ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3373

“ชื่อของฉันงั้นเหรอ?

“ทำราวกับว่าถ้ารู้ว่าฉันเป็นใครแล้วเธอจะมีปัญญามาแก้แค้นอย่างนั้นแหละ

“ถ้าไม่ใช่เพราะตัวตนที่ฉันมี ฉันคงฆ่าเธอไปเป็นร้อยครั้งแล้ว”

แอนเซลมองเธอด้วยท่าทางเย็นชา

คนที่เหลือได้แต่ยืนตากระตุกอยู่อย่างนั้น

พวกเขาปลดเซฟตี้ของปืนออกทันที แต่ในขณะนั้นอาวุธของพวกเขาเย็นวาบและหนักผิดปกติ

ฮาร์วีย์มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น ในตอนที่เขาเลือกเกษียณตัวเองออกมาเมื่อนานมาแล้ว แอนเซลเองก็ทำแบบเดียวกัน ในตอนนั้นแอนเซลยังไม่ใช่เทพสงคราม

แต่นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาแอนเซลก็ฝึกตัวเองอย่างหนัก เขาจะสามารถทะลวงขีดจำกัดของตัวเองและสามารถขึ้นเป็นเทพสงครามคนใหม่ได้ หากมีโอกาสได้แสดงฝีมือ!

ฮาร์วีย์รู้สึกประหลาดใจกับทักษะของแอนเซล

เขาแทบไม่ต้องเสียแรงเลยด้วยซ้ำ

“ฉันก็นึกว่าใคร! ที่แท้ก็ผู้บัญชาการตอร์เรสนี่เอง!”

ในที่สุดบัตเลอร์จอห์นก็จำแอนเซลได้ ในขณะที่ทุกคนตัวแข็งอยู่กับที่

“ผู้บัญชาการตอร์เรสผู้เลื่องชื่อมีทักษะที่น่าสะพรึงกลัวหลังกลับจากกองทัพ และใช้โอกาสนี้ก้าวขึ้นเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของสถานีตำรวจฟลัตเวลล์”

“ฉันน่ะสงสัยจริง ๆ ว่าเด็กเหลือขอไร้สมองอย่างนายจะมีทักษะถึงขนาดไหนกัน!”

“พอได้เห็นแล้วก็ประทับใจจริง ๆ!”

ใบหน้าของบัตเลอร์จอห์นเย็นชา เมื่อเขาจำแอนเซลได้ความกังวลก็คลายลง

เจ้าคนนอกที่มีอำนาจสร้างปัญหาต่อตระกูลจอห์นมากที่สุด

ไม่ว่าคนอย่างแอนเซลจะแข็งแกร่งแค่ไหน ฟลัตเวลล์ก็อยู่ในความควบคุมของตระกูลเขา

แอนเซลไม่อาจทำอะไรตระกูลจอห์นได้เพราะเหตุนี้

เขาไม่มีทางทนรับผลที่ตามมาได้แน่

นี่เป็นสาเหตุที่บัตเลอร์จอห์นกล้าโต้ตอบกับแอนเซล

“แล้วหมอนี่เกี่ยวอะไรกับนายด้วย ผู้อำนวยการตอร์เรส?

“นายยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อปกป้องเขาถึงขนาดนี้เชียวเหรอ?

“นายไม่รู้หรือว่าตระกูลจอห์นจะถือว่านายเป็นศัตรูในทันทีเพราะเรื่องนี้”

“แต่ฉันไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่าย ๆ แน่…”

เพียะ!

แต่ในทันใดนั้นเอง แอนเซลก็ปรากฏตัวต่อหน้าบัตเลอร์จอห์นก่อนจะตบหน้าเขาหนึ่งฉาด

บัตเลอร์จอห์นถูกส่งให้กระเด็นไปกระแทกเข้ากับรถโตโยต้า อัลฟาร์ด เขาไม่มีแรงจะคลานกลับขึ้นมาด้วยซ้ำ

ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับกระดาษ กัดฟันพยายามไม่ร้องออกมาอย่างสุดกำลัง

ไม่คิดเลยว่าแอนเซลจะน่ากลัวถึงขนาดนี้

ไม่แปลกใจแล้วที่แอนเซลจะกล้าเป็นปรปักษ์กับตระกูลจอห์น!

“นายหมายความว่าเราจะต้องได้เจอกันอีกใช่ไหม?”

ใบหน้าของแอนเซลแสดงออกตามอารมณ์ที่เขารู้สึก

“บอกนายน้อยของนายด้วยว่าฉันจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เอง

“ถ้าเขากล้าก็ให้มาหาฉันได้เลย”