ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2282

ซาร่าห์และคนอื่น ๆ ต้องถอยไปสองสามก้าวเพราะการปรากฏตัวของเอ็ดวิน เมนโดซา ความตึงเครียดลดลงแล้ว และเจตนาสังหารก็มลายหายไปสิ้น

แต่ถึงอย่างนั้น สายตาของพวกเขาก็ยังจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กและเทเรซ่า ทอมป์สัน

“เอาล่ะ นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตัน นายพูดมาพอแล้ว ปล่อยคนพวกนั้นไปซะ

“อย่าได้คิดที่จะทำอะไรพวกเขา ไม่งั้นฉันจะตัดมือนายทิ้งถ้ามีใครสักคนนึงต้องเป็นอะไรไปเพราะนาย” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นขณะตบหน้าเดนเวอร์ แฮมิลตัน

เดนเวอร์ยังคงแสดงท่าทียียวนไม่เลิก

“ฉันจะปล่อยนายและซีอีโอทอมป์สันไปเพราะเห็นแก่เอ็ดวิน เพราะว่านายเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเมนโดซา เด็กน้อย

“แต่ถ้าอยากให้ฉันปล่อยพวกมันไปก็ฝันไปเถอะ!

“ถ้าแน่จริงก็ฆ่าฉันเลยสิ!

“ถ้าฉันต้องทำอะไรแบบนั้น ฉันยอมเรียกตัวเองว่าไอ้ขี้ขลาดเลยจะดีกว่า!

“แต่จำไว้นะ ถ้าฉันตาย นายไม่มีทางที่จะได้ออกจากลาสเวกัสทั้งที่ยังมีลมหายใจ!

“นายคิดว่าตระกูลแฮมิลตันเป็นแค่พวกโง่หรือไง?!

“ถ้านายกล้าฆ่าฉัน จะไม่ใช่แค่ตระกูลเมนโดซา เพราะแม้แต่พระเจ้าเองก็ช่วยนายไม่ได้!”

เดนเวอร์สบประมาทอย่างเต็มที่

ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่ตอบตรง ๆ

“บอกตรง ๆ นะ ตระกูลของนายต้องมีอำนาจอยู่ได้แค่ไหนลาสเวกัสเท่านั้น ถ้าฉันต้องการ ฉันก็ทำลายครอบครัวของนายได้ไม่ยากเลย”

ฝูงชนหัวเราะอย่างเย็นชาหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

'โอ้อวดขนาดนี้จะไม่เป็นการปล่อยไก่ไปหน่อยหรือไง'

ซาร่าห์หญิงสาวผู้มีผมสีบลอนด์และดวงตาสีฟ้าเย้ยหยันอย่างเย็นชา

“นายอวดดีได้ขนาดนี้ก็เพราะจับนายน้อยลำดับที่สามของตระกูลแฮมิลตันเป็นตัวประกันได้เท่านั้นแหละ ไอ้สารเลว!

“ถ้านายแน่จริงก็ปล่อยเขาแล้วมาสู้กับฉันแทนสิ! ฉันจะบดขยี้นายด้วยมือข้างเดียวได้เลยด้วยซ้ำ!”

“ถ้าไม่มีใครยินดีที่จะออกไป งั้นเราก็ตายไปด้วยกันให้หมดเลย!”

เดนเวอร์แน่ใจว่าหากเอ็ดวินไม่ปรากฏตัว ในตอนนี้ฮาร์วีย์อาจฆ่าเขาไปแล้ว เมื่อตัดสินจากพฤติกรรมบ้าบิ่นของอีกฝ่าย

แต่ตั้งแต่ที่เอ็ดวินมา เดนเวอร์ก็ก็เชื่อว่าผู้มาใหม่จะสามารถดึงสติให้ฮาร์วีย์ได้

“นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตัน พูดแบบนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”

ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดอะไร เอ็ดวินก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “ฉันรู้หมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น นายอยากจะเห็นหลักฐานหรือเปล่า?”

"หลักฐาน?!"

เดนเวอร์ตัวแข็งทื่อ

“นายมีหลักฐานพอไหม!

“ดูเหมือนว่าตราบใดที่ยังไม่เห็นจุดจบนายก็คงไม่คิดที่จะยอมแพ้!”

เอ็ดวินตบมือ และในไม่ช้าลูกน้องคนหนึ่งก็ยื่นสมุดบันทึกให้เขา