ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2294

“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ แต่ถ้าคุณยอมปล่อยแม่ฉัน ฉันจะยอมสละส่วนแบ่งห้าเปอร์เซ็นต์ของฉันให้คุณอย่างเต็มใจ” แมนดี้ ซิมเมอร์พูดอย่างฉะฉาน

“ตราบเท่าที่แม่ของฉันยังครบสามสิบสอง ฉันจะ…”

เพล้ง!

พอลลี่ โบลตันที่เคยสุภาพและอ่อนโยนขว้างถ้วยชาลงกับพื้นด้วยความโกรธ

"กล้าดียังไง?!

“หัวหน้าซิมเมอร์ นี่เธอกำลังกล่าวหาว่าตระกูลแฮมิลตันลักพาตัวแม่ของเธอไปแลกกับหุ้นของเธองั้นเหรอ?!

“ตระกูลของเราครอบครองธุรกิจที่ประสบความสำเร็จไว้มากมาย! อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเราจะไม่มีปัญญาเอาหุ้นคืนด้วยเงินของเราเอง?!

“เราจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยหรือไง!”

สายตาของพอลลี่ดูถูกเหยียดหยามคู่กรณีเป็นอย่างมาก

“ออกไปร้องแรกแหกกระเชอบอกใครต่อใครได้เลย! ไปบอกพวกเขาได้เลยว่าเราลักพาตัวแม่ของเธอไป! ดูซิว่าจะมีใครเชื่อเธอไหม!”

“น่าขำอะไรแบบนี้! คิดว่าเราเป็นใคร!? พวกเราคือราชาแห่งลาสเวกัส! ทำไมเราต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย!”

“พวกคนจากประเทศ H นี่ไร้สาระ! ดูก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้คิดจะเกาะเราเป็นปลิง! พวกเขาคิดจะใช้ส่วนแบ่งห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของมอร์ดู คาสิโน พาเลซเพื่อที่จะได้สูบเลือดสูบเนื้อเรามากขึ้น แต่กลับยังกล้าเชิดหน้าชูคอไม่หยุดหย่อน?”

“ตระกูลของเราไม่ต้องการทำงานร่วมกับพวกเขาอีกต่อไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังก่อกวนเราไม่เลิก! หน้าด้านจริง ๆ!”

“คนเหล่านี้โลภเกินไป นายหญิงลำดับที่สี่สัญญากับพวกเขาแล้วว่าจะชดใช้เงินให้เป็นจำนวนหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ ถ้าคิดว่ามันน้อยเกินไป ก็แย้งมาเลยสิ ทำไมต้องกุเรื่องแบบนั้นขึ้นมาด้วย…?”

“ถ้าอยากได้เงินเพิ่มก็ขอสิ น่าเสียดายที่นายหญิงลำดับที่สี่ไม่ใช่คนใจอ่อนอย่างนั้น…”

“พวกเขาคิดว่านายหญิงลำดับที่สี่ไม่ต่างอะไรกับนายน้อยลำดับที่สี่ และพวกเขาจะสามารถเรียกร้องทุกอย่างที่ต้องการได้หรือไง?”

ในขณะนี้ทุกคนในตระกูลเริ่มซุบซิบกัน พร้อมทั้งแสดงท่าทางรังเกียจบนใบหน้าของพวกเขา

ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์และแมนดี้เป็นพวกไม่รู้จักพอและละมอบโลภมาก