ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2273

ฮาร์วีย์ ยอร์กก้าวไปข้างหน้าและยืนอยู่ข้างหน้าเทเรซ่า ทอมป์สัน จากนั้นเขาก็เหล่ไปที่ชายหน้าเมือกและพูดอย่างเฉยเมยว่า “จะลองดูก็ได้นะ

“เมื่อเช้าฉันก็ซัดคนจนน่วมไปหลายโหลแล้ว แน่นอนว่าคืนนี้ฉันก็น่าจะทำได้อีกสองสามโหลเหมือนกัน”

“ดังนั้น ไอ้สารเลวที่เล่นงานลูกน้องของนายน้อยสามเมื่อเช้านี้คือนายสินะ”

ชายหน้าเมือกมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างระแวดระวัง

“นายฝีมือดี! แต่ไม่มีใครบอกนายเหรอ? ในลาสเวกัสไม่ว่าใครก็ต้องเห็นแก่หน้าตระกูลแฮมิลตัน!

“แต่นายยังกล้าที่จะเล่นงานลูกน้องของนายน้อยสาม นายคงอยากตายมากสินะ!

“ทีแรกฉันก็นึกอยากจะตามหาไอ้เด็กสารเลวคนนั้นและฆ่ามันทิ้งซะ แต่ในเมื่อนายมาอยู่ที่นี่แล้ว ทุกอย่างก็ลงล็อค!

“มาหักขามันทิ้งแล้วโยนมันลงไปเป็นอาหารปลาในทะเล!”

เดลและแขกคนอื่น ๆ รู้สึกสนุกสนาน ภายใต้สายตาเย้ยหยัน ผู้คุ้มกันชาวต่างชาติร่างสูงตระหง่านและกำยำสี่คนเดินเข้ามาพร้อมหักกระดูกคอตัวเอง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย

ในสายตาของพวกเขา พวกเขาสามารถตบคนอ่อนปวกเปียกอย่างฮาร์วีย์ให้ลงไปกองกับพื้นได้อย่างง่ายดาย

ส่วนเรื่องที่ฮาร์วีย์เล่นงานพวกอันธพาลในตอนเช้าได้นั้น ไม่ได้อยู่ในสารบบความคิดของพวกเขา

สำหรับชายหน้ามันเมือกคนนั้น เขาก็คว้าไม้กอล์ฟมาจากด้านข้างเช่นกัน สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

หญิงสาวหลายคนที่ดูคล้ายจะเป็นพวกเศรษฐีนี ต่างก็เข้ามาคลอเคลียข้าง ๆ คู่ควงหนุ่มของตน พวกเธอเฝ้ารอที่จะได้เห็นเทเรซ่ากลายเป็นตัวตลก

'ถ้าเธอจะมองหาผู้ชายสักคน เธอก็ต้องหาคนที่มีความสามารถและมีสถานะสูงส่งรอบตัวคุณ

'ไม่ว่าจะมองยังไง การคบคนที่หน้าตาก็ดูจะไร้ประโยชน์อยู่วันยันค่ำ'

ดวงตาของเทเรซ่าแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาขณะมองดูภาพตรงหน้า เธอมาที่นี่ในคืนนี้เพื่อพูดเรื่องบางเรื่องกับเดนเวอร์ ไม่ใช่เพื่อต่อสู้กับเขา จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “เดนเวอร์ พอสักที!”

“คุณทอมป์สัน ตอนแรกผมคิดว่าคุณมาที่นี่ในคืนนี้เพื่อพบกับผมด้วยความจริงใจ

“แต่ไม่คิดเลยว่า คุณมาที่นี่เพราะคิดที่จะตบหน้าผม”

เดนเวอร์พูดช้า ๆ ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงบางสิ่งอย่างยุติธรรม

จากนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ เขายิ้มและพูดว่า “สำหรับไอ้เด็กเวรนี่ ผมจะทุบกระดูกเขาทีละชิ้น แล้วหาแจกันขนาดสูงเท่าคนมาฝังเขาไว้เจ็ดวันเจ็ดคืน หลังจากนั้นผมจะโยนมันลงทะเลให้ไปเป็นอาหารปลา!

“อย่าสงสัยคำพูดของผมเพราะในลาสเวกัสคำพูดของผมถือเป็นคำขาด!

“ในลาสเวกัสไม่มีใครห้ามไม่ให้ผมทำในสิ่งที่ผมอยากทำได้!

“เพราะผมเป็นนายน้อยลำดับที่สามจากตระกูลแฮมิลตันแห่งลาสเวกัส…”

เดนเวอร์พูดอย่างไม่ยี่หระ และคำพูดของเขาก็ฟังดูเอาแต่ใจ

ในสายตาของเขา สำหรับที่นี่คำพูดของเขาเปรียบเสมือนกฎหมาย

ส่วนฮาร์วีย์ซึ่งทำร้ายลูกน้องของเดนเวอร์ก็ต้องจบลงด้วยความตายในสายตาเขา