ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 293

“จำไว้ นี่ต้องเป็นครั้งสุดท้ายและไม่ควรเกิดขึ้นอีก!” ดวงตาของผู้อาวุโสซิมเมอร์ดูดุร้าย

“อย่าคิดว่าแกจะมีสิทธิ์ทำตัวหยิ่งผยองเพียงเพราะตอนนี้แมนดี้บริหารการเงินของบริษัท และเธอก็เป็นผู้จัดการโครงการด้วย อย่าคิดว่าแกพึ่งพาเธอและดูหมิ่นฉันได้”

“ฉันสามารถแย่งตำแหน่งนั้นและอำนาจทั้งหมดของเธอกลับมาได้ แกจะไม่มีสิทธิ์ทำตัวหยิ่งผยองอีกต่อไป!”

“ผมหวังว่าคุณจะสามารถทำในสิ่งที่คุณพูดได้” หลังจากพูดแบบนั้นฮาร์วีย์ก็เดินจากไป

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ทำอะไรน่าขันอย่างยิ่ง

ตัวตนของแมนดี้ในฐานะผู้จัดการโครงการตอนนี้มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดการอยู่รอดของซิมเมอร์ ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสซิมเมอร์ให้แมนดี้เป็นผู้จัดการฝ่ายการเงิน ตอนนี้เขาจะทิ้งอนาคตและชะตากรรมของซิมเมอร์ให้ตกอยู่ในความเสี่ยงเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้งั้นเหรอ?

เขาจะไม่ทำแบบนั้นแน่นอน และเขาก็ไม่กล้าที่จะแบบนั้น

มองฮาร์วีย์จากด้านหลัง ผู้อาวุโสซิมเมอร์กัดฟันกรอดด้วยความโกรธเกรี้ยว

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ฮาร์วีย์เป็นคนที่ไม่เคยตอบโต้ใด ๆ แม้ว่าเขาจะถูกดุด่าหรือถูกทุบตีก็ตาม สถานะของเขาไม่ได้แตกต่างจากสุนัขรับใช้มากนัก เขายังมีค่าน้อยกว่าสุนัขด้วยซ้ำ

แต่เนื่องจากแมนดี้เริ่มมีความสุขกับสถานะที่มีสิทธิพิเศษมากในซิมเมอร์ ฮาร์วีย์จึงแสดงท่าทีหยิ่งผยองและบ้าบิ่นมากขึ้น

ผู้อาวุโสซิมเมอร์รู้ว่าฮาร์วีย์ไม่กลัวอะไรเพราะตอนนี้มีคนคอยหนุนหลังเขา ถ้าเขาใช้กลวิธีแบบนั้นในการจัดการกับฮาร์วีย์จริง ๆ ซิมเมอร์คงจะนำโชคร้ายมาสู่ตัวเองจริง ๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำเรื่องแบบนั้น

“ลิเลียน ลูกเขยของเธอ เขาไม่เคารพฉันด้วยซ้ำ” ผู้อาวุโสซิมเมอร์มองไปที่ลิเลียนที่ยืนอยู่ด้านข้างและพูดอย่างเย็นชา

ลิเลียนมักจะหยิ่งและสุรุ่ยสุร่าย แต่เธอเกรงกลัวผู้อาวุโสซิมเมอร์มากที่สุด

เธอไม่กล้าพูดอะไรออกมาด้วยซ้ำเพราะเธอกำลังตกอยู่ในความกลัว จากนั้นเธอก็พูดว่า “ผู้อาวุโสซิมเมอร์ ฉันอยากให้แมนดี้หย่ากับมัน แต่สถานการณ์ตอนนี้ทำให้เราทำแบบนั้นไม่ได้”

ก่อนหน้านี้เธอยังต้องการที่จะเห็นพวกเขาเลิกกัน

แต่เนื่องจากฮาร์วีย์ยอมที่จะให้เงินรายเดือนแก่เธอ และยืมเงินแปดแสนดอลลาร์เพื่อให้เธอใช้จ่าย ท่าทีของเธอเริ่มเปลี่ยนไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว

สีหน้าของผู้อาวุโสซิมเมอร์แย่ลงมาก เมื่อก่อนเขาไม่ต้องการให้พวกเขาเลิกกันเพื่อเพียงแค่ชื่อเสียงของซิมเมอร์ เขาไม่ต้องการให้ซิมเมอร์เป็นตัวตลกอีกต่อไป