรค์เหลือเกิน!”

สตีเว่นหัวเราะ และคนอื่น ๆ ก็หัวเราะตาม

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงสามารถทำงานของเขาให้เสร็จได้ก่อนหน้านี้

ทั้งหมดเป็นเพราะเขาได้รับการปกป้องอย่างดีจากอีวอนน์

คนอื่น ๆ จ้องฮาร์วีย์ด้วยสายตาเหยียดหยามหลังจากที่พวกเขาได้ยินคำพูดที่น่ารังเกียจของสตีเว่น

โดยธรรมชาติแล้วคนอื่น ๆ จะต้องรู้สึกเช่นเดียวกัน

ฮาร์วีย์ไม่รู้สึกละอายใจที่ถูกมองว่าเกาะผู้หญิง แม้ว่ามันจะน่าขายหน้า แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นมีความสามารถ

'เขาคิดว่าทุกคนที่นี่ตาบอดจริง ๆ เหรอ?'

‘เขาคิดว่าเราจะมองไม่ออกเหรอ?!’

แกรี่ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น