ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2272

เดล ฟลินน์ดูไม่ทุกข์ร้อน เขายังคงเงียบ แต่เปลี่ยนสายตาและเหล่ไปทางประตูทางเข้า

ในดินแดนอย่างลาสเวกัสนี้ ไม่ว่าใครจะมาท้าทายพวกเขา คนพวกนั้นก็ต้องชดใช้ยังสาสม

หลังจากที่แขกคนอื่น ๆ ตกใจเพียงคู่หนึ่ง พวกเขาก็กลับมาแสดงท่าทีเย้ยหยันในขณะที่ถือแก้วไว้ในมือ

ในช่วงรายปีที่ผ่านมานี้ พวกเขาเคยเห็นคนที่ต้องการท้าทายนายน้อยสามมาไม่น้อย

แต่สุดท้ายคนพวกนั้นก็ถูกเขาบดขยี้กลับไปทุกที

ซึ่งสภาพจะน่าสมเพชยิ่งกว่าถูกหย่อนไปเป็นอาหารปลาในทะเลเสียอีก

สิ่งนี้ยังทำให้พวกเขากล้าเดินกร่างอยู่ในลาสเวกัส

ในขณะเดียวกัน ผู้คนต่างรอคอยที่จะได้เพลิดเพลินไปกับการแสดงสด

ในไม่ช้า ฮาร์วีย์ ยอร์กก็ก้าวเข้ามาเป็นคนแรก ตามด้วยเทเรซ่า ทอมป์สัน

“เทเรซ่า!”

เดลจำเทเรซ่าได้และถอนหายใจด้วยความโล่งอก งานของเขาจะถือว่าสำเร็จทันทีที่รุ่นน้องคนสวยของเขาปรากฏตัว

แต่จู่ๆ สีหน้าของ เดลก็ถอดสีเมื่อมองไปที่ฮาร์วีย์ซึ่งกำลังเดินนำหน้าเทเรซ่ามา

“คุณทอมป์สัน วันนี้ฉันก็บอกเธออย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือไง?

“ฉันบอกแล้วไงว่าให้มาคนเดียว เธอนี่มันดื้อแพ่งจริง ๆ!

“แล้วนี่เธอพาลูกน้องมาด้วยทำไม ตั้งใจพาเขามาขู่ให้เราตกใจหรือเปล่า”

หลังจากพูดอย่างนั้น เดลก็ก้าวเท้าเข้าหาฮาร์วีย์อย่างเย่อหยิ่งและชี้ไปที่หน้าของเขา ก่อนพูดอย่างเย็นชา “ออกไปซะ!”

เทเรซ่าชำเลืองมองเดลอย่างเย็นชาก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้ตอบโต้ สายตาเย็นชาของเธอทำให้เดลถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว

หลังจากนั้นเทเรซ่าก็ไม่สนใจที่จะเสียสายตามองผู้ชายคนนี้อีก เธอจ้องมองไปที่คนเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ในห้องโถงอย่างเย็นชา “คุณคือนายน้อยลำดับที่สามของตระกูลแฮมิลตัน เดนเวอร์ แฮมิลตันใช่หรือเปล่า?”

ทุกคนผงะเล็กน้อยหลังจากเห็นท่าทีของเทเรซ่า

เป็นไปได้ไหมว่าสาวงามผู้นี้ไม่รู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันของตัวเอง?

ฮาร์วีย์ยังพูดอย่างไม่ใยดีท่ามกลางความเงียบของฝูงชน

“หรือนายกลัวเกินกว่าจะคุยกับเรา นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตัน?”

“ไอ้เวรนี่!”

ก่อนที่เดนเวอร์จะทันได้พูดอะไร ชายหน้าเมือกคนหนึ่งก็เดินออกมาท่ามกลางกลุ่มชายหญิงในชุดจีนดังเดิม

เขาไม่สนใจฮาร์วีย์ แต่ชี้ไปที่เทเรซ่าและพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ว่า “ซีอีโอทอมป์สัน ทันทีที่นายน้อยสามขอให้คุณมาคุณก็ควรจะมาคนเดียวสิ คุณกล้าพาลิ่วล้อของตัวเองมาด้วยได้ยังไง?

“เป็นเพราะนายน้อยลำดับที่สามสั่งให้ปลดพนักงานของคุณในวันนี้เหรอ? คุณคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ที่จะหาเรื่องเขาได้หรือไง?

“เชื่อหรือเปล่าว่าแค่นายน้อยลำดับที่สามเอ่ยออกมาคำเดียว ลิ่วล้อของคุณจะถูกมัดและโยนทิ้งต่อหน้าคุณเลยด้วยซ้ำ ผมจะเป็นคนกำหนดชะตากรรมของพวกเขาเอง!”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ รอยยิ้มอันโหดร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา

เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ว่าคำพูดเหล่านั้นไม่ใช่แค่คำพูดโอ้อวดไร้สาระแต่กลับสามารถเกิดขึ้นได้จริง