ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3035

ตู้ม!

ขณะที่มาร์เซล ยอร์กก้าวมาข้างหน้า พลังบ้าระห่ำพลันระเบิดออกมาทันที

กรวดทรายปลิวว่อนไปทั่ว

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหรี่ตามอง

บุรุษสวมเสื้อเชิ้ตสีเขียวกุมหน้าอกพลางก้าวถอยหลัง จู่ ๆ ก็มีเลือดทะลักออกมาจากปากของพวกเขาโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า

ผู้จัดการยอร์กยอมแพ้ก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นแทบจะในทันที

ใช่ว่าเขาอยากจะคุกเข่า แต่พลังของมาร์เซลน่าสะพรึงกลัวเกินไป ให้ความรู้สึกราวกับมีภูเขากำลังจะถล่มใส่ตัวเขามาจากข้างบน ตอนนี้เขาไม่มีทางที่จะต้านทานไหว

มาร์เซลช่างแข็งแกร่ง! แข็งแกร่งเหลือเกิน!

แจ็คไนฟ์ก็ค่อนข้างน่าทึ่งแล้ว…

แต่พลังของนายท่านยอร์กผู้ลึกลับกลับแข็งแกร่งโดยสิ้นเชิง!

ยามที่เหงื่อกาฬหยดลงมาตามแผ่นหลัง ผู้จัดการยอร์กก็หน้าเผือดสีทันที

ฮาร์วีย์เหลือบมองมาที่มาร์เซลด้วยความสงสัย

เขารู้ว่ามาร์เซลไม่ใช่คนธรรมดา ๆ แต่เขาก็ยังประเมินอีกฝ่ายต่ำไป

อย่างน้อย ๆ ก็เรียกได้ว่าชนชั้นสูงของห้าตระกูลลึกลับและสิบสุดยอดตระกูลแห่งประเทศ H ค่อนข้างไม่ธรรมดาเลยทีเดียว

การที่มาร์เซลปรากฏตัวได้พิสูจน์ให้เห็นอย่างหนึ่ง เขาพร้อมที่จะออกไปต่อกรกับคุณย่ายอร์กแล้ว

มาร์เซลกอดอกแล้วจ้องมองผู้จัดการยอร์กที่กำลังคุกเข่าอยู่กับพื้น

“บอกฉันมาซิ จะเกิดอะไรขึ้นงั้นรึ?”

“ผะ… ผมขอโทษครับ นายท่านยอร์ก!”

ผู้จัดการยอร์กรู้สึกหวาดกลัวมากเสียจนเหงื่อกาฬหยดลงมาจากใบหน้าอย่างไม่อาจควบคุมได้

“ผมทำผิดพลาดร้ายแรง! ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!

“ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!”

เนื่องจากมาร์เซลแลดูสุภาพอ่อนโยน ผู้จัดการยอร์กจึงคิดว่าเขาไม่มีพลังต่อสู้

แต่เมื่อมาร์เซลปลดปล่อยพลังออกมา ผู้จัดการยอร์กก็สัมผัสถึงความแตกต่างระหว่างพวกเขาได้อย่างชัดเจน

“ถ้าฉันไม่อนุญาต ใครก็ไม่มีสิทธิ์เตะโด่งเขาออกจากฮ่องกงโดยไม่ได้รับความยินยอมจากฉัน

“ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ วินซ์ ยอร์กก็ยังคงเป็นนายน้อยแต่เพียงผู้เดียว

“นายเข้าใจหรือยังว่าตัวเองควรจะคุกเข่าให้ใครล่ะ เจ้าขี้ข้า?!”

ผู้จัดการยอร์กดวงตากระตุกริก ๆ

“ผมเข้าใจแล้ว!” เขาตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“ฮาร์วีย์สร้างความชอบครั้งใหญ่ให้แก่ตระกูล ในฐานที่เป็นแขกคนสำคัญของฉัน นายจะต้องปฏิบัติกับเขาให้เหมือนที่ปฏิบัติกับฉัน

“หักแขนทั้งสองข้างของนายแล้วไสหัวออกไปจากที่นี่ได้แล้ว”

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ผู้จัดการยอร์กก็รู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว เขาไม่กล้าต่อกรหรือกำเริบเสิบสานกับมาร์เซลอีก สิ่งที่เขาสามารถทำได้ในตอนนั้นก็คือกัดฟันทนหักแขนทั้งสองข้างของตัวเอง

ตอนที่ผู้จัดการยอร์กเดินโซซัดโซเซออกจากสนามกอล์ฟพร้อมแขนหัก ๆ ของตัวเอง เขาก็เต็มไปด้วยความชิงชังและคับแค้นใจ

จากนั้นมาร์เซลก็หรี่ตามองศพของแจ็คไนฟ์

“ดูเหมือนอากิโอะ ยาชิโระน่าจะพูดได้แล้วนะ”