ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2535

“ฮาร์วีย์?!”

ชาวประเทศหมู่เกาะตระหนักได้ทันทีหลังจากได้ยินชื่อนั้น

'เขาเป็นคนฆ่านาโอโตะใช่ไหม?!'

ชาวประเทศหมู่เกาะที่คุกเข่าอยู่บนพื้นทั้งหมดลุกขึ้นก่อนที่จะล้อมรอบฮาร์วีย์ด้วยดาบยาวที่ไม่ได้เหน็บอยู่ที่เอวอีกต่อไปแล้ว ในขณะนั้น ดาบทั้งหมดเล็งไปที่ลำคอของเขา

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

มาโกโตะลุกขึ้นเดินไปอย่างมั่นคงในขณะที่จ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา

“แกฆ่าน้องชายของฉัน! กล้าดียังไงถึงขับรถมาชนโถงไว้อาลัยของน้องชายฉัน!? ไม่ใช่แค่ชนคนของฉัน แต่ยังทำให้พ่อของฉันต้องขายหน้าด้วย! แกต้องชดใช้ด้วยชีวิตของตัวเอง! แกคิดว่าพวกเราชาวประเทศหมู่เกาะผู้ยิ่งใหญ่เป็นเพียงคนขี้ขลาดงั้นรึ?! ต่อให้ฉันผ่าแกมาเป็นสองส่วน โทบี้ คลาร์กก็ไม่กล้าทำอะไรฉัน!”

มาโกโตะเดือดดาลด้วยความโกรธ เขาไม่เคยคิดเลยว่าฮาร์วีย์จะกล้ามาคนเดียวแบบนี้ นี่เป็นความอัปยศอดสูอย่างแท้จริงสำหรับเขา ณ จุดนี้ ฮาร์วีย์ไม่เคารพชาวประเทศหมู่เกาะอย่างชัดเจน

ชาวประเทศหมู่เกาะกรีดร้องอย่างโกรธเกรี้ยว พวกเขารู้สึกอับอายขายหน้า และอยากที่จะสับฮาร์วีย์เป็นชิ้น ๆ

“มันจะมากไปแล้วนะ ฮาร์วีย์!” แครอลตะโกน “นายคิดว่าแค่เพราะนายมีผู้ว่าคลาร์กอยู่เบื้องหลัง แล้วจะสามารถทำทุกอย่างได้ตามอำเภอใจงั้นหรือ?! นายฆ่าคน! แถมยังมาก่อความวุ่นวายที่โถงไว้ทุกข์อีก! นายกำลังหยามเกลียดสหายชาวต่างชาติของเรา! นายอยากจะตายมากนักหรือไง?!”

ฮาร์วีย์หรี่ตามองไปยังแครอล

"หูหนวกเหรอ?" ฮาร์วีย์ตอบกลับ “ถ้าฉันอยากให้เธอตาย ฉันจะพาเธอมาที่นี่ทำไมตั้งแต่แรก? เมื่อตอนบ่ายฉันพาเธอไปยังสถานีตำรวจฮ่องกงมาและให้เธอดูเครื่องบันทึกภาพของเลสลี่พร้อมกับกล้องวงจรปิดของตระกูลคลาร์ก ผลปรากฎว่า ไม่มีเวลาให้ฉันลงมือฆ่าน้องชายนายได้ เราไม่ได้แม้แต่จะพยายามฆ่าเขาเลยด้วยซ้ำ ลายนิ้วมือที่พวกเขาพบมันกลับด้าน หมายความว่ามีคนนำมันมาจากที่อื่นและแปะลงมันดาบนั่น นี่น่าจะเพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ได้ว่าฉันไม่ได้เป็นคนฆ่าไอ้ขยะที่นอนในโลงนั่นถูกไหม?”

คำพูดที่ราบเรียบของฮาร์วีย์ทำให้ฝูงชนทั้งหมดเงียบสนิท แน่นอน เขาเปิดเผยทุกอย่างไปตั้งแต่ตอนที่เขาพารูมิโกะไปดูหลักฐานแล้ว

'เขาไม่ได้ฆ่านาโอโตะจริง ๆ เหรอ?'

หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์เหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของแครอลเธอกำมือแน่นด้วยความประหม่า เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการต่อสายโทรศัพท์ซักสองสามครั้ง แต่เธอก็ยั้งตัวเองไว้เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัยใด ๆ

ดวงตาของมาโกโตะกระตุกเล็กน้อยขณะพินิจรูมิโกะด้วยดวงตาที่หรี่ลงและใบหน้าที่ลุ่มลึก