ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3034

“ผมช่วยคุณจัดการกับสายลับจากประเทศหมู่เกาะแล้ว” ฮาร์วีย์ ยอร์กเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ถ้าคุณจะไม่ขอบคุณผมก็ไม่เป็นไรหรอก…

“ทว่าตอนนี้คุณกำลังจ้องจับผิดผมด้วยเหตุผลบางอย่าง

“คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าผมจะไม่กล้าฆ่าคุณน่ะ?”

“ฮาร์วีย์ คนนอกมีสิทธิ์เข้ามายุ่มย่ามกับเรื่องในตระกูลของพวกเราตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?!” ผู้จัดการยอร์กเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“แกเคยนึกถึงผลที่ตามมาของการเอาตัวเข้ามาพัวพันบ้างหรือเปล่า?!

“เคยบ้างไหมล่ะ?!

“คุกเข้าซะ ไม่งั้นฉันจะระดมสรรพกำลังมาจัดการกับแกเอง!

“พอฉันจัดการกับแกได้เมื่อไหร่ แกก็จะต้องตายโดยไร้ที่ฝัง!”

ผู้จัดการยอร์กหยิบโทรศัพท์ออกมาขู่ เตรียมพร้อมที่จะต่อสายหาเบอร์พิเศษ

“คนรับใช้มีสิทธิ์มาวางก้ามในนามของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงนับตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

น้ำเสียงเรียบนิ่งทว่าหยิ่งทะนงดังขึ้นให้ได้ยิน

เมื่อทุกคนหันกลับไปมอง ก็เห็นมาร์เซล ยอร์กที่สวมชุดสูทเดินเอามือไพล่หลังจากทางขึ้นเขา

ตอนนี้เขาไม่ได้พาใครมาด้วย ราวกับว่าเขาแค่มาเดินเล่นรอบสวนไปเรื่อยเปื่อยเสียอย่างนั้นแหละ

แต่ถึงกระนั้นรัศมีอันบอกไม่ถูกของชนชั้นสูงก็แผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขาอย่างรุนแรง

เขาเดินเข้าไปหาฮาร์วีย์ด้วยท่าทีสงบนิ่ง ก่อนที่จะเหลือบมองผู้จัดการยอร์กและคนของอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา

“เพื่อเห็นแก่หน้าของคุณย่ายอร์ก หลังจากหักแขนของพวกนายเองแล้วฉันจะปล่อยพวกนายไป”

“นายท่านยอร์ก!”

ผู้จัดการยอร์กเผยสีหน้าย่ำแย่ออกมาพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเล็กน้อย

เขาอยากจะวางก้ามสักแค่ไหนก็ย่อมได้เพราะมีคุณย่ายอร์กให้ท้าย…

แต่เขาไม่กล้าทำแบบนั้นต่อหน้านายใหญ่ของตระกูลหรอก

ถึงกระนั้นเขาก็ไม่อยากจะหักแขนของตัวเอง

“คุณก็น่าจะรู้ว่าผมมาที่นี่ตามคำสั่งของคุณย่ายอร์ก!” ผู้จัดการยอร์กกล่าวหลังจากหัวเราะเยาะด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฮาร์วีย์ ไอ้สารเลวตัวนี้จะต้องชดใช้เรื่องที่ฆ่าแจ็คไนฟ์!

“หลังจากฮาร์วีย์ตายไปแล้ว คุณก็ปล่อยพวกเราไปซะ…

“คุณก็ยังเป็นนายใหญ่ของตระกูลต่อไปได้!

“แต่ขืนคุณยังเข้ามาก้าวก่ายเรื่องของพวกเรา ยามที่วินซ์ ยอร์กกลายเป็นนายใหญ่คนใหม่ในวันเกิดของคุณย่ายอร์ก หากเกิดอะไรขึ้นก็อย่ามาโทษพวกเราแล้วกัน!

“ผมยังเป็นผู้จัดการประจำตระกูลตลอดไป!

“ในทางกลับกัน คุณต่างหากล่ะที่เหลือเวลาเป็นนายท่านอีกแค่ไม่กี่วันแล้ว!”

จากนั้นผู้จัดการยอร์กก็บ้าดีเดือดโดยสิ้นเชิง เทียบกับเมื่อก่อนหน้านี้แล้ว น้ำเสียงของเขากลับแฝงแววคุกคามมากขึ้น

“จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปงั้นเหรอ?

“ฉันควรจะคิดว่าน้ำเสียงแบบนั้นเป็นการคุกคามนายท่านของนายหรือเปล่าล่ะ?

“ช่างเป็นผู้จัดการที่ดีจริง ๆ!

“น่าประทับใจชะมัดเลย!”