ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 217

ในคฤหาสน์ซิมเมอร์ แมนดี้กระวนกระวาย

ลิเลียนหัวเราะเยาะ “ลูกกังวลเรื่องอะไร? มันเป็นเพียงลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ แม้ว่าตอนนี้มันจะตายไปแล้ว แต่ก็ยังดีที่มันยังห่วงในความปลอดภัยของลูก ในความเป็นจริงมันก็ดีกว่าที่เขาจะตายคุณไม่ต้องผ่านขั้นตอนการหย่าร้างในตอนนั้น”

“คุณแม่ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ลูกคงไม่สามารถกลับมาได้ในวันนี้…” แมนดี้รู้สึกกลัวมาก ถ้าฮาร์วีย์ไม่คิดหาวิธีที่จะให้เธอออกมาได้ เธอก็นึกไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

“แล้วไง? แม้ว่ามันจะช่วยลูกในวันนี้ แต่เรื่องเกี่ยวกับศูนย์กลางการค้ายังไม่ได้แก้ปัญหา หากลูกยังไม่แก้ปัญหา ความปลอดภัยของลูกก็เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น!” ลิเลียนเป็นคนใจร้าย แต่ไม่โง่ เธอชี้ให้เห็นปมของปัญหาทันที

ซีนเธียร์เห็นด้วยและพูดว่า “พี่คะ ไม่ต้องกังวล ฉันคิดว่าฮาร์วีย์สร้างเรื่องทั้งหมดขึ้นมา เขากลัวว่าพี่จะหย่ากับเขา เขาจึงหาคนมาก่อเรื่องเพื่อให้พี่รู้สึกขอบคุณเขา พี่จะต้องไม่หลงกล บางทีเขาอาจจะใกล้กลับมาแล้ว”

ในจังหวะเดียวกันประตูก็ถูกผลักเปิดออก ฮาร์วีย์ก็เดินเข้ามาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ

ซีนเธียร์ตะโกนลั่นว่า “ดูเหมือนว่าฉันเดาถูก!”

ลิเลียนยังดูเหยียดหยามฮาร์วีย์และเชื่อในสิ่งที่ซินเธียร์พูด อาจไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับโควีย์เลย ทั้งหมดนี้อาจถูกจัดฉากขึ้นโดย ฮาร์วีย์ ลูกเขยคนนี้น่ารังเกียจจริง ๆ

แมนดี้มองไปที่แม่และน้องสาวของเธอ สองคนนี้ไม่เคยพบเจอกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฮาร์วีย์และเธอก่อนหน้านี้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้แค่คาดเดา อย่างไรก็ตามเธอได้ประสบการณ์นั่นมาแล้วและเข้าใจว่าฮาร์วีย์ต้องทุ่มไปมากมายเพื่อเธอ

เมื่อเห็นฮาร์วีย์เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเธอจึงรีบวิ่งไปหาเขาและกวาดสายตามองเขา หลังจากแน่ใจว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเธอจึงกระซิบว่า “คุณโอเคใช่ไหม? ปัญหาทุกอย่างจบลงด้วยดีใช่ไหม?”

“ผมสบายดี” ฮาร์วีย์ยิ้ม “ผมไม่คิดว่าคุณจะห่วงใยผมมากขนาดนี้”

แมนดี้หน้าแดงหลังจากได้ยินเช่นนั้นแล้วพึมพำเบา ๆ “ฉันแค่กลัวว่าจะ…เสียค่ารักษาพยาบาล…”

ฮาร์วีย์ยิ้มด้วยความรักจากนั้นจึงพูดว่า “เอาล่ะ เราไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้ เรื่องนี้แก้ปัญหาจบแล้วและการก่อสร้างสามารถเริ่มได้อย่างราบรื่นในวันพรุ่งนี้”

“ฮะ? แก้ปัญหาได้แล้วเหรอ?” แมนดี้ไม่อยากจะเชื่อ การโน้มน้าวคนอย่างโควีย์ไม่ง่ายเลย เหตุใดฮาร์วีย์จึงบอกว่าเรื่องนี้คลี่คลายได้อย่างง่ายดาย

ลิเลียนหัวเราะเยาะอย่างขบขัน “ซินเธียร์ฉลาดจริง ๆ มีคนสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะเขากลัวว่าจะถูกเตะออกไป ฮาร์วีย์แกยอดเยี่ยมจริง ๆ ! แกร่วมมือกับพวกอันธพาลให้มาทำงานให้แกเพื่อแกจะได้รับความไว้วางใจจากเรา มันต้องใช้เงินมากเลยใช่ไหม?”

ฮาร์วีย์กระพริบตาด้วยความสับสนและถามว่า “คุณแม่กำลังพูดถึงอะไรครับ?”

ลิเลียนพูดต่ออย่างโหดเหี้ยม “ฮาร์วีย์ แกกลัวที่จะถูกพวกเราเตะออกไปงั้นหรือ? แกทำเรื่องสกปรกเช่นนี้เพียงเพื่อทำให้เรามั่นใจว่าแกไม่ใช่คนไร้ประโยชน์ แกปล่อยให้คนมาขัดขวางโครงการของเมียแกและใช้ประโยชน์จากมันทำให้ตัวเองดูดี! ช่างไร้ยางอายเสียจริง!”

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วหลังจากได้ยิน “คุณแม่ ถ้าคุณแม่ไม่มีหลักฐานอย่าตั้งสมมติฐานที่รุนแรงแบบนี้ คนนอกจะคิดว่าผมทำสิ่งเหล่านี้จริง ๆ ถ้าพวกเขาได้ยิน”

ซีนเธียร์พูดอย่างเฉยเมย “ถ้านายไม่ได้ทำ นายก็ควรอธิบาย นายกลับมาอย่างปลอดภัยได้อย่างไรหลังจากไปพบกับโควีย์? นายยังแก้ปัญหาได้อีก นายคิดว่าเราไม่รู้เหรอว่าโควีย์ แชด คือใคร? แม้แต่ในโรงเรียนของเราหลายคนก็รู้จักเขา เขาเป็นเจ้าพ่อใหญ่สุดในพวกอันธพาลครองเมือง นายเป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ จะต่อกรคนอย่างเขาได้ยังไง”

สีหน้าของฮาร์วีย์เปลี่ยนไป เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร เขาไม่สามารถพูดได้ว่าเขากำจัดโควีย์ไปแล้ว แม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้นแม่ยายของเขาก็คงไม่เชื่อ

ตอนแรกแมนดี้เชื่อใจฮาร์วีย์มาก แต่เธอก็ตกใจเมื่อเห็นสีหน้าของฮาร์วีย์ จากนั้นเธอก็กระซิบว่า “ฮาร์วีย์บอกฉันสิว่าเป็นคุณเองเหรอที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้? คำพูดที่พูดกับฉัน คุณบอกให้โควีย์มาพูดหรือเปล่า?”

แมนดี้ตัวสั่นเมื่อเธอนึกถึงเรื่องนี้ หากฮาร์วีย์เป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ก็คงจะน่ากลัวเกินไป

ฮาร์วีย์ดูทำอะไรไม่ถูกและพูดว่า “ที่รัก คุณอยู่ที่นั่นก่อนหน้านี้มันไม่สามารถบอกอะไรคุณได้เลยเหรอ โควีย์เกือบจะสั่งให้ใครมาทุบตีทำร้าวผมให้ตาย ผมจะเป็นผู้บงการเบื้องหลังทั้งหมดนี้ได้อย่างไร? มันเป็นคนอื่น”

“มันคือใคร?! บอกฉันทีว่ามันเป็นใคร!” แมนดี้พูดตัวสั่น

ฮาร์วีย์พูดอย่างเคร่งขรึม “แซ็ค”