ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2890

ตอนกลางคืนในวันเดียวกัน

ณ สนามบินนานาชาติฮ่องกง

เครื่องบินจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินกำลังเตรียมลงจอด

มีผู้เห็นเครื่องบินขับไล่หลายร้อยลำคอยคุ้มกันเครื่องบินลำนั้น เครื่องบินทั้งหมดล้วนมาจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินเช่นกัน

สนามบินทั้งสนามบินถูกปิดใช้งานอย่างสมบูรณ์

มีข่าวลือว่าเพื่อความปลอดภัยของสนามบิน ตระกูลสี่อันดับแรกของฮ่องกงได้ระดมอำนาจของตระกูลในการเรียกให้คนเรือนหมื่นมาปิดล้อมสถานที่ทั้งหมดเอาไว้

เป็นที่แน่ชัดและว่าตระกูลเหล่านี้ร่วมมือกันมาอย่างช้านาน

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพียงเพราะการมาถึงของผู้มีอำนาจ

นอกเหนือจากสมาชิกสายหลักของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงแล้ว บรรดาเครือญาติของตระกูลรู้เพียงว่าบารอนของดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินและรองผู้บัญชาการของอัศวินเทมพลาร์กำลังจะมาถึงเท่านั้น

หลายคนไม่รู้ว่าบุคคลในตำนานดังกล่าวไม่ใช่ใครอื่นหากแต่เป็นเจสันเอง

ในตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถย่างกรายเข้าไปใกล้สนามบินได้เลย

มีผู้คนมากมายที่พยายามจะเข้าไปพะเน้าพะนอชายผู้ทรงอำนาจคนนั้น แต่พวกเขาทั้งหมดกลับถูกไล่ออกไป

ที่ทางเดินมาเทโอกอดอก ขยับขาอยู่ตลอดเวลา

ผู้ชายหลายคนจากประเทศ H สวมเครื่องแบบของอัศวินยืนเฝ้าอยู่ข้างหลังเขา

พวกเขาคืออัศวินเทมพลาร์ที่มาเทโอพามา

เวลาผ่านไปทีละนิด ในที่สุดก็มีการเคลื่อนไหวมาจากทางเดิน

“ผู้บัญชาการ!” กลุ่มอัศวินเทมพลาร์ตะโกนขึ้นพร้อมกัน

หลายคนดีอกดีใจและกลัวจับขั้วหัวใจปะปนกันในสายตาของพวกเขา

นับจากที่อัศวินเทมพลาร์ได้รับการสถาปนาขึ้นมาเป็นเวลาหลายร้อยปี นี่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของประเทศ H ที่มีสถานะอันยิ่งใหญ่ภายในองค์กรเป็นคนแรก

เขาเป็นถึงรองผู้บัญชาการ ซึ่งเป็นเทพสงคราม!

ว่ากันว่าหอกของเขาสามารถสังหารทหารได้นับพัน

ในช่วงสงครามรุกรานไปยังดาร์ก ไอส์แลน เขาได้สังหารหมู่ชนพื้นเมืองของทั้งหมดและขึ้นเป็นเทพสงครามหลังจากนั้นไม่นาน

“เจ้าหญิงองค์ที่สี่จึงสูญเสียโอกาสในการขึ้นเป็นผู้ว่าการฮ่องกงไปด้วย

“ฉันเกรงว่าเธอจะไม่ได้มาดี…”

"พอแล้ว!"

การแสดงออกของมาเทโอเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

“เธอไม่มีสิทธิ์จะพูดเรื่องนายน้อยและเจ้าหญิงองค์ที่สี่

"เข้าใจที่ฉันพูดไหม?"

เลขาสาวมองเห็นความมุ่งมั่นของมาเทโอ ดังนั้นเธอจึงกล้าที่จะพูดสิ่งเหล่านั้นออกมาอย่างไม่ปิดบัง

แต่ทว่าเธอไม่คิดเลยว่ามาเทโอจะยังกลัวเจสันอยู่

มาเทโอหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เขาจ้องมองชายคนนั้นจากระยะไกล

เขารีบละทิ้งความรู้สึกไร้สาระทั้งหมดทิ้งไป ก่อนที่จะเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น