ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2180

“นายคิดจะทำอะไรฮาร์วีย์?!”

อายะ มินาโมโตะกระทืบเท้าออกจากฝูงชนขณะที่เธอบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์เอาไว้ เธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

“นายรู้ใช่ไหมว่าที่นี่มันที่ไหน?”

“นี่คือถิ่นของตระกูลทอมป์สัน วันนี้เป็นพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮล!

“แขกทุกคนที่มาที่นี่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญจากแวดวงสังคมชั้นสูงและแวดวงธุรกิจทั่วโลก!

“นายมีสิทธิ์อะไรมาที่นี่? กล้าดียังไงมาทำตัวกักขฬะแบบนี้!

“ถึงนายจะอยากมีเอี่ยวในเรื่องนี้ แต่นายควรพิจารณาว่าตัวเองสามารถแข่งขันกับตระกูลทอมป์สันได้หรือไม่!

“นายคิดว่าตำแหน่ง 'สิบตระกูลชั้นนำของประเทศ H อันยิ่งใหญ่' มีไว้โชว์เฉย ๆ หรือไง?

"ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ! นายรีบปล่อยพี่สาวฉันมาจะดีกว่า!

“ถ้านายทำให้นายน้อยทอมป์สันโกรธ จะเกิดเรื่องเลวร้ายตามมาได้!”

ซากุระตะโกนเสริม “ใช่! ปล่อยฉันนะ นายยอร์ก! กล้าดียังไงมาอาละวาดที่นี่! นายน้อยทอมป์สันจะไม่ปล่อยให้นายรอดไปได้แน่!”

แต่ฮาร์วีย์ยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น โดยไม่สนใจคำขู่ของเธอ “เธอวางยาภรรยาของฉันและลักพาตัวคนสนิทของฉันไป ซากุระเธอไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหน? เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?”

หากฮาร์วีย์ไม่มีแผนรองรับ ชาวประเทศหมู่เกาะอาจหลอกเขาได้สำเร็จ

“พ่อหนุ่ม แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่านายเป็นใคร…”

“แต่นายทำพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮลพังไม่เป็นท่า!”

“ไม่ใช่แค่นายจะทำให้นายน้อยทอมป์สันขุ่นเคืองเท่านั้น แต่นายยังฝ่าฝืนกฎหมายด้วย!”

ชายอ้วนพุงพลุ้ยลุกขึ้นจากที่นั่งในขณะที่เขาพูดอย่างโอ้อวด เขาอยากจะเป็นฮีโร่ของวันนี้ เขาพูดอย่างเป็นธรรมราวกับว่าเขาเป็นตัวแทนของความยุติธรรมและความดี “ฉันจะแนะนำนายให้นะ วางอาวุธลงแล้วมอบตัวจะดีกว่า!”

“มิฉะนั้น ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก!”

“นายจะต้องติดคุกหรือไม่ก็ต้องจบชีวิตลงที่นี่!”

ขณะที่เขาทำเช่นนั้น ไทสันก็ปรากฏตัวขึ้น ไทสันหัวเราะเบา ๆ เขาเดินไปหาซากุระ ตามด้วยลูกน้องของเขาอีกสองสามคน

มีเด็กสองสามคนในฝูงชนที่บังเอิญฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เล็กน้อยและต้องการทำตัวเหมือนฮีโร่ พวกเขากระโจนเข้าใส่ไทสันและพยายามขัดขวางเขาไว้ แต่ไทสันเอาชนะพวกเขาและทำให้พวกเขาล้มลงกับพื้นโดยไม่ทันได้กะพริบตา

สีหน้าของซากุระบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะโหดเหี้ยมขนาดนี้

เขาเพิกเฉยแม้แต่กฎพื้นฐานที่สุดและกล้าที่จะจัดการกับผู้คนมากมายในที่สาธารณะโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

เธอพูดอะไรไม่ออก ในไม่ช้า ไทสันก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เขายกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงมันลงเพื่อตบแก้มเธออย่างรุนแรง แรงกระแทกดังกล่าวทำให้เธอล้มลง เขาจับมือเธอแล้วลากเธอออกไป

“อวดดี! นายอวดดีเกินไปแล้ว!”

ชายอ้วนที่เอ่ยปากพูดก่อนหน้านี้มองไปยังที่เกิดเหตุด้วยสีหน้าสยดสยอง “ฉันไม่สนหรอกว่าพวกนายจะโกรธเคืองอะไรกันมา!

“แต่นี่มันถิ่นของตระกูลทอมป์สัน!

“ถ้านายทำอะไรบุ่มบ่ามที่นี่ นายต้องถูกจัดการแน่นอน!”