ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2838

“เลิกพูดจาใหญ่โตได้แล้ว ฮาร์วีย์ ยอร์ก!

“นายบอกว่านายจะทำเงินได้โดยไม่ต้องละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง...

“ไม่ใช่แค่นายตบหน้าเลขาอากินะถึงสองครั้งเท่านั้น แต่นายยังไล่นายน้อยอิชิกาวะไปจากอาคารเวรนี่ด้วย!

“ตอนนี้ บอกฉันมาสิว่านายจะหาเงินยังไง!

“เวลาใกล้จะหมดลงแล้ว…

“อย่าบอกนะว่านายน้อยอิชิกาวะจะมาขอร้องให้นายเซ็นสัญญาทีหลัง!

“ชื่อฮาร์วีย์ใช่หรือเปล่า?”

คอรี่ ยอร์กพลิกหน้าเอกสารของเขาและมองไปที่หน้าของฮาร์วีย์ เมื่อเขาเห็นคำอธิบายของฮาร์วีย์ รูม่านตาของเขาก็หดตัวลงเล็กน้อยในขณะที่แสดงสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าของเขา

“ฉันยอมรับเลยว่านายค่อนข้างมีฝีมือ และนายได้ทำสิ่งที่ยอดเยี่ยมมากมายในฮ่องกงและลาสเวกัสเมื่อเร็ว ๆ นี้ นายได้รับความนิยมค่อนข้างมากทีเดียว

“แต่ธุรกิจมันไม่ใช่แบบนี้!

“ไม่ว่านายจะแข็งแกร่งและมีชื่อเสียงแค่ไหน ถ้าไม่มีใครให้ความเคารพ นายก็ทำเงินไม่ได้หรอก!

“เพราะการกระทำของนาย นายได้ทำลายโอกาสในการสร้างรายได้หลายร้อยล้านดอลลาร์ให้กับบริษัท! มาถึงขนาดนี้แล้ว นายก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องชดใช้อย่างสาสม”

คอรี่แสดงสีหน้าเยือกเย็นในตอนนั้น

“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำสอง พวกเธอสองคนไปเตรียมจดหมายลาออกเสียหรืออยากให้ฉันเป็นคนไล่นายกับเธอออกไปด้วยตัวเอง”

คอรี่รู้ดีว่าทำไมมาร์เซล ยอร์กจึงต้องการให้ควินนี่ ยอร์กเข้ามาทำงานในล็อกซัส หุ้นส่วนจำกัด

เขารู้สึกไม่พอใจที่ต้องสละตำแหน่งของตัวเอง

เมื่อโอกาสเผยโฉมออกมาแล้ว คอรี่จะใช้มันไล่ควินนี่ออกไปโดยที่อีกฝ่ายไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง

หลังจากได้ยินคำพูดของประธาน ผู้คนก็เริ่มอ้าปากพร้อมกันโดยเห็นพ้องกันว่าฮาร์วีย์และควินนี่ควรไปลาออก

ควินนี่ยิ้มขณะจ้องมองไปที่คอรี่อย่างคลุมเครือ

“คุณลุงอยากให้ฉันออกจากบริษัทขนาดนั้นเลยเหรอ?

“นี่หมายความว่าการที่ฉันมาอยู่ที่นี่มันคุกคามผลประโยชน์ของคุณลุงใช่ไหม?”

คอรี่แสดงอารมณ์เย็นชาโดยไม่แสดงสีหน้าเปลี่ยนแปลงใด ๆ

“ฉันมีความชอบธรรมและคร่ำหวอดอยู่ในวงการธุรกิจมาโดยตลอด ในเมื่อเธอเป็นคนทำให้ธุรกิจเสียหาย เธอก็ต้องเป็นฝ่ายชดใช้ค่าเสียหายไปโดยปริยาย”

"ถูกต้อง! คุณนั่นแหละที่เป็นคนทำให้บริษัทเสียโอกาส! พวกคุณควรออกไปจากที่นี่ได้แล้ว!”

ดันเต้ คาสโตรแสดงสีหน้าภาคภูมิใจ

“เราได้ข้อสรุปเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว!

“เก็บของแล้วออกไปซะ! ถ้าคุณเอาแต่ดื้อด้านอยู่ที่นี่ จนผมต้องเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาก็อย่ามาโทษผมแล้วกัน!”

นี่เป็นผลลัพธ์ที่ดันเต้ ต้องการให้เกิดขึ้นมากที่สุด

เขาอยากจะเอาคืนฮาร์วีย์ที่ตบหน้าเขา

'เขาได้เป็นที่ปรึกษาของที่นี่แล้วยังไงล่ะ?'

'เธอได้ขึ้นเป็นซีอีโอแล้วยังไงล่ะ?'

'ถ้าฉันต้องการ พวกเขาก็จะถูกไล่ออกจากบริษัทได้ทุกเมื่อ!”

สายตาสมเพชของดันเต้หันไปทางควินนี่ราวกับว่าเขากำลังสงสารเธอ

หากไม่ใช่เพราะตัวตนที่ไม่ธรรมดาของควินนี่ เขาอาจจะใช้โอกาสนี้นอนกับเธอก็ได้!

หลังจากได้ยินน้ำเสียงอันเย่อหยิ่งของดันเต้และเห็นสายตาสมเพชของเขา ฮาร์วีย์ก็ตอบอย่างใจเย็นว่า "พวกคุณสมองตายกันไปหมดแล้วเหรอ?

“ทุกคนไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูดไปแม้แต่คำเดียวเลยหรือไง?

“ผมก็บอกแล้วไงว่าเราจะทำเงินได้โดยที่ไม่ต้องยอมลดทอนศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่ผมยังไม่ได้พูดสักคำเลยว่าการเจรจาล้มเหลว”

“นายตบเลขาอากินะและไล่นายน้อยอิชิกาวะออกไปจากที่นี่ และยังคิดจะทำเงินได้อยู่อีกเหรอ?”

ดันเต้หัวเราะอย่างเย็นชา

“นายคิดว่านายน้อยอิชิกาวะไม่มีศักดิ์ศรีเลยหรือไง?

“นายคิดว่าการที่นายเหยียดหยามเขาขนาดนี้แล้วเขาจะยังมีหน้ากลับมาคุยเรื่องธุรกิจกับนายอีกเหรอ!

"นี่นายคิดอะไรอยู่?!

“ตื่นได้แล้ว! นี่เช้าเกินไปสินะ! นี่กำลังฝันอยู่หรือไง!”