ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2546

“ตู้ม!”

มากิกระแทกพื้นอย่างแรง ในตอนแรกเขาพยายามที่จะลุกขึ้น แต่มีพลังบางอย่างอาละวาดไปทั่วร่างของเขา ทำให้เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ทันใดนั้นทั้งร่างกายของเขาก็กลับคืนสู่สภาพเดิมราวกับลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม

เว้นเสียแต่ว่าเขาดูแก่และซีดเซียวมากกว่าก่อนหน้านี้ การต่อสู้ครั้งนี้คงใช้ศักยภาพโดยรวมของเขามากเกินไปและทำให้ร่างกายของเขาอ่อนล้าเป็นอย่างมาก

ใบหน้าของมากิดูหวาดกลัวและซีดเซียว แต่ถึงกระนั้น เขาไม่ได้ดิ้นรนหรือร้องขอความช่วยเหลือ แต่เขาค่อย ๆ คุกเข่าลงบนพื้นในขณะที่ยังคงถือดาบยาวไว้ในมือขวา

เขาไม่ตาย แต่อยู่ห่างจากความตายเพียงคืบเดียว

ชีวิตของเขาตกอยู่ในมือของฮาร์วีย์แล้วในขณะนี้ หากฮาร์วีย์เต็มใจ อีกฝ่ายก็สามารถฆ่าเขาด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

"ไม่นะ!"

กลุ่มปรมาจารย์จากประเทศหมู่เกาะตะโกนขึ้นหลังจากเห็นฉากนี้ ราวกับว่าพระเจ้าที่พวกเขาบูชากำลังจะถูกทำลายลง

เมื่อเห็นฮาร์วีย์มีท่าทีไม่แยแส ชายหญิงจากประเทศหมู่เกาะเหล่านี้ก็ทำราวกับว่าพ่อแม่ของพวกเขาตายไปแล้ว “แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง” พวกเขาไม่สามารถถือดาบยาวไว้ในมือได้อีกจึงโยนมันลงไปกับพื้น

แครอลตกอยู่ในภวังค์ขณะดูฉากนี้ เธอไม่อยากจะเชื่อเลย

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮาร์วีย์จะสามารถเอาชนะมากิได้อย่างง่ายดาย

สาวสวยจากประเทศหมู่เกาะหลายคนปิดปากไม่ให้ตัวเองมีเสียงเล็ดลอดออกมา พวกเธอกลัวว่าจะถูกฮาร์วีย์ฆ่าหากส่งเสียงออกไป

"คุณแพ้แล้ว"

ฮาร์วีย์มองมากิอย่างเฉยเมยและยิ้ม

“เมื่อครู่ผมก็บอกแล้วไง ถ้าคุณยอมฆ่าตัวตาย ผมก็พอจะช่วยคุณได้บ้าง

“เห็นไหม คุณก็ไม่เชื่อผม

“แน่นอน ตอนนี้ยังไม่สายเกินไปหรอกนะ”

“แกร๊ง”

ฮาร์วีย์ยกเท้าขึ้นเตะ และดาบสั้นก็ตกลงตรงหน้ามากิทันที

“นี่คือจิตวิญญาณซามูไรของพวกคุณเหรอ? ไม่อยากตายก็บอกมาตรง ๆ ดีกว่า จะพูดอะไรไร้สาระแบบนี้ไปถึงไหน?”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ เขารู้สึกผิดหวังต่อชาวประเทศหมู่เกาะเหล่านี้เป็นอย่างมาก

ถ้าแม้กระทั่งฆ่าตัวตายยังทำไม่ได้ แล้วกล้าดียังไงมาคิดว่าตัวเองเป็นชาวประเทศหมู่เกาะ?

ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะส่งคนเหล่านี้ไป ทันใดนั้น ที่หน้าประตูก็เกิดเสียงโครมครามดังขึ้น

“ตู้ม!”

ประตูที่ปิดอยู่ถูกกระแทกจนมันเปิดออก

รถโตโยต้า แลนด์ครุยเซอร์หลายคันซึ่งส่วนป้ายทะเบียนจากสามประเทศพุ่งชนเข้ายังจัง!

มากิหรี่ตาและมองออกไปท่ามกลางฝูงชน ทันใดนั้นเขาก็แสดงรอยยิ้มที่น่ากลัวออกมา “ยอร์ก คืนนี้นายฆ่าฉันไม่ได้หรอก!”

แครอลชำเลืองมองป้ายทะเบียนเหล่านั้นและถอนหายใจด้วยความโล่งอกในขณะนี้ จากนั้นเธอก็ถอยหลังออกไปอย่างเงียบ ๆ

นี่เป็นเพราะเมื่อคนเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้น เธอก็ไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรแล้ว