ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2627

เคทลิน พาร์สันสวมชุดเดรสที่ตัดเย็บพอดีกับรูปร่างของเธอ โดยมีปลายผ่าที่ด้านบนต้นขา ซึ่งเผยให้เห็นเรียวขาสีขาวซีดและเรียวยาวของเธอ

ช่างเป็นภาพที่น่าเย้ายวนอย่างแท้จริง

เหนือสิ่งอื่นใด นายหญิงแห่งตระกูลยอร์กคนต่อไปก็ดูเหมือนจะมีคุณสมบัติที่ดีอยู่บ้าง

แม้จะถูกตีจนน่วมอย่างไรการตอบโต้ แต่ทักษะการเข้าสังคมของเธอก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ถึงทัศนคติและความสามารถของเธอ

ขณะที่ฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังนึกชื่นชมหญิงสาว เอ็ดวิน เมนโดซาก็ขมวดคิ้วหลังจากเหลือบมองชายหนุ่มผิวคล้ำที่นั่งอยู่ข้างเคทลิน

“ลูอิสกลับมาที่ฮ่องกงแล้วเหรอ? ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย

“เขาไปรับบททหารรับจ้างที่ดาร์ก ไอส์แลนไม่ใช่เหรอ? แถมเมื่อไม่นานมานี้เขาเพิ่งเข้ายึดครองเหมืองทองไปด้วยใช่หรือเปล่า?”เลสลี่ คลาร์กกระซิบกระซาบอ่ยางแผ่วเบา

“แล้วทำไมเขากลับมาตอนนี้ล่ะ? มันดูแปลก ๆ นะ!”

ฮาร์วีย์เลื่อนสายตาไปยังชายผิวคล้ำในชุดลายพรางขณะที่ทั้งสองกำลังกระซิบกัน

รัศมีที่ชายคนนั้นเปล่งออกมาดูคล้ายกับทหารรับจ้างในสนามรบ เขารู้สึกถึงไอสังหารได้ เมื่อเทียบกับคนที่มีชื่อเสียงคนอื่น ๆ เขาดูโดดเด่นออกมาอย่างชัดเจน

เช่นนี้แล้ว คงไม่มีใครกล้าแสดงความรังเกียจขณะมองไปที่เขา พวกเขาทุกคนให้ความเคารพชายหนุ่มผู้นั้นเป็นอย่างสูง

บางครั้งเคทลินจะยิ้มและพูดคุยกับเขาในขณะที่ชนแก้วกัน พวกเขาดูคุ้นเคยกันดี

ฮาร์วีย์รู้สึกสงสัย ในขณะที่เขาตั้งใจจ้องไปที่ชายผู้นั้น

"นั่นใคร? เขามาจากไหน?

“เขาเป็นนายน้อยของหนึ่งในสี่ตระกูลชั้นนำของฮ่องกง ตระกูลคาสโตร ชื่อลูอิส คาสโตร

“เขาแตกต่างจากนายน้อยคนอื่น ๆ เขาไม่เคยชอบการเมืองและไม่เคยสนใจธุรกิจ และเขาชอบเอาชีวิตตัวเองไปตกอยู่ในอันตรายตลอดเวลา

“เขาก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างสองสามกลุ่มในดาร์ก ไอส์แลนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และทำสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวมากมาย”

เอ็ดวินมีท่าทีจริงจังในขณะนั้น มันค่อนข้างน่ากลัวสำหรับเศรษฐีเจ้าสำราญที่จะทำสิ่งเหล่านั้น

ทุกคนต่างจับจ้องไปยังแขกที่ไม่ได้รับเชิญและหยุดการสนทนาลง

เอ็ดวินก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่เคทลิน

“ไม่เจอกันนานนะ คุณพาร์สัน

“คืนนี้ผมตั้งใจมาที่นี่เพื่อพบคุณ คุณจะว่าอะไรไหมหากจะต้องสละเวลาคุยกันสักหน่อย”

"นายอยากคุยกับเธองั้นเหรอ?!"

ลูอิสลุกขึ้นยืนอย่างโกรธเกรี้ยวและเดินเข้าไปหาเอ็ดวินพร้อมกับเล็งปืนไปที่หน้าผากของเขาก่อนที่เคทลินจะทันได้ตอบโต้

“นายคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์จะขอเรื่องนั้นได้ไง!

“ถ้าอยากจะพูดก็คุกเข่าลงซะ!”