ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2588

ฮาร์วีย์มองดูชารอนด้วยแววตาเรียบเฉย ยิ่งเธอยกย่องตัวตนอื่นของเขามากแค่ไหน เขาก็แทบทนไม่ไหวที่จะได้เหยียบย่ำเธอให้หนักกว่าเดิม

“ฉันไม่มีหลักฐานอะไรทั้งนั้นแหละ” เขาตอบอย่างใจเย็น

“เพราะว่าฉันคือหัวหน้าผู้ฝึกสอน

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ใช่ก็แปลว่ามันไม่ใช่!

"ทีนี้เข้าใจหรือยัง?"

คำกล่าวอ้างของเขาทำให้ฝูงชนตกตะลึง

ทุกคนเริ่มมองมาที่ฮาร์วีย์ด้วยความไม่เชื่อ

'หัวหน้าสาขายอร์กและเจ้าชายยอร์กคือตัวตนของหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานเนี่ยนะ?!'

หากเป็นเช่นนั้นจริง คำพูดของเขาก็ถูกต้องและดาบที่พังไปแล้วเล่มนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!

แม้แต่ทีลซึ่งเก็บตัวเงียบอยู่หลังเวที ก็ยังพบว่าตัวเธอสั่นด้วยความงุนงงกับคำกล่าวอ้างของฮาร์วีย์

แม้แต่สตรีผู้สูงศักดิ์อย่างเธอเองก็ทำได้เพียงชื่นชมหัวหน้าผู้ฝึกสอนอยู่เงียบ ๆ แบบนี้

แต่สิ่งนี้กลับทำให้ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงในการขึ้นสู่อำนาจกล้าอ้างว่าตัวเองเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนที่แสนสูงส่งคนนั้น!

จะเป็นไปได้ยังไง!

ความเงียบอันยาวนานผ่านไป มีเพียงเสียงเย้ยหยันของเมอร์ฟีเท่านั้นที่ทำลายความเงียบดังกล่าว

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? พวกคุณเชื่อในสิ่งที่ชายคนนี้พูดจริงหรือ!

"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันเห็นภาพหัวหน้าผู้ฝึกสอนครั้งหนึ่งตอนที่ฉันได้เข้าไปในห้องทำงานของเจ้าหญิงองค์โตในดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน

“แม้ว่าฉันจะเห็นใบหน้าของเขาเพียงครึ่งเดียว แต่เขาก็ดูสง่างามและเป็นวีรบุรุษในชุดเครื่องแบบ เขาคือคนที่สามารถทำให้โลกทั้งใบสั่นสะเทือนได้ด้วยการเหวี่ยงมือเพียงครั้งเดียว!

“แต่ดูผู้ชายคนนี้สิ! เขาเข้ามาที่นี่ได้เพราะอาศัยอำนาจบารมีของผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาเท่านั้น!

“จากที่ฉันรู้มา เจ้าชายยอร์กหรือหัวหน้าสาขายอร์กก็เป็นแค่แมงดาที่เกาะผู้หญิงกิน!

“เขาได้ขึ้นเป็นเจ้าชายยอร์ก เพียงเพราะเขาไต่เต้าอำนาจผ่านตำแหน่งภรรยาที่มีฐานะเป็นฐานะหัวหน้าสาขาที่เก้าของตระกูลฌอง!

“เขาเป็นหัวหน้าสาขายอร์กเพราะเขาเคยเป็นคนคุ้มกันของไคท์ วอล์คเกอร์ ก่อนได้รับการแต่งตั้งจากรองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์!

“พูดง่าย ๆ ก็คือ เขาก็เป็นแค่แมงดาที่เก่งแต่เกาะผู้หญิงกินก็เท่านั้น!

“ช่างน่าขำจริง ๆ!

สมาชิกในตระกูลคลาร์กหลายคนขมวดคิ้ว พวกเขาต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะส่งสายตา

ฮาร์วีย์ยังคงเหมือนเคยคือไม่แยแสและเพิกเฉยต่อสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด

“ที่จะพูดก็มีเท่านี้แหละ จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ” เขากล่าวอย่างใจเย็น

“แต่ถ้าคิดว่าดาบที่พังไปแล้วเล่มนั้นเป็นสิ่งของที่ล้ำค่าจริง ๆ…”

“ก็ลองดูสิ”

ฮาร์วีย์หันหลังกลับและเดินออกไป

“ถึงยังไงซะ ฉันก็ไม่ใช่คนที่จะทำให้ตัวเองต้องอับอายขายขี้หน้าอยู่แล้ว”

เขารู้ดีว่าทุกคนในห้องโถงเป็นคนค่อนข้างฉลาด

อาจจะไม่มีใครเชื่อว่าเขาเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอน...

แต่พวกเขาจะตระหนักได้อย่างแน่นอนว่าดาบเล่มนั้นไม่มีความหมายพิเศษอื่นใด

พูดง่าย ๆ ก็คือ สิ่งของมูลค่าหกร้อยล้านดอลลาร์ไม่เหลือคุณค่าและทำลายความว่าฝันที่เคยมีต่อมันลงจนสิ้น