ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 208

บ่ายวันนั้นฮาร์วีย์ขับรถปอร์เช่และไปรับแมนดี้หลังเลิกงานเหมือนที่สัญญาไว้ ในตอนแรกเขาไม่ต้องการให้เป็นจุดเด่น แต่แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถขี่มอเตอร์ไซค์ไปงานต่าง ๆ เช่น การเจรจาต่อรองนี้ได้

หลังจากที่เขารับแมนดี้ฮาร์วีย์ก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังแหล่งชุมชนนั่นซึ่งตั้งอยู่ในเขตชานเมืองตามระบบ GPS

แมนดี้รู้สึกกังวลเล็กน้อย ในช่วงเวลานั้นใบหน้าอันงดงามของเธอดูซีดลงเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดว่า “ฮาร์วีย์วันนี้ฉันคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว ฉันรู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลก คุณคิดว่ามันเป็นกับดักที่แซ็ควางไว้หรือเปล่า? จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราหลังจากนี้ไหม?”

ฮาร์วีย์ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่ผมอยู่ที่นั่นด้วย จะไม่มีใครทำร้ายคุณได้ เว้นแต่พวกเขาจะฆ่าผมก่อน”

ในขณะที่เขากำลังพูดแววตาของเขาดูเหมือนจะฆ่าคนให้ตาย เขาไม่ว่าอะไรแม้ว่าคนอื่นจะปฏิบัติต่อเขายังไง แต่ถ้าใครกล้าทำร้ายแมนดี้ล่ะก็เขาคงไม่ปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินฮาร์วีย์พูดแบบนั้นภายใต้สถานการณ์เช่นนี้แมนดี้ก็หน้าแดงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าตราบใดที่ฮาร์วีย์อยู่ที่นั่นด้วย เหตุการณ์ไม่คาดฝันเหล่าจะถูกกำจัดออกไปเช่นนั้น

พวกเขาเงียบตลอดทางจนถึงจุดหมาย ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงทางเข้า มีคนยืนเรียงสองแถวยืนอยู่ที่ทางเข้า พวกเขาทั้งหมดหัวโล้นและสวมเสื้อยืด ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยสักที่น่าเกลียด แวบแรกรู้ได้เลยว่าพวกเขาไม่ใช่คนดี

เมื่อพวกเขาเห็นรถปอร์เช่พวกเขาแสดงท่าทางให้ฮาร์วีย์เพื่อบอกให้พวกเขาขับรถเข้าไปในลาน

***

“บราเทอร์แชด เธอมาถึงที่นี่แล้ว” ในร้านอาหารลูกน้องคนหนึ่งวิ่งไปที่โควีย์

ในขณะนั้นโควีย์กำลังจิบไวน์ เมื่อเขาได้ยินว่าแมนดี้มาแล้วดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น จากนั้นเขาก็กลืนไวน์ทั้งหมดลงในแก้วแล้วปรบมือเป็นสัญญาณ เขาพูดว่า “ลูกพี่ลูกน้องของคุณมาแล้ว ผมต้องไปต้อนรับเธอด้วยตัวเอง แล้วเราจะสนุกกับคืนแรกของเราด้วยกันในวันนี้” จากนั้นเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะ

“บราเทอร์แชด มีผู้ชายคนหนึ่งมากับเธอด้วย” ลูกน้องของเขาเตือนเขาอย่างระมัดระวัง

"ผู้ชายงั้นเหรอ? ฉันไม่ได้พูดหรอว่าให้เธอมาคนเดียว?” โควีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็หัวเราะและพูดว่า “อาจจะเป็นขยะที่ไร้ค่าคนนั้นก็ได้? ผู้ชายคนนั้นเป็นที่โจษจันสำหรับผู้ชายทุกคน ถ้าเขามาเราจะดูว่าเขาเป็นผู้ชายจริง ๆ หรือไม่!”

ในไม่ช้าทั้งแมนดี้และฮาร์วีย์ก็ถูกพาเข้าไปในร้านอาหาร จากนั้นโควีย์ก็จับจ้องไปที่แมนดี้อย่างหื่นกระหาย เขาค่อนข้างพอใจกับสิ่งที่ได้เห็น เขาตกหลุมรักเธอในปีนั้นเมื่อเขามองเธอจากระยะไกลเป็นครั้งแรก แต่เขาไม่เคยมีโอกาส ในที่สุดเขาก็โชคดี ในขณะนั้นโควีย์เสียใจเล็กน้อย ถ้ารู้เร็วกว่านี้เขาจะงดเหล้าและเซ็กส์สักสองสามเดือน มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะได้รับโอกาสเช่นนี้ ค่ำคืนอันแสนโรแมนติกนั้นล้ำค่ามากและเขาจำเป็นต้องถนอมมัน

หลังจากที่เขามองแมนดี้จนพอใจแล้วเขาก็หันไปมองฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “นี่คือ…”