ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 205

“ดูเหมือนว่ามันไม่เหมาะสมหรือเปล่า” ฮาร์วีย์ทำตัวนิ่งสงบ แต่จริง ๆ แล้วเขารู้สึกประหม่าอยู่ลึก ๆ ‘หมายความว่าเราจะทำในสิ่งที่เราไม่สามารถทำได้ในคืนแต่งงานเมื่อสามปีก่อนหรือเปล่า? ตื่นเต้นมาก’

“คุณ…ไปอาบน้ำก่อนนะ ห้องน้ำชั้นล่างพังและยังไม่ได้ซ่อมแซม” แมนดี้มองหาข้ออ้าง

ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาก็ไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นแมนดี้เข้าไปในห้องน้ำโดยมีเสื้อผ้าที่พาดอยู่ที่แขนของเธอ เขาก็เริ่มวิดพื้นบนพื้นเพื่อเป็นการวอร์มร่างกาย

เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแมนดี้ก็ออกมาจากห้องน้ำ

เธอสวมชุดนอนหมีที่น่ารักและเห็นหยดน้ำที่เหมือนคริสตัลบนผิวของเธออย่างชัดเจน เธอดูน่ารักและมีเสน่ห์มาก

ฮาร์วีย์กระโดดลุกขึ้นจากพื้น เขาไม่สามารถแม้แต่จะหลบสายตาในขณะที่เขาจับจ้องไปที่แมนดี้ จากนั้นเขาก็พูดออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “ช่างน่ารักจริง ๆ !”

“คุณจะพูดอะไร?” แมนดี้ถามขณะกำลังเช็ดผมให้แห้ง

“ไม่ ผมเพียงแค่บอกว่าชุดนอนของคุณน่ารัก” ฮาร์วีย์พูดกับภรรยาของเขาว่า “ที่รัก คืนนี้ผมต้องนอนที่ไหนดี? ข้างในหรือข้างนอก?”

“คุณหมายถึงอะไรข้างในหรือข้างนอก?” แมนดี้ชี้ไปที่มุมหนึ่ง “คืนนี้คุณนอนบนพื้นตรงนั้น!”

ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะกลอกตามองบน ดูเหมือนว่าแมนดี้จะสงบลงหลังจากที่เธอไปอาบน้ำ ถ้ามีโอกาสแบบนั้นอีกเขาจะไม่ยอมให้เธอไปอาบน้ำเด็ดขาด

ฮาร์วีย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่บังคับตัวเองไม่ให้มองขาของแมนดี้ จากนั้นเขาก็เปลี่ยนหัวข้อและพูดว่า “เพื่อบอกความจริงกับคุณ ฉันสงสัยว่าปัญหาที่เกิดขึ้นกับศูนย์กลางการค้าในครั้งนี้เกี่ยวข้องกับแซ็ค”

ฮาร์วีย์โทรหาไทสัน ไทสันพยายามทุกวิถีทางเพื่อสืบหาความจริง แต่เขาไม่ได้ข่าวใด ๆ แม้แต่ไทสันก็ไม่สามารถหาเบาะแสที่เป็นประโยชน์ได้ แต่แซ็ครู้เหตุการณ์นั้นได้อย่างน่าประหลาดใจ นั่นเป็นช่องโหว่ใหญ่ทีเดียว

หลังจากคิดเรื่องนี้ฮาร์วีย์ก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างเป็นไปได้ถ้าแซ็คเป็นคนจัดการปัญหาด้วยตัวเอง ถ้าไม่อย่างนั้นที่เขารู้ถึงตัวตนของผู้บงการได้อย่างไร?

“อาจจะไม่ใช่ แม้ว่าเขาจะค่อนข้างรำคาญฉัน แต่หากโครงการศูนย์กลางการค้าล้มเหลว ซิมเมอร์จำเป็นต้องชดใช้เงินจำนวนมากสำหรับการผิดสัญญา มันอาจทำให้ซิมเมอร์ล้มละลายได้ ดังนั้นปัญหานี้ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์กับเขา คนอย่างเขาไม่สามารถมีชีวิตที่ยากจนและธรรมดาได้ ทำไมเขาถึงต้องทำสิ่งที่เป็นภาระ ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงคนอื่น ๆ ด้วย” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแมนดี้ก็ครุ่นคิดชั่วครู่แล้วพูดออกมา