ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3297

ราเชลรู้อยู่แล้วว่าฮาร์วีย์ไร้เทียมทาน แต่เบื้องหน้าของพวกเขาก็มีศัตรูอยู่ถึงสองร้อยคน

เธอต้องการยุติปัญหานี้โดยปราศจากการนองเลือด เพราะท้ายที่สุดแล้วมันคงจะดีกว่าถ้าไม่มีใครได้รับความสูญเสียใด ๆ

แอรอนตัวแข็ง แววตาลึกลับแวบไปทั่วใบหน้าของเขา และเขาก็จ้องมองไปที่ฮาร์วีย์

เขารู้ว่าภูมิหลังของฮาร์วีย์ค่อนข้างไม่ธรรมดา แต่ไม่กล้าคิดเลยว่าหญิงสาวที่อยู่ข้างกายเขาจะเป็นถึงรองหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมินจริง ๆ

“คุณเป็นรองหัวหน้ากองบังคับคดีที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่ คุณค่อนข้างมีชื่อเสียงในฟลัตเวลล์ไม่น้อยเลยนะ ราเชล”

ดวงตาของโนแลนเป็นประกาย จากนั้นเขาก็เปลี่ยนสายตาไปทางฮาร์วีย์

“แต่แล้วยังไงล่ะ?

“ฟลัตเวลล์ไม่เหมือนเมืองอื่น

“สำนักงานใหญ่ของหลงเหมินตั้งอยู่ที่นี่ และตระกูลบาวเออร์ก็อยู่ที่นี่ด้วย

“คุณอาจจะอวดอ้างความแข็งแกร่งของกองบังคับคดีของหลงเหมินได้ทุกที่ แต่คงไม่ได้ผลสำหรับที่นี่สักเท่าไร!

“เว้นแต่คุณจะพาใครบางคนจากตระกูลบาวเออร์ หรือหัวหน้ากองบังคับคดีมาที่นี่ด้วยตัวเองได้…

“เพราะแค่คุณน่ะมันไม่พอหรอก”

ราเชลสูดหายใจเข้าลึก ๆ

“ยิ่งคุณมีมิตรสหายมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งมีหนทางมากขึ้นเท่านั้น

“เพื่อเห็นแก่เราทั้งคู่ เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ”

ราเชลรู้ว่าฮาร์วีย์มีฝีมือน่าประทับใจ แต่ศัตรูมีอาวุธปืนและล้อมพวกเขาไว้จนมิด มันเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่มาก

ราเชลโน้มตัวลงด้วยความหวังว่าฮาร์วีย์หลุดพ้นไปจากสถานการณ์นี้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ

"เห็นแก่เราทั้งคู่?

"เพื่อนงั้นเหรอ?"

โนแลนหัวเราะอย่างเย็นชาก่อนที่จะส่งยิ้มจางๆไปให้

“ผมมีเพื่อนในสภาธุรกิจภารตะมากมายอยู่แล้ว แล้วก็ได้รับความเคารพมากมายเช่นกัน

“คนที่สามารถเป็นเพื่อนกับผมได้ล้วนเป็นเจ้าชายจากห้าตระกูลลึกลับหรือนายน้อยจากตระกูลสิบอันดับแรก แม้แต่ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของเมืองก็แทบจะนับว่าเป็นเพื่อนกับผมไม่ได้ด้วยซ้ำ!

“บอกตามตรง รองหัวหน้ากองบังคับคดีอย่างคุณไม่มีสิทธิ์เป็นเพื่อนของผมหรอก”

ก่อนหน้านี้เขาไม่ทันได้สังเกต แต่ราเชลเป็นผู้หญิงที่สวยมากจริง ๆ!

เพราะเธอฝึกฝนตัวเองอยู่เสมอ รูปร่างของเธอถึงยอดเยี่ยมไม่แพ้ใคร!

แอรอนถูกเธอจู่โจมเข้าให้แล้ว ในตอนนี้สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท

เขาไม่เพียงอยากให้ฮาร์วีย์ตายเท่านั้น แต่ยังอยากให้ราเชลมาคุกเข่าต่อหน้าเขาอีกด้วย

ไม่อย่างนั้นแล้วเขาคงไม่อาจให้อภัยตัวเองได้

ฮาร์วีย์เดินออกไปหาโนแลนอย่างใจเย็น กว่าจะคว้าขวดแชมเปญที่อยู่ตรงหน้าเขาไว้ในมือ

โนแลนหัวเราะอย่างเย็นชา

"อะไร? คิดจะดื่มเพื่อเป็นการขอโทษหรือเปล่า?

“กลอุบายของคุณไม่ได้ผลกับผมหรอก”

ฮาร์วีย์เทแชมเปญใส่แก้วให้ตัวเองอย่างใจเย็นก่อนจะยกขึ้นจิบ

“ในเมื่อคนอยากให้ผมโทรตามใครสักคนให้มาที่นี่ ผมก็สงสัยนะว่าเคย์เดนจากแก๊งขวานจะดีพอสำหรับคุณได้เปล่า”