ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2976

ฮาร์วีย์ ยอร์กหรี่ตามองด้วยท่าทีเมินเฉยโดยไม่แสดงอารมณ์ให้มากเกินไปนัก

“ฉันได้ยินมาว่าสมัยสาว ๆ คุณย่ายอร์กเองก็เคยเป็นนักฆ่ามาก่อนนะ” ฮาร์วีย์กล่าวพลางยิ้มจาง ๆ

“มีคนมากมายตามไล่ล่าเธอ แต่พวกมันก็ล้วนกองรวมกันเป็นภูเขาซากศพ…

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ถึงตอนนี้ก็ล้วนเป็นข่าวเก่าไปหมดแล้ว ประมุขตระกูลยอร์กคนก่อนออกคำสั่งอุดปากไปหลายปีแล้ว นั่นก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเรามีแต่ข่าวลือ เพราะไม่มีใครรู้ว่าเรื่องจริงเป็นยังไง”

“งั้นก็เรียกได้ว่าคุณย่ายอร์กเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างน่ายำเกรงทีเดียว

“ถ้าหากวินซ์ ยอร์กสามารถแสดงบทบาทเหยื่อผู้ถูกกระทำเพื่อบีบให้คุณออกมา ควินนี่ ยอร์กก็ต้องรับมือกับแรงกดดันมหาศาล”

ฮาร์วีย์หัวเราะ

“เรื่องนั้นไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก พวกเราไม่ใช่คนที่พยายามจะทำลายงานเลี้ยงสักหน่อย แต่พวกเราเป็นพลเมืองดีต่างหากล่ะ

“อย่าลืมสิว่าเลสลี่ คลาร์กยังติดค้างรางวัลพลเมืองดีของฉันอยู่นะ!

“แต่ถ้าคุณย่ายอร์กลงมือล่ะก็ พวกเราอาจจะต้องยืมมือของเจ้าหญิงลำดับที่สี่…

“ถ้าหากเธอรับมือยายแก่นั่นไม่ไหว ฉันก็คงปวดหัวน่าดูเลย…”

จากนั้นฮาร์วีย์ก็เผยรอยยิ้มอบอุ่นก่อนจะคุยเรื่องอื่นต่อ

“งั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับนายน้อยลีโอสุดที่รักของพวกเราล่ะ? เขายังวิงวอนขอความเมตตาอยู่อีกงั้นเหรอ?

“ฉันยังรอให้เขายึดดินแดนมาให้เจ้าหญิงลำดับที่สี่ของเขาอยู่เลยนะ”

“นายน้อยยอร์ก ผมขังเขาเอาไว้ในห้องปรับอากาศมาสี่สิบแปดชั่วโมงตามที่คุณสั่งแล้ว” เอ็ดวิน เมนโดซาตอบ

“เขาดื่มกาแฟที่กลิ่นอย่างกับอึทุกชั่วโมงและน้ำเย็นเฉียบถังหนึ่งทุกสองชั่วโมงเพื่อให้สมองโปร่งโล่ง

“แถมเครื่องปรับอากาศก็เปิดไปทั่วทุกทิศทาง

“นึกไม่ออกเลยว่าตอนนี้เทพสงครามผู้สูงส่งและน่าเกรงขามจะมีสภาพชวนสังเวชขนาดไหนกัน…

“อีกไม่นานก็คงจะฉี่ราดกางเกงแล้วล่ะ”

“ดี”

สิบนาทีให้หลัง ในห้องปรับอากาศภายใต้มอร์ดู คาสิโน พาเลซ

โต๊ะตัวยาวพร้อมอาหารเลิศรสถูกจัดวางเอาไว้กลางห้อง

ชาทุกแบบที่ส่งกลิ่นหอมอยู่ในอากาศเพียงพอที่จะทำให้คนน้ำลายสอได้

ข้างหน้าโต๊ะเป็นชายคนหนึ่งที่ถูกล่ามโซ่กับเก้าอี้เหล็กชนิดพิเศษ ขณะที่ร่างกายชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ

เขากำลังตัวสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุมได้ ริมฝีปากแห้งผากและสีหน้าของเขาก็ช่างน่าเวทนาอย่างถึงที่สุด รัศมีแห่งเทพสงครามของเขาสูญสิ้นไปนานแล้ว

ท่าทีโอหังบนตัวเขาเองก็อันตรธานไปจนสิ้น

หลังจากเห็นกาแฟวางอยู่ตรงหน้า เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นระริก

เมื่ออยู่ภายใต้สภาพเย็นเฉียบทั้งยังขาดน้ำและอาหาร เขาจึงอดไม่ได้ที่จะดื่มกาแฟเพื่อดับกระหาย

เขารู้สึกลำคอเจ็บแปลบ ขณะที่ท้องร้อนวูบวาบ

ความปรารถนาที่จะได้ดื่มหรือกินอะไรสักอย่างของเขาช่างไร้ที่สิ้นสุด…