ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2589

ฮาร์วีย์และเลสลี่กลับไปที่ห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทในครึ่งชั่วโมงต่อมา

ใบหน้าของเลสลี่มีสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเธอเข้ามาในห้อง เธอลังเลว่าจะพูดหรือไม่พูดดี

โทบี้เคาะประตูก่อนจะสบตากับฮาร์วีย์ เขามีท่าทางแปลก ๆ เช่นเดียวกับเลสลี่

จากนั้นฮาร์วีย์ก็ชำเลืองมองเลสลี่อย่าเงียบ ๆ

ในทางกลับกันโทบี้ก็หัวเราะออกมา ก่อนที่จะเดินเข้าไป

“ได้โปรดอย่าตำหนิเลสลี่เลยนะ น้องยอร์ก ถึงแม้เธอจะไม่บอกฉัน แต่ด้วยความสามารถของฉัน พรุ่งนี้เช้าฉันก็จะต้องได้รู้เรื่องนี้อยู่ดี”

“แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่ได้หักหลังคุณหรอกนะ”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“คุณเกรงใจกันเกินไปแล้ว ที่เธอบอกคุณทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของผมเอง ผมเข้าใจในเรื่องนั้นดี ดังนั้นผมก็ไม่โทษเธอหรอก”

"ดีแล้วล่ะ"

โทบี้เทชาใส่ถ้วยแล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“น้องยอร์ก… ยังไงซะเราก็ถือเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เรามาพูดกันตรง ๆ เถอะนะ นายคือหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานจริง ๆ เหรอ?” เขาถามอย่างแผ่วเบา

“นายบอกฉันได้ใช่หรือเปล่า?

“ฉันก็แค่อยากจะแน่ใจ!

“ว่าถ้านายเป็นเขาจริง ๆ ฉันจะได้กล้าทำทุกอย่างที่ฉันอยากทำในฮ่องกง!”

เมื่อมองไปที่ท่าทางกระตือรือร้นของโทบี้ ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “การได้รู้ว่าผมใช่หรือไม่ใช่เขามันสำคัญตรงไหน? มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ถ้าผมเป็นแล้วจะทำไม แล้วถ้าไม่เป็นแล้วจะทำไม?

“สิ่งสำคัญคือ ทุกคนได้รู้แล้วว่าดาบหักเล่มนั้นไม่ใช่ของสลักสำคัญอย่างที่ใครโฆษณา สิ่งนั้นไม่อาจใช้ขออะไรจากหัวหน้าผู้ฝึกสอนได้! เพียงเท่านี้ก็พอแล้วนี่?”

โทบี้คิดเกี่ยวกับสถานการณ์อยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตบต้นขาของเขา

“ช่างเป็นการกระทำที่ฉลาดอะไรเช่นนี้ น้องชาย! ด้วยเหตุนี้ มูลค่าของดาบหัก ๆ เล่มนั้นจึงหายไปโดยสิ้นเชิง!