ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2411

“ลูกน้องของคุณหายตัวไปเหรอ?”

ฮาร์วีย์ ยอร์กขมวดคิ้ว

“คุณแจ้งเจ้าหน้าที่หรือยัง?”

ฟาเบียน แฮมิลตันส่ายหัว

“ยังเลย และเนื่องจากตระกูลผมทำธุรกิจขนาดใหญ่ จึงเป็นเรื่องปกติที่เราจะซ่อนความลับจากโลกภายนอกไว้อยู่บ้าง ผมจึงไม่สามารถโทรหาตำรวจได้ตามใจชอบ

“แม้ว่าผมจะไม่ได้ทำอย่างนั้น แต่ผมก็ได้เชิญนักสืบอิสระจากฮ่องกงและลาสเวกัสให้มาช่วยแล้ว แต่พวกเขาไม่พบอะไรเลย มันเหมือนกับว่าลูกน้องของผมหายไปในอากาศ

“ถ้าไม่มีที่พักของพวกเขาเป็นหลักฐานว่าพวกเขามีตัวตนกันจริง ๆ พวกเราคงจะสงสัยว่าพวกเขาเคยมีตัวตนกันจริง ๆ หรือไม่ด้วยซ้ำ

“ตอนนี้ ด้วยเหตุนี้ ตระกูลแฮมิลตันจึงตื่นตระหนก หายนะกำลังจะมาเยือนตระกูลเรา และทุกคนก็สัมผัสมันได้

“ได้โปรดช่วยเราด้วยหัวหน้าสาขายอร์ก”

ความสนใจของฮาร์วีย์พลุกพล่านในขณะที่เขาไตร่ตรองสถานการณ์

“ถ้าคุณไม่ติดอะไร จะเป็นอะไรไหมหากเราจะหาที่เงียบ ๆ เพื่อที่ผมจะขอตรวจชีพจรของคุณหน่อย?”

ฟาเบียนรู้สึกสับสน แต่เขาก็ยังยิ้มอย่างอบอุ่นและตอบว่า “ได้สิ ผมยอมทำทุกอย่างที่คุณขอ”

บูม!

ในขณะนั้นสีหน้าของฮาร์วีย์ก็เปลี่ยนไปอย่างลนลานก่อนที่เขาจะผลักฟาเบียนไปข้าง ๆ แล้วกลิ้งไปอีกทาง

คทาสีดำปักลงตรงที่ทั้งสองยืนอยู่ก่อนหน้าทันที

ก่อให้เกิดหลุมขนาดยักษ์บนพื้น

“ฮี่ ฮี่ ฮี่…”

เสียงหัวเราะที่น่าสะพรึงกลัวดังก้องไปทั่วก่อนที่ชายสามคนจากประเทศไทยที่สวมเสื้อคลุมจะปรากฏตัวขึ้น

สีหน้าของฟาเบียนเปลี่ยนไปอย่างลนลาน

“สามนักบวชปีศาจเหรอ?” เขาอุทานด้วยความมั่นใจ

“ใครนะ?”

นักบวชปีศาจที่เป็นผู้นำกลุ่มพูดด้วยสำเนียงแปลก ๆ ขณะที่เขาหรี่ตามองฟาเบียน

“การที่กษัตริย์ของผมอยากร่วมงานกับคุณเป็นเกียรติสูงสุดของคุณ เขายินดีแม้แต่จะยกตำแหน่งขุนนางแห่งประเทศไทยให้คุณด้วยซ้ำ!

“แต่คุณกล้าปฏิเสธข้อเสนอของเขา! แล้วชื่อเสียงของกษัตริย์ผมจะเหลืออะไร?!

“ลาสเวกัสเป็นเมืองของประเทศ H ก็จริง แต่มันเป็นเพียงแวดวงเล็ก ๆ!

“ที่นี่ไม่มีใครปกป้องคุณได้หรอก!

“การที่คุณปฏิเสธกษัตริย์ของเราก็คือการรนหาจที่ตายชัด ๆ!

“ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย! ยอมจำนนและไปคุกเข่าต่อหน้ากษัตริย์ผมซะ และถวายทรัพย์สินทั้งหมดของคุณเป็นการขอโทษ แล้วเราถึงจะปล่อยคุณไป!”

ฟาเบียนหัวเราะเบา ๆ

“ผมคือราชาแห่งการพนัน ทำไมผมถึงจะต้องยอมอ่อนข้อให้กับประเทศเล็ก ๆ อย่างประเทศไทยด้วย? พวกคุณไม่อวดดีเดินไปหน่อยเหรอ?

“ยังไงผมก็จะปฏิเสธข้อเสนอ”