ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1986

ในขณะนี้เฮเซล มาโลนมองไปที่แกรี่ ดันเคนโดยไม่รู้ตัว

“คุณยังเป็นหนึ่งในเยาวชนที่มีพรสวรรค์ระดับแนวหน้าของประเทศ H คุณเองก็คงไม่ได้ต่างอะไรกับหัวหน้าสาขาหลงเหมินคนใหม่ของมอร์ดูนักร้อง

“คนได้พบกับหัวหน้าสาขาด้วยตัวเองบ้างหรือยัง?”

“ยังเลย” แกรี่ตอบอย่างใจเย็น

“ถ้าผมอยากพบเขา ผมจะท้าดวลกับเขาที่สาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู

“แต่ผมกังวลว่าตัวเองอาจดูหมิ่นหลงเหมินมากเกินไป พลั้งเผลอทำร้ายเขาเข้า”

แกรี่พูดด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจ ในสายตาของเขา เขาเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีความสามารถในระดับแนวหน้าของประเทศ H

หัวหน้าหลงเหมินสาขามอร์ดูเทียบอะไรกับเขาไม่ได้เลย!

เฮเซลและเหล่าอินฟลูเอนเซอร์คนอื่นตกตะลึง

“นายน้อยดันเคน คุณนี่คุณกำลังจะบอกว่าหัวหน้าสาขาคนใหม่เทียบอะไรกับคุณไม่ได้งั้นหรือ?”

“พวกคุณลืมไปแล้วหรือว่าจัสติน วอล์คเกอร์ปฏิบัติต่อผมยังไง?”แกรี่ตอบอย่างใจเย็น

เฮเซลคล้อยตามในทันที

นั่นเป็นเรื่องจริง จัสติน รองหัวหน้าหลงเหมินสาขามอร์ดูค่อนข้างยำเกรงต่อแกรี่

จากเหตุการณ์นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์สถานะและอำนาจของแกรี่

หลังจากได้ยินเฮเซลพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด สาวกของหลงเหมินก็ตกใจเช่นกัน

หนึ่งในนั้นจับมือกันด้วยความชื่นชมในขณะที่เขาอุทานว่า “ผมคิดอยู่เสมอว่าหัวหน้าสาขาคนใหม่ของเราคือฮีโร่ที่อายุน้อยที่สุด ไม่คิดเลยว่านายน้อยดันเคนจะมีพลังเช่นนี้ด้วย!

“หลงเหมินสาขามอร์ดูจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำในสัปดาห์หน้า จากนั้นหัวหน้าสาขาจะแสดงตัวอย่างเป็นทางการ

“ถ้ามีโอกาส คุณอาจเข้าร่วมงานเลี้ยงและพบกับเขาได้เหมือนกันนะ นายน้อยดันเคน

“ส่วนเรื่องคำเชิญ…”

แกรี่ตอบว่า “ถือเป็นเกียรติของหลงเหมินแล้วที่ได้ต้อนรับผมในงานเลี้ยงอาหารค่ำ คงจะต้องการคำเชิญไปทำไม

“วางใจเถอะ แค่ชื่อของผมก็ดีพอที่จะเป็นคำเชิญได้แล้ว!”

ไม่ใช่แค่เฮเซลและจูน ลีแม้แต่เคลลี่ มาโลนยังรู้สึกใจชื้นหลังจากได้ยินคำพูดของแกรี่

“คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ นายน้อยดันเคน? พาผมไปด้วยได้ไหม?”

เคลลี่รู้สึกว่ามันจะเป็นประโยชน์ต่อบริษัทของเขาถ้าเขาไปร่วมงานด้วย

ฮาร์วีย์กำลังเพลิดเพลินไปกับละครฉากนั้นจนกระทั่งเคลลี่พูดขึ้น หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฮาร์วีย์ก็พูดว่า “คุณลุงมาโลน เท่าที่ผมรู้ ถ้าไม่ได้รับเชิญก็เข้าไปในงานไม่ได้ แต่เพราะทุกคนอยากเข้าร่วมในงานนั้น ผม…”

“หึ.. ฟังจากน้ำเสียงของนายแล้ว นายกำลังจะบอกว่าน่าจะทำให้เราได้รับคำเชิญอย่างนั้นสินะ?” จูนพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ตัดบทฮาร์วีย์ในทันที

แกรี่จ้องฮาร์วีย์อย่างเย็นชา จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “อย่าห่วงไปเลย คุณลุงมาโลน ผมจะทำให้ทุกคนมั่นใจว่าจะได้เข้าร่วมงานแน่ เพราะผมสัญญากับสาว ๆ ไว้แล้ว”