ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2101

ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มเบา ๆ หลังจากที่เห็นแกรี่ ดันเคนโกรธอย่างบ้าคลั่ง

“นายน้อยแกรี่ ฉันขอเตือนนายเพราะเห็นแก่มิตรภาพของเรานะ

“บางครั้งนายจะแสร้งเป็นคนที่นายไม่ใช่ไม่ได้

“และบางครั้งมันก็จะมีคนที่นายไม่ควรทำให้ขุ่นเคือง

“ยกตัวอย่างเช่น ฉันแข็งแกร่งกว่านาย ฉันมีเส้นสายมากกว่านาย แต่นายก็ยังอวดดีทั้ง ๆ ที่นายเข้ามาที่นี่ได้ก็เพราะฉัน

“นายเคยคิดถึงผลลัพธ์เหล่านั้นบ้างไหม?”

ฮาร์วีย์ยืนขึ้นและตบไหล่ของแกรี่ด้วยมือขวาเบา ๆ ราวกับว่าเขากำลังให้บทเรียนแก่ผู้ที่ต่ำต้อยกว่า

การกระทำของฮาร์วีย์อาจจะดูไม่มีอะไร แต่เฮเซล มาโลนกลับโกรธเขาสุด ๆ เธออดไม่ได้ที่จะชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธเกรี้ยว

“นายคิดว่านายแข็งแกร่งกว่านายน้อยดันเคนอย่างนั้นเหรอ?!” เฮเซลตะโกนด้วยความโกรธ

“นายมีเส้นสายมากกว่าเขาอย่างนั้นเหรอ?!

“นายมันไร้ยางอายฮาร์วีย์!

“กล้าดียังไงถึงได้พูดแบบนั้น?!

“ฉันเห็นคนไร้ยางอายมามาก แต่นายเป็นคนแรกที่ไร้ยางอายได้ขนาดนี้!

“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! ถ้านายน้อยดันเคนหมดความอดทนขึ้นมา แม้แต่ฉันก็จะไม่สามารถช่วยนายได้!”

นอกจากความโกรธและความผิดหวังแล้ว เฮเซลเพียงแต่รู้สึกสมเพชฮาร์วีย์เท่านั้น

'คนบ้านนอกอย่างเขาคิดว่าเขาจะสามารถท้าทายนายน้อยดันเคนได้อย่างไร?

'เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?'

“ได้ ผมไม่มีอะไรจะคุยกับพวกคุณแล้ว ไปซะ” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น

จากนั้นฮาร์วีย์ก็นั่งลงอย่างไม่สนใจใครขณะที่เอื้อมหยิบถ้วยชาอีกใบที่อยู่ใกล้ ๆ

ตาของแกรี่กระตุกอย่างบ้าคลั่ง ตั้งแต่ที่เขาเกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่มีคนไม่ให้เกียรติเขาซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้

ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นถึงคนดังคนเด่นที่แม้แต่ตระกูลสมิธก็ยังอ้าแขนต้อนรับ

'ไอ้คนบ้านนอกคนนี้ต้องอยากตายแน่นอนถึงได้อวดรู้แบบนี้!'

“คนบางคนนายก็ไม่ควรที่จะเกาะแกะ

“และบางคนนายก็ไม่ควรทำให้ขุ่นเคือง!”

แกรี่พูดคำเหล่านั้นด้วยท่าทางเย็นชา

ตั้งแต่แกรี่มาที่มอร์ดู ทุกคนก็ต่างแสดงความเคารพต่อเขาไม่มากก็น้อย

แม้แต่พวกชาวเกาะที่ดื้อด้านและลีโอนาร์ด เบรย์ หัวหน้าผู้ทรงอิทธิพลเองก็ต้องหลีกทางให้เขา

แต่ฮาร์วีย์กลับกล้าอวดดีต่อหน้า?!

เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?!

หลังจากที่เห็นแกรี่หมดความอดทน เหล่าอินฟลูเอนเซอร์ข้างหลังเขาก็หัวเราะคิกคักไม่หยุดหย่อน พวกเขาต่างตื่นเต้นที่จะได้ชมเหตุการณ์ที่กำลังจะเกินขึ้น

เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ดีว่าอาร์วีย์กำลังจะต้องทนทุกข์ทรมาน

ในขณะนั้นแขกที่ต้องการชมความสนุกสนานก็ได้ล้อมรอบพวกเขา พวกเขากำลังรอให้ฮาร์วีย์คุกเข่าแล้วคลานออกจากห้องโถง

บางคนถึงกับเตรียมโทรศัพท์เพื่อบันทึกเหตุการณ์นี้