ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 252

แมนดี้และคนอื่น ๆ กลัวจนตัวแข็งทื่อ พวกเขารู้ถึงผลที่จะตามมาหากไปยุ่งกับนักเลงพวกนี้แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวยมีฐานะก็ตาม

“เอาล่ะ คุณผู้หญิงหยุดดื้อรั้นได้แล้ว หรือนั่นจะพูดเพื่อให้เราสนุกด้วยกันเหรอ?”

พวกนักเลงตรงหน้าทำท่าทางความอยากรู้อยากเห็น

“ถ้าคนสวยบอกไม่ได้ ก็มาสนุกด้วยกันจะดีกว่า” นักเลงอีกคนตอบ

“ใช่ ใช่ ถูกต้อง…”

พวกนักเลงตรงหน้าหัวเราะโห่ร้องถูกใจ

“เอาล่ะ คนสวยเรามาเริ่มกันเลยไหม?”

พวกนักเลงเอื้อมมือไปที่ใบหน้าของแมนดี้ทันทีที่เขาพูดจบ

เพียะ!

แมนดี้รู้สึกโกรธและตบหน้านักเลงพวกนั้น

พวกมันตัวแข็งทื่อ พวกมันประหลาดใจที่ผู้หญิงคนนี้ที่ดูไม่มีพิษภัยจะกล้าที่จะทำรุนแรงกับพวกเขา

“คนสวย กล้าตบฉันงั้นเหรอ?! บัดซบ! ตบหน้าฉันงั้นหรือ? คนสวยคิดว่าเพียงเพราะเราทำดีกับเธอนั่นจะหมายความว่าเธอเป็นคนที่น่าสนใจขนาดนั้นเลยเหรอ? นังแพศยา!”

นักเลงที่ถูกตบเกรี้ยวกราดมาก เขาเสียหน้าเป็นที่สุด พวกเขาทั้งหมดใช้ชีวิตตามท้องถนน พวกเขาจะมีจิตใจที่อ่อนโยนกับผู้หญิงได้อย่างไร?

นักเลงพวกนั้นเตะแมนดี้และเพื่อนของเธอจนล้มลงกับพื้น

แมนดี้เจ็บปวดอย่างมาก ทั้งสามคนต่างพากันลุกขึ้นยืน แมนดี้ดูจะแย่ที่สุด เธอไม่สามารถทรงตัวได้

แองเจิลไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก เธอรีบไปหาแมนดี้และกรีดร้องใส่พวกอันธพาล “พวกแกกล้าทำร้ายเธอได้ยังไง?! ฉันจะเรียกตำรวจ!”

“ตำรวจงั้นเหรอ?!”

พวกนักเลงหัวเราะออกมาอีกครั้ง

“เธอเป็นบ้าแล้วเหรอ? เธอตบฉันก่อนและตอนนี้ยังจะมาขู่ว่าจะเรียกตำรวจอีกงั้นเหรอ?”

“โทรเรียกพวกเขาสิ! ไปเที่ยวที่สถานีตำรวจกันหน่อยดีกว่าแล้วมาดูกันว่าใครกลัวใครมากกว่ากัน”

“แม้ว่าเราจะเข้าคุก แต่ฉันสัญญากับคุณคนสวยไว้เลยว่า คุณคนสวยจะอยู่อย่างทนทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต!”

“คุณอยากจะให้เลือดสุนัขกระจายไปทั่วบ้านทุกวันไหม?”

หลังจากได้ยินแบบนั้นใบหน้าของแองเจิลก็ซีดเป็นไก่ต้ม เธอรู้ดีว่าพวกนักเลงพวกนั้นไม่ควรจะล้อเล่นด้วย