“ผมช่วยคุณจัดการกับสายลับจากประเทศหมู่เกาะแล้ว” ฮาร์วีย์ ยอร์กเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“ถ้าคุณจะไม่ขอบคุณผมก็ไม่เป็นไรหรอก…
“ทว่าตอนนี้คุณกำลังจ้องจับผิดผมด้วยเหตุผลบางอย่าง
“คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าผมจะไม่กล้าฆ่าคุณน่ะ?”
“ฮาร์วีย์ คนนอกมีสิทธิ์เข้ามายุ่มย่ามกับเรื่องในตระกูลของพวกเราตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?!” ผู้จัดการยอร์กเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“แกเคยนึกถึงผลที่ตามมาของการเอาตัวเข้ามาพัวพันบ้างหรือเปล่า?!
“เคยบ้างไหมล่ะ?!
“คุกเข้าซะ ไม่งั้นฉันจะระดมสรรพกำลังมาจัดการกับแกเอง!
“พอฉันจัดการกับแกได้เมื่อไหร่ แกก็จะต้องตายโดยไร้ที่ฝัง!”
ผู้จัดการยอร์กหยิบโทรศัพท์ออกมาขู่ เตรียมพร้อมที่จะต่อสายหาเบอร์พิเศษ
“คนรับใช้มีสิทธิ์มาวางก้ามในนามของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงนับตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
น้ำเสียงเรียบนิ่งทว่าหยิ่งทะนงดังขึ้นให้ได้ยิน
เมื่อทุกคนหันกลับไปมอง ก็เห็นมาร์เซล ยอร์กที่สวมชุดสูทเดินเอามือไพล่หลังจากทางขึ้นเขา
ตอนนี้เขาไม่ได้พาใครมาด้วย ราวกับว่าเขาแค่มาเดินเล่นรอบสวนไปเรื่อยเปื่อยเสียอย่างนั้นแหละ
แต่ถึงกระนั้นรัศมีอันบอกไม่ถูกของชนชั้นสูงก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขาอย่างรุนแรง
เขาเดินเข้าไปหาฮาร์วีย์ด้วยท่าทีสงบนิ่ง ก่อนที่จะเหลือบมองผู้จัดการยอร์กและคนของอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา
“เพื่อเห็นแก่หน้าของคุณย่ายอร์ก หลังจากหักแขนของพวกนายเองแล้วฉันจะปล่อยพวกนายไป”
“นายท่านยอร์ก!”
ผู้จัดการยอร์กเผยสีหน้าย่ำแย่ออกมาพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเล็กน้อย
เขาอยากจะวางก้ามสักแค่ไหนก็ย่อมได้เพราะมีคุณย่ายอร์กให้ท้าย…
แต่เขาไม่กล้าทำแบบนั้นต่อหน้านายใหญ่ของตระกูลหรอก
ถึงกระนั้นเขาก็ไม่อยากจะหักแขนของตัวเอง
“คุณก็น่าจะรู้ว่าผมมาที่นี่ตามคำสั่งของคุณย่ายอร์ก!” ผู้จัดการยอร์กกล่าวหลังจากหัวเราะเยาะด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ในฐานที่เป็นนายใหญ่ของตระกูล ถ้าคุณไม่ปฏิบัติตามตามคำสั่งของท่านก็คงไม่เป็นไรหรอก…
“แต่คุณอยากให้พวกเราหักแขนตัวเองด้วยงั้นเหรอ?
“คุณคิดจะงัดข้อกับคุณย่ายอร์กใช่ไหม?!”
“ฉันทำไม่ได้รึไง?” มาร์เซลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“นอกเหนือไปจากนั้น นายจะต้องเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไปเสียแล้วล่ะ นายคิดจริง ๆ เหรอว่าท่านจะงัดข้อกับฉันเพื่อบ่าวรับใช้อย่างนายน่ะ?
“ไม่ว่าฉันจะไร้มารยาทสักขนาดไหน ฉันก็ยังเป็นลูกชายของท่าน
“ไม่ว่านายจะเก่งสักแค่ไหน นายก็เป็นได้แค่บ่าวรับใช้เท่านั้นแหละ
“หักแขนเดี๋ยวนี้ซะ
“ขืนนายยังมัวพูดพล่ามไร้สาระอยู่อีกล่ะก็ ฉันจะเป็นคนหักทิ้งให้นายทั้งสองข้างเอง”
หลังจากเห็นมาร์เซลข้ามหัวเขาไปแบบนี้ ความโกรธอันไร้หนทางระบายของผู้จัดการยอร์กเริ่มที่จะกลายเป็นความใจกล้าบ้าบิ่น
“นายท่านยอร์ก ผมรู้ว่าคุณมีฐานะสูงส่งแค่ไหน! มิหนำซ้ำผมก็รู้ว่าคำพูดของคุณมีน้ำหนักมากทีเดียว!
“แต่พวกเราจะรายงานคุณย่ายอร์กตามตรง! พวกเราไม่ฟังคำสั่งคุณหรอก!
“คุณทำกับพวกเราแบบนี้ไม่ได้!
“ฮาร์วีย์ ไอ้สารเลวตัวนี้จะต้องชดใช้เรื่องที่ฆ่าแจ็คไนฟ์!
“หลังจากฮาร์วีย์ตายไปแล้ว คุณก็ปล่อยพวกเราไปซะ…
“คุณก็ยังเป็นนายใหญ่ของตระกูลต่อไปได้!
“แต่ขืนคุณยังเข้ามาก้าวก่ายเรื่องของพวกเรา ยามที่วินซ์ ยอร์กกลายเป็นนายใหญ่คนใหม่ในวันเกิดของคุณย่ายอร์ก หากเกิดอะไรขึ้นก็อย่ามาโทษพวกเราแล้วกัน!
“ผมยังเป็นผู้จัดการประจำตระกูลตลอดไป!
“ในทางกลับกัน คุณต่างหากล่ะที่เหลือเวลาเป็นนายท่านอีกแค่ไม่กี่วันแล้ว!”
จากนั้นผู้จัดการยอร์กก็บ้าดีเดือดโดยสิ้นเชิง เทียบกับเมื่อก่อนหน้านี้แล้ว น้ำเสียงของเขากลับแฝงแววคุกคามมากขึ้น
“จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปงั้นเหรอ?
“ฉันควรจะคิดว่าน้ำเสียงแบบนั้นเป็นการคุกคามนายท่านของนายหรือเปล่าล่ะ?
“ช่างเป็นผู้จัดการที่ดีจริง ๆ!
“น่าประทับใจชะมัดเลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก