ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2463

บรรยากาศเบื้องหน้าเยือกเย็นกว่าสิ่งใด...

มันเย็นจัดจนดูเหมือนห้องนั้นทำจากน้ำแข็งจนใคร ๆ ก็จะต้องสั่นด้วยความหนาว

รอบ ๆ ฮาร์วีย์มีผู้คนจำนวนมากนอนอยู่บนพื้น

พวกเขาต่างใกล้ตาย พวกเขาดูน่าสมเพชและหมดสภาพอย่างยิ่ง แต่ทุกคนต่างก็ยังคงพยายามเกาะติดกับชีวิตอันเป็นที่รักของพวกเขาอย่างดื้อรั้น

ฮาร์วีย์หรี่ตาขณะที่พิจารณาพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพยายามดิ้นรนคลานออกจากห้องโถงบรรพบุรุษ แต่ทุกคนต่างถูกรั้งเอาไว้เมื่อห่างจากทางออกเพียงก้าวเดียว

ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจมอยู่กับการสำรวจสถานการณ์และพยายามค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงที่แผ่วเบาก็เรียกเขาจากที่ไกลออกไป

“นายน้อยยอร์ก…”

ฮาร์วีย์หันไปมองที่มุมห้องทันที ฟาเบียนนอนอยู่ข้างกำแพงอย่างหมดสภาพ รอบตัวเขามีศพหลายราย หลายรายดูเหมือนจะถูกยิงตาย

ฮาร์วีย์เดินเข้าไปถามเบา ๆ “เกิดอะไรขึ้นคุณแฮมิลตัน?”

ฟาเบียนไอเป็นเลือดก่อนจะตอบอย่างอ่อนแรงว่า “ผมไว้ใจงูพิษ ผมมาที่นี่เพราะคิดว่าจอนจะสามารถจัดการกับปัญหานี้ได้

“แต่เขาหาข้ออ้างที่จะหลบหนีหลังจากที่ร่ายมนต์แล้ว หลังจากที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”

“กำแพงผีเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัย

เขารู้สึกได้ถึงภาพหลอนประสาทในอากาศเมื่อเขาเข้ามาในห้องโถงบรรพบุรุษ นี่อาจเป็นสาเหตุที่ฟาเบียนและคนของเขาติดอยู่ข้างใน

“ไม่เพียงเท่านั้น แต่ผียังดุร้ายอีกด้วย คนของผมไม่สามารถจัดการกับมันได้เลย! พวกเขาถึงกับฆ่ากันเองเพราะมัน!”

ฟาเบียนรู้สึกหวาดกลัวเพราะอันตรายของผีนั้นเกินกว่าจินตนาการและความสามารถของเขาที่จะรับมือได้

อันที่จริงเขากลัวมากจนเริ่มกังวลว่าฮาร์วีย์เพียงคนเดียวจะไม่เพียงพอที่จะแก้ไขปัญหานี้

“นายน้อยยอร์ก! ถ้าคุณพาผมออกไปจากที่นี่ได้ ชีวิตของผมจะเป็นของคุณตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป! ตระกูลแฮมิลตันจะคอยรับใช้คุณ!”

ความคิดที่ว่าฮาร์วีย์จะไม่สามารถกำจัดผีได้ทำให้ฟาเบียนหวาดกลัว ในขณะนั้นความปรารถนาเดียวของเขาคือการมีชีวิตรอด

“ตอนนี้เรายังออกจากที่นี่ไม่ได้”

ฮาร์วีย์หันกลับไปอย่างใจเย็นแล้วกัดนิ้วขวาของเขา จากบาดแผลมีเลือดไหลออกมา