ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 253

ที่ข้าง ๆ ห้องจัดงานเลี้ยงภายในฮอตสปริงวิลล่า

ฮาร์วีย์นั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ๆ ในขณะที่เลียมยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าเขา

หลังจากอยู่กับไทสันตลอดช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เลียมก็ได้รู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์เขาทำได้เพียงแค่เชื่อฟัง ไม่มีแม้แต่คำต่อต้านที่จะพบในตัวเขา

เลียมรู้ดีว่าถ้าฮาร์วีย์ทำให้เห็นถึงสิ่งที่เขาสามารถทำได้ การฆ่าเลียมนั้นก็เป็นเพียงแค่งานเล็ก ๆ น้อย ๆ

ไทสันแสดงให้เห็นความเมตตาของฮาร์วีย์ ถ้าไม่เช่นนั้น เลียมคงลงไปนอนหลับไหลไปกับฝูงปลาใต้ทะเลไปแล้ว

“ฉันได้ยินมาว่าคุณยังคงเป็นคนของตระกูลบรู๊คอยู่ ดูเหมือนว่าคุณจะทำได้ดีในเมืองนิอัมมี่นี่นะ”

ฮาร์วีย์ไม่ได้มองไปที่เลียม แต่เขากลับเอาแต่เล่นโทรศัพท์เครื่องเก่าในมือ

หลังจากได้ยินแบบนั้น เลียมก็เริ่มสั่นอย่างกังวล

“นายท่านยอร์ก นี่เป็นเพียงความสัมพันธ์ในอดีต ถ้านายท่านเห็นว่าตระกูลบรู๊คไม่คู่ควร คนของผมจะตัดสัมพันธ์กับพวกเขาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”

“คนของนายงั้นเหรอ?”

ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นเผยยิ้มจาง ๆ

เพียะ!

เลียมตบหน้าตัวเองและพูดว่า “ผมหมายถึงคนของนายท่านครับ ลิ้นผมพันกันมั่ว โปรดอย่าไปสนใจมันมากเลยนะครับ”

“ตระกูลบรู๊คเป็นเพียงตระกูลชนชั้นสอง พวกเขามีสิทธิ์อะไรที่จะให้คนของฉันช่วย แน่นอนว่าถ้านายต้องการหาเงิน ฉันจะไม่ตัดสัมพันธ์กับนาย แต่นายควรจะรู้สิ่งที่นายควรและไม่ควรทำในตอนนี้ ถ้านายไม่รู้ ก็แค่จำไว้ว่าฉันสามารถปล่อยมันผ่านไปหรือทำให้นายเข้าใกล้ความตาย” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

“โปรดมั่นใจนายท่านยอร์ก ผมรู้ดี ผมจะเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์กับท่าาน ท่านสั่งให้ผมไปจัดการใคร ผมจะทำทันที” เลียมพูดอย่างนิ่ง ๆ สบาย ๆ

“ใช่ ฉันได้ยินมาว่าเคน บรู๊ค คนนี้มีโปรไฟล์ค่อนข้างสูง นายเคยให้การสนับสนุนเขางั้นหรือ” ฮาร์วีย์ถาม

เลียมดูสับสนเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำถามนั้น เขาถามกลับเบา ๆ ว่า“นายท่านยอร์ก เคนเป็นทายาทของตระกูลบรู๊ค ปกติเขาจะเคารพผมมาก ผมได้ยินว่าเขาเป็นคนเจ้าอารมณ์เมื่อเขาอยู่ข้างนอก”

หลังจากได้ยินฮาร์วีย์พูดถึงเคน เลียมก็เตือนตัวเองว่านี่คือถิ่นของตระกูลบรู๊คและเขาก็เริ่มสังเกตเห็นว่ามีบางสิ่งที่น่าสงสัย

‘ตระกูลบรู๊คไปสร้างปัญหาให้นยท่าานยอร์กหรือเปล่า? ถ้าไม่ใช่ ทำไมเขาถึงมาที่นี่เพื่อมาพบฉันด้วยตัวเองจากสถานะตัวตนของเขา? '

‘นอกจากนี้เคนยืมตัวนักเลงสองสามคนไปเมื่อสักครู่นี้? หรือจะเป็นเรื่องนี้…?’